...พานักศึกษาเข้าวัดโพ...

...พานักศึกษาเข้าวัดโพ...

วัดโพหรือนามทางราชการว่า วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม ราชวรมหาวิหาร เป็นพระอารามหลวงชั้นเอก และ เป็นวัดประจำรัชกาลที่ 1 แห่งราชวงศ์จักรี เนื่องจากพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้สถาปนาวัดโพธาราม วัดเก่า ที่เมืองบางกอก ครั้งกรุงศรีอยุธยาเป็นวัดหลวง ข้างพระบรมมหาราชวัง และที่ใต้พระแท่นประดิษฐาน พระพุทธเทวปฏิมากร พระประธานในพระอุโบสถเป็นที่บรรจุ พระบรมอัฐิของพระองค์ท่านไว้ด้วย เกร็ดประวัติศาสตร์ ของการสถาปนา และการบูรณะปฏิสังขรณ์วัดโพธิ์แห่งนี้ บันทึกไว้ว่า รัชกาลที่ 1 และที่ 3 ขุนนาง เจ้าทรงกรมช่างสิบหมู่ ได้ระดมช่างในราชสำนัก ช่างวังหลวง ช่างวังหน้า และช่างพระสงฆ์ที่อยู่ในวัดต่างๆ ผู้เชี่ยวชาญงานศิลปกรรมสาขาต่างๆ ได้ทุ่มเทผลงานสร้างสรรค์พุทธสถาน และสรรพสิ่งที่ประดับอยู่ในวัดพระอารามหลวงด้วยพลังศรัทธา ตามพระราชประสงค์ของพระองค์ท่านที่ให้เป็นแหล่งรวมสรรพศิลป์ สรรพศาสตร์ เปรียบเป็นมหาวิทยาลัยแห่งสรรพวิชาไทย (มหาวิทยาลัยเปิด แห่งแรก) ที่รวมเอาภูมิปัญญาไทย ไว้เป็นมรดกให้ลูก หลานไทยได้เรียนรู้กันอย่างไม่รู้จบสิ้น

ลุงชาติได้พานักศึกษาที่มาเรียนปรับแต่งภาพด้วย Photoshop ไปฝึกปฏิบัติในสถานที่จริงกัน เลือกเอาวัดโพเป็นที่ฝึก วัดโพเป็นสถานที่ที่มีหลายอย่างมากมายให้เลือกถ่ายภาพ สามารถสร้างสรรค์งานได้หลากหลายแนว มีมุมให้ถ่ายภาพเยอะแยะมากมาย ถ่ายภาพเสร็จก็มาเปิดภาพ วิเคราะห์ภาพกันเดี๋ยวนั้น ช่วยกันวิพากษ์วิจารณ์ ภาพใดที่จะต้องนำมาแต่งเพิ่มเติมด้วย Photoshop ก็เปิดโปรแกรมแต่งกันทันที เรียนในสถานที่จริงได้รสชาติที่แตกต่างจากการเรียนบนโต๊ะคอมพิวเตอร์ เพียงอย่างเดียว ช่วงที่รอนศ.ไปถ่ายภาพ ลุงชาติก็เลยถือโอกาสถ่ายภาพที่ได้พบเห็นในวันนั้นไปด้วย เริ่มด้วยภาพที่ยืนยันได้ว่าเข้าวัดแน่นอนนะวันนี้.......หันซ้ายหันขวาแล้วตัดสินใจไปทางซ้าย พบเห็นอะไรที่อยากถ่ายก็ถ่ายไปเรื่อย วัดนี้เคยมาเดินเที่ยวตั้งแต่ยังเป็นหนุ่มยังเป็นนักศึกษาอยู่ จนตอนนี้เราแก่ไปเยอะ แต่วัดนี้ก็ยังคงสวยงามอยู่ในใจไม่เสื่อมคลาย

ในจำนวนวัดไทยทั้งหลาย วัดโพเป็นวัดในอันดับต้นๆที่มีนักท่องเที่ยวเข้าไปเยี่ยมชมความงดงามเป็นจำนวนมากทีเดียวในแต่ละวัน เสน่ห์ของวัดโพ ความงามของวัดโพสร้างความประทับใจจนต้องถ่ายภาพเก็บไว้ ใครที่เข้ามาชมวัดโพ น้อยคนนักที่จะไม่ถ่ายภาพ บรรดานักท่องเที่ยวที่มาถ่ายภาพมีทั้งชายและหญิง เมื่อเขาเหล่านั้นยกกล้องขึ้นเล็ง เล็งแล้วถ่ายภาพ ในแต่ละครั้งของการถ่ายภาพ ย่อมมีสิ่งประทับใจแฝงอยู่ในเสียง...”แชะ”...นี้

ทุกวันนี้กล้องถูกออกแบบให้ใช้งานได้ง่ายขึ้น มีหลายขนาด หลายระดับให้เลือกใช้งาน แล้วแต่รสนิยมและจุดประสงค์ที่จะใช้ จึงไม่แปลกที่สมัยนี้ สุภาพสตรีสามารถสะพายกล้องท่องเที่ยวได้อย่างสะดวกสบาย ตรงไหนสวย ตรงไหนดี มีมุมที่ชอบก็ไม่ต้องรีรอ.......แชะ กล้องถ่ายภาพสีสันต่างๆก็มีให้เลือกใช้กันในยุคนี้ แตกต่างจากในยุคที่ลุงยังหนุ่ม ในยุคนั้นกล้องที่ใช้กันมีเฉพาะสีดำ เนื่องจากเทคโนโลยีในสมัยนั้นยังไม่สูงเท่ายุคนี้ การป้องกันแสงรบกวนในยุคนี้....จิ๊บๆ

ที่มาด้วยกันเป็นคู่ก็มี อีกคนเป็นคนถ่าย อีกคนอยู่ข้างๆให้กำลังใจ เห็นแล้วสุขใจ พลอยปลื้มกับเขาไปด้วย เพราะทั้งคู่เขามาเที่ยวกันอย่างมีความสุข ความสุขเล็กๆน้อยๆง่ายๆ ช่วยกันจัดท่าทาง เก็บภาพประทับใจไว้ในความทรงจำ

นักท่องเที่ยวบางคนมาเดี่ยว พกกล้องตัวเล็กๆที่ไม่เป็นภาระอะไร แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับภาพสวยๆเป็นที่ระลึก หรือแม้แต่ นักท่องเที่ยวผู้พิการก็สามารถหาความสุขจากการถ่ายภาพได้

นักท่องเที่ยวบางคนก็ชอบและมีความสุขที่จะเป็นผู้ถูกถ่ายภาพ มักจะตรงรี่เข้าหาจุดที่ตนเองชอบและอยากได้ไว้เป็นที่ระลึก แล้วดูสิ.....พยายามสร้างอารมณ์ร่วม พยายามทำอาการให้เหมือนมากที่สุด ถ้าสิงห์ตัวนี้มีชีวิต มันคงภูมิใจมาก มีแต่คนอยากยิ้มให้ได้อย่างมัน...นืง....ส่องงง...ซ้าม......แชะ

นักท่องเที่ยวบางคนเดินชมความงามของวัดโพ ไม่ได้ถ่ายภาพ แต่ก็ถูกถ่ายภาพจนได้ สำหรับภาพนี้ผมเล็งไว้ที่ตุ๊กตาจีนก่อน ยังไม่กดถ่ายภาพรอจนกว่าจะมีคนเดินออกมาจากประตูจึงค่อยกดถ่ายภาพ...ก็เห็นพี่ตุ๊กตาแกชำเลืองมองแต่ประตูนิ

ทางวัดได้จัดวางเก้าอี้ไว้ให้นักท่องเที่ยวได้นั่งพักผ่อนกันด้วยในบางจุด สามารถนั่งพักทำกิจกรรมเล็กๆน้อยๆได้ นักท่องเที่ยวชาวไทยก็มีนะครับ เดี๋ยวจะเข้าใจผิดว่าเป็นที่เที่ยวโดยเฉพาะของชาวต่างชาติ คนไทยเข้าชมได้ครับ ไม่ต้องจ่ายค่าผ่านประตู

เมืองไทยอยู่ใกล้เส้นศูนย์สูตร เป็นเมืองร้อน นักท่องเที่ยวที่มาจากเมืองหนาวอย่างเช่นแถวยุโรป บางทีก็ลำบากที่จะสรวมเสื้อผ้าหนาๆใหญ่ๆ ก็เลยย่อส่วนลงไปบ้างตามรสนิยมความชื่นชอบของแต่ละคน บางคนสำรวมขึ้นมาอีกหน่อยก็เพิ่มคอ เพิ่มแขนเสื้อขึ้นมาอีกนิด....พร้อมหมวกอีกใบด้วย ป้องกันความร้อน....

ภาพนี้เล็งรอล่วงหน้าเอาไว้ รอว่ามีคนเดินออกจากประตูมาค่อยถ่าย ตั้งใจว่าใครก็ได้ แต่บังเอิญเป็นวัยรุ่น ผมรอจนเธอเดินเข้ามาถึงจุดที่มีแสงแดดตกกระทบจึงค่อยกดถ่ายภาพ

  เด็กน้อยกำลังวิ่งเล่นเพลินไปเลย ติดตามผู้ปกครองมาเที่ยวเมืองไทยด้วย ถ่ายภาพกำลังสนุกเลย บรรดานักศึกษาพากันกลับมา ก็เลยเปิดภาพที่พวกเขาไปถ่ายมา นำมาวิเคราะห์วิจารณ์กัน ตบแต่งภาพกันจนเสร็จ สำเร็จตามวัตถุประสงค์ แล้วก็ได้เวลากลับบ้านกัน เดินกลับมาทางประตูที่เราเข้ามาตอนแรก มาสะดุดอยู่บริเวณนี้อีกนิด ผมหันมองไปรอบๆแล้วยกกล้องขึ้นถ่ายภาพนี้

  พอถ่ายภาพเสร็จก็บอกกับนักศึกษาว่า บริเวณนี้ถ้ามองดูให้ดีๆ เราสามารถถ่ายภาพได้หลายมุมโดยไม่ต้องไปไหนไกลๆเลย อย่างมากแค่ขยับขาสักก้าวสองก้าวเพื่อจัดองค์ประกอบภาพเท่านั้น นักศึกษาต่างทำหน้างงๆ ผมเลยชี้ให้ดู จากตำแหน่งภาพแรก หันมุมกล้องมาทางขวาอีกนิดเดียว ก็ได้ภาพนี้มา แล้วก็ชี้ให้ดูอีกทีโดยยังยืนอยู่ที่เดิม หันมุมกล้องมาทางขวาอีกนิด เปลี่ยนแนวถ่ายภาพเป็นแนวตั้งบ้าง (ถ่ายเป็นภาพแนวนอนก็ได้นะครับ เพียงแค่ผมอยากเปลี่ยนแนวเท่านั้น) ก็ได้มาอีกภาพแล้ว

   แล้วหันมาทางขวาอีกหน่อย จัดองค์ประกอบอีกนิด ได้มาอีกภาพหนึ่ง เห็นได้ว่าวัดโพ “มีมุมให้ถ่ายภาพเยอะแยะมากมาย” ตามที่ผมบอกไว้ตั้งแต่ต้น นักศึกษาเล็งแล้วถ่ายกันใหญ่ พร้อมทั้งบอกว่า ต้องหาโอกาสมาเรียนนอกโต๊ะกันอีกให้ได้ เมื่อมีความสุขกับการถ่ายภาพในวันนี้แล้ว ก็พากันเดินออกประตู เก็บสัมภาระขึ้นรถ จ่ายค่าจอดรถขับกลับบ้านด้วยใจที่เปี่ยมไปด้วยความสุข........



ก่อนจากกันไปในวันนี้ ขอนำภาพมาให้ชมสักหนึ่งตัวอย่าง ความสามารถของโฟโตชอพนั้นมีมากมายหลายอย่าง ภาพนี้เป็นอีกหนึ่งเทคนิคที่โฟโตชอพสามารถทำได้ นศ.ได้ลองได้เรียนรู้กันไปหลายเทคนิคทีเดียว ลองเลื่อนภาพขึ้นไปชมเปรียบเทียบกันดูนะครับ


ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาชม

มาให้กำลังใจ

มาให้คำชี้แนะ

ขอขอบคุณ gotoknow

ที่ให้พื้นที่ดีๆในการแบ่งปันความสุข

ขอบคุณครับ

เขียนใน GotoKnow โดย ลุงชาติ
ใน ลุงชาติ

คำสำคัญ (Tags): #วัดโพ#นักเรียนนักศึกษา#เรียนโฟโตชอพ

หมายเลขบันทึก: 541567เขียนเมื่อ 6 กรกฎาคม 2013 10:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กรกฎาคม 2013 10:15 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน