ภารกิจผู้ช่วยวิทยากร

ภารกิจผู้ช่วยวิทยากร

มีอะไรบ้างที่ชี้ให้เห็น (ยังไง แบบไหน)

บอกให้เป็น (เราเป็นได้รึยัง แค่ไหนอย่างไร)

เป็นให้ดู (เป็นยังไงเรารู้สึกยังไงต่อสิ่งที่ครูเป็นให้ดู)

  วันนี้ขอเขียนถึงความล้มเหลวค่ะ การขาดสติ ทำให้ทำได้แค่มอง ครูชี้ให้เห็นว่า หนูทำได้มากกว่าการไปเป็นเพื่อน สามารถช่วยสอน ช่วยให้คำแนะนำได้ เพราะทุกครั้งหลังเสร็จงานครูจะให้ถอดบทเรียนกับตนเองว่า ได้เรียนรู้อะไร

  พอครูบอกให้ขึ้นสอน ใจเป็นอาการกลัวเป็นลักษณะการต่อต้านแบบดื้อด้านอยู่ข้างใน หากไม่มองเข้าไปข้างในจิตว่า เป็นโทสะ ที่เป็นความโกรธ อันอัดแน่นเป็นความแค้น ทับถมแล้ว ทับถมอีกจนเป็นความเคยชิน หนูก็จะทำงานแบบที่ใจหวาดผวา ไม่มีสติจะเตรียมใจให้ขึ้นสอนได้อย่างเต็มศักยภาพ

รับรู้กับตนเองว่า “หากทำด้วยจิตว่าง”

ทำได้ดีกว่านี้มากโขอยู่เจ้าค่ะ

แต่ครูก็เป็นให้ดู ทั้งในเรื่องงานสอน งานอำนวยความสะดวกผู้ร่วมเรียนรู้ กระดาษร่วงครูยังไปจัดการติดเลย ใจหนูก็รู้สึก

“มีเสียงว่า เอาแล้ว พลาดอีกแล้วเรา”

เสียงนี้มองเข้าไปมันเป็นเสียงของโทสะ ที่คิดว่า ถูกตำหนิ

ทั้ง ๆที่ ครูสอนแบบทำให้ดู อัตตา ตัวกูที่มันไม่รู้จักอ่อนน้อม คิดว่า ถูกตำหนิเจ้าค่ะ

  ได้เรียนรู้อะไรจากเหตุการณ์นี้ หากมีเหยียบไม่ข่มข้างในก็จะหมอง หากไม่รักษาสติ ก็ใช้ศักยภาพได้ไม่เต็มที่

ไม่ว่าเรื่องนั้นจะรู้ หรือ ไม่รู้ จะเคยทำหรือไม่ มันก็จะพลาดซ้ำหากไม่หยิบมา เรียนรู้กับตนเองสักที

  ได้ประโยชน์ ก็เป็นเครื่องย้ำกับหนูเองว่า ถ้าพลาดหนึ่งแล้วไม่รีบแก้ สอง สาม สี่ และหนักกว่านั้นจะตามมา นั่นคือ หายนะ สติปัญญาเป็นสิ่งสำคัญ มีเพียง สติ + ปัญญา เท่านั้นจะพาให้ผ่านโจทย์นี้ได้