โลกและชีวิต (116) : ลำนำชานชาลาชีวิต
เราล้วนสูญเสียของรัก
เพื่อให้ได้มาซึ่งของรัก
...
ความทรงจำอันดีงาม
และแสนงาม
ย่อมเป็นนิรันดร์ เสมอ
...
เส้นทางสายเก่า
แจ่มชัด ในทรงจำ
เงาแห่งชีวิตและถ้อยสัญญา
ยังมิอาจร่ำลาจากทางสายเก่า
...
ในราตรีกาล
ความอ้างว้าง
โดยสารมากับสายฝน
และข้าพเจ้าก็คือชานชาลาหลัก
ที่ความอ้างว้าง
หมายใจจะลงหลักปักฐาน-
...
ความรักไม่เคยทำให้เราตาบอด
ไม่ว่าสุข หรือทุกข์ เราก็ยังมองเห็นท้องฟ้ามีหลากสี
ความรักไม่เคยทำให้เราบอดใบ้
เพราะเรายังได้ยินเสียงสายลมและสายน้ำ
ความรักไม่เคยทำให้เราต้องอดทน
เพราะความรักสอนให้เรา "เข้าใจ-เห็นใจ" ...
และความรักไม่เคยเห็นแก่ตัว
หากแต่มักสะกิดเตือนให้เราซื่อสัตย์ต่อหัวใจ
...
โลกมักพร่ำสอนให้เราอยู่กับความจริง
ซื่อสัตย์ต่อหัวใจ
และเพียรพยายาม
ค้นหาวิธีการที่จะเยียวยา "บาดแผล" ของหัวใจ
อยู่ตลอดเวลา...
...
จวบจนบ่าย...
สายลมร้อนและแสงแดด
ก็ยังคงไม่ตื่นนอน..
...
ในเช้าใหม่
หัวใจดวงเดิม
วิถีเดิมๆ...
เติมเต็มใจดวงเดิม
...
มาในที่ที่เคยมา
ก่อนสัญจรไปยังสถานที่...
ที่เคยไป
และในความเป็นจริง
เราล้วนมีอาณาจักรของตัวเองเสมอ...
อย่าด่วนก้าวล้ำโดยมิได้ถูกเชื้อเชิญ...
ก็อย่างว๋า
ชีวิตมีเรื่องชวนคิดตามมากมายเหลือทน
ขึ้นอยู่กับว่าเรื่องนั้นๆ..
สำคัญมากน้อยแค่ไหน
หรือชีวิตจริงจังและจริงใจกับมัน แค่ไหน
...
รัก คือทุกข์...
สุข คือรัก..
...
พบพราก รายวัน
ความฝัน ผลิบาน โรยรา
ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า
ยังคงจะเป็นเช่นนี้ ไปอีกนาน
หรือแม้แต่ แสนนาน
...
ฉันอยากให้ฝนตก
ฉันปรารถนา
เดินตากฝน...
ความเห็น (5)
มีเพลงมาฝากจ้ะอาจารย์ อาจจะเข้ากับลำนำของอาจารย์ได้บ้าง ( กระมัง )
งดงามเสมอครับ ;)...
ด้วยความขอบคุณยิ่ง
..เด็กๆ..ชอบเดิน..ตากฝน..กลับบ้าน.(เหมือนกัน)..แต่..ตอนนี้(ที่นี่)..บางทีฝน..เป็น..น้ำแข็ง..อ้ะ..เลยเปลี่ยนใจ...อิอิ...ยายธี
- ชีวิตผสมผสานคลุกเคล้าระหว่างความสุขความทุกข์ ขอเพียงสนุกกับการมอง
ทุกประสบการณ์ทำให้ชีวิตเข้มข้น และกล้าแกร่งเสมอ - ขอบคุณลำนำชีวิตที่อ่านแล้วให้ข้อคิดเสมอค่ะ