ช่วงชีวิตการอยู่บ้านและเป็นพ่อค้า

ในช่วงระยะเวลา 1 เดือนที่ผ่านมา ชีวิตของผมก็ได้มาพบกับการเรียนรู้ที่ทรงคุณค่ายิ่งเมื่อได้กลับมาอยู่บ้านและทำในสิ่งต่าง ๆ อยู่กับบ้าน ในบ้าน

กว่าหนึ่งเดือนที่ผมไม่ได้สัมผัสกับ "กางเกงขายาว" ทุก ๆ วันจะใส่เพียงแค่ใส่ยืดและกางเกงขาสั้นกับกิจวัตรประจำวันในการเป็นพ่อค้าขายของ ทั้งเครื่องสำอางค์ อุปกรณ์ตัดเย็บเสื้อผ้า รวมถึงกล้วยและมะม่วงดอง รวมถึงสิ่งที่ผมภูมิใจนำเสนอและทำเป็นกิจวัตรประจำวันก็คือ "การเช็ดตู้"

เช็ดกระจกและทำความสะอาดเจ้าฝุ่นเม็ดเล็ก ๆ ที่รวมตัวกันจับทั้งกระจกและสินค้าภายในร้าน

ตกเย็นมาก็ทำกับข้าวและนั่งทานข้าวกับพ่อและแม่ รวมถึงเสวนาถึงเรื่องราวต่าง ๆ โดยเฉพาะเรื่องราวในอดีตเกี่ยวกับตัวผมเองเมื่อสมัยเด็ก ๆ

จากนั้นสองทุ่มครึ่งแม่และผมก็จะขลุกกันอยู่บนบ้านกับการเตรียมดูละคร ซึ่งตอนนี้ผมก็กลายเป็นคนติดละครแบบงอมแงมไปแล้ว โดยเฉพาะเรื่อง ชิงก็รา ข่าก็แรง ซึ่งอวสานไปเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา

กิจวัตรในการนั่งดูละครสองทุ่มนั้น จะทำไปพร้อม ๆ กับการนวดขาให้แม่ และพร้อมกับปั่นผ้า (ซักผ้า) ไปด้วยพร้อม ๆ กัน

เมื่อครั้นเวลาละครจบ ประมาณสี่ทุ่มครึ่ง ก็ได้ฤกษ์ของการอาบน้ำอาบท่าเพื่อเตรียมตัวขึ้นไปสวดมนต์บนห้องพระซึ่งอยู่บนชั้น 3 หรือห้องพระบนดาดฟ้าของบ้าน

จากนั้นก็ได้ฤกษ์เปิด Internet เช็คอีเมลล์และเขียนบันทึกต่าง ๆ ที่จดบันทึกแบบคิดได้เขียนไว้ในช่วงตอนกลางวัน

แต่วันพรุ่งนี้กิจวัตรที่ได้ทำมาเป็นประจำและสม่ำเสมอกว่า 1 เดือน ก็จะต้องเปลี่ยนไปชั่วคราว เพราะพรุ่งนี้ผมจะต้องเดินทางไปจังหวัดเชียงใหม่ เพื่อที่จะสานต่อโครงการวิจัย (ดุษฎีนิพนธ์) ที่ตั้งใจและเริ่มต้นทำไว้แล้วในระดับหนึ่ง

ถึงแม้ว่าในขณะนี้จะอยู่ในช่วงของการ Drop เรียน เพื่อเก็บเงินค่าลงทะเบียน แต่งานนี้ก็คงจะต้องดำเนินอยู่ตลอดไป เพราะว่าเป็นสิ่งที่ตั้งใจทำมาตั้งแต่ต้นว่า งานชิ้นนี้เป็นงานที่มุ่งหวังให้ได้มาเพื่อปัญญา ส่วนปริญญานั้นเป็นผลพลอยได้

พรุ่งนี้ตอนบ่าย ก็ต้องหากางเกงขายาวและรองเท้าคัทชูที่ทิ้งไว้จนฝุ่นเครอะไว้เสียนาน มาเช็ดเพื่อสวมใส่สำหรับการเดินทางเผชิญชีวิตในวันพรุ่งนี้

จากมือที่ใช้เช็ดตู้กระจกก็จะต้องเปลี่ยนมาเช็ดรองเท้าถือกระเป๋า เดินทางตามความฝันขั้นต่อไป

หลังจากที่ได้ทำความฝันในการตอบแทนบุญคุณพ่อและแม่มาช่วงระยะเวลาหนึ่ง

พรุ่งนี้ชีวิตก็คงจะพบกับสิ่งต่าง ๆ และเรียนรู้กับสรรพสิ่งอีกมากมาย

แต่ถึงแม้ว่าตัวจะอยู่ไหน ใจก็จะคิดถึงและรักพ่อและแม่อยู่เสมอ

เขียนใน GotoKnow โดย ปภังกร
ใน ไดอารี่ชีวิต

คำสำคัญ (Tags): #ชีวิต#ความสุข#ครอบครัว

หมายเลขบันทึก: 53975เขียนเมื่อ 10 ตุลาคม 2006 03:52 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 เมษายน 2014 00:00 น. ()สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (6)

ดร.อ้อ สุชานาถ

เขียนเมื่อ 10 ตุลาคม 2006 11:00 น. ()

ขอปรบมือและยกนิ้วให้ น่ารักมากเลยค่ะ
อ่านแล้วก็ทำให้ดิฉันนึกถึงตัวเองสมัยเด็ก ๆ เพราะที่บ้านก็ค้าขายเหมือนกัน กิจวัตรไมได้เช็ดตู้หรอกค่ะ แต่ปัดฝุ่นข้าวของหน้าร้านทุก ๆ วันเลย
รักแม่ แค่เป็นคนดี แม่ภูมิใจเราก็สุขใจค่ะ