จดหมายถึงครู l สองวันที่เต็มอิ่มกับสมาชิกใหม่

จดหมายถึงครู l สองวันที่เต็มอิ่มกับสมาชิกใหม่

  วันอาทิตย์ ที่ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2556

กราบสวัสดีค่ะครู

  เสาร์อาทิตย์นี้เป็นอะไรที่เรื่องราวชีวิตผ่านเข้ามาให้เรียนรู้เยอะมาก ๆ สีสันของการปฏิบัติภาวนาอยู่ที่ แม่ขาวน้อย รุ่นจิ๋ว วัย 3 ขวบ อย่างน้องพลอยสวย ที่มาหาแม่ครูกะปุ๋มตั้งแต่เช้าวันเสาร์ หนูน้องพลอยสวยได้เข้าไปกราบหลวงปู่พร้อมกับหนูด้วย การได้กราบหลวงปู่เมื่อวันเสาร์ เป็นการกราบสารภาพความผิดในจิตใจ ที่สำนึกแล้วปรารถนาแก้ไข

จิตนี้เป็นเรื่องเข้าใจยาก ปัญญาหนูไม่อาจพิจารณาเองได้

“ไปพลาดพลั้งปรามาสครูบาอาจารย์ โดยไม่ตั้งใจ เพราะกิเลสครอบงำไปร้องห่มร้องไห้ ว่าครูบาอาจารย์ ใช้วิธีหนักหน่วง หนูทนไม่ได้ ทำตัวสำออยทำให้คนมองครูบาอาจารย์ไม่ดี เหมือนตอนนี้ได้เห็นภาพซ้ำ กับสิ่งที่น้องกำลังทำอยู่ ตกนรกคนเดียวไม่พอ พาคนอื่นตกด้วย ครั้งนั้นหนูก็พาแม่กุลมีอคติกับครู รวมถึงพาคนมาปฏิบัติธรรมข้ามหัวครู เหมือนได้เห็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นตอนนี้แล้วได้เห็นตนเองชัด จึงมาขอสารภาพและกราบขอขมาหลวงปู่และครู”

มหัศจรรย์การสำนึก ยอมรับแล้วสารภาพ จากทุกข์ที่อยู่ในใจหายวับ เหลือเพียงความผ่อนคลายอิ่มอยู่ข้างในของการเชื่อฟังครูบาอาจารย์ กลับเข้าไปพร้อมแม่ออกน้อย รุ่นจิ๋ววัย 3 ขวบ น้องพลอยสวย ใจใส ๆ ของน้อง เต็มไปด้วยความแจ่มใสงดงาม ใจที่บริสุทธิ์ของเด็กน้อยที่อยู่กับแม่ครูกะปุ๋ม อย่างมีความสุข เป็นหลักฐานยืนยันชั้นเอก ถึงความงามภายใน ที่ไร้ที่ติ มีเพียงผู้ที่ใจบริสุทธิ์เท่านั้นที่สัมผัสได้ เด็กน้อยอย่างน้องพลอยใส ตลอดวันมาอยู่แล้วทั้งมีความสุข ทั้งสดใส แม่ขาวน้อยตาล ครีมและมดแดง เป็นพี่เลี้ยงที่ดี และเป็นวันที่เรามีอิ่มใจกันที่สุด กลับมาไปส่งน้องพลอยก็ไม่อยากกลับบ้าน ร้องไห้จะมาวัด กลับมาก็มีแรงเหลือกางตาข่ายช่วยแม่มีและแม่รีต่อ เป็นบทเรียน Shot ต่อShot ได้เรียนรู้ความสดใสจากใจบริสุทธิ์ ความเบิกบานยังทำให้เราทำงานได้ต่อเนื่องและเสร็จได้ในเวลาไม่นานแบบไร้ความขุ่นมัว ตกเย็นแม่ครูพาไปซื้อวัตถุดิบ เพื่อมาทำอาหารถวายพระ 

รุ่งเช้าตีสี่ ออกมาเตรียมอาหาร รับข้าวเสร็จ แม่ขาวน้อยแตงโม คุณยายแว๊ดก็มาส่งมาเรียนกับแม่ครู ด้วยความสดใสของทั้งคู่ 

ซ้ายน้องแตงโม ขวาน้องพลอยสวย แม่ขาวน้อย วัย 3 ขวบ

ทำให้ได้รู้สึกเต็มอิ่มกับการภาวนา กิจกรรมอาทิตย์นี้ลื่นไหลเพราะแม่ครูเมตตา ทั้งบอก แนะนำ และลงมือทำช่วย ได้เต็มอิ่มเพราะเต็มที่  ใจหนูไม่เคยผ่อนคลายแบบนี้มานานมาก เพราะได้สารภาพกับหลวงปู่ ได้ทำงาน ทำภารกิจให้ครู  อาทิตย์นี้แค่นึกถึงก็ได้อิ่มใจเจ้าค่ะ หากเขียนทุกอย่างลงบันทึกนี้คงจะเป็นบันทึกใหญ่มาก จะค่อย ๆ ทยอยเขียน เพราะเรื่องราวใน 2 วัน เป็นเรื่องราวที่ ยิ่งใหญ่มาที่แทบจะเปลี่ยนชีวิตหนูไปเลย รู้สึกอยู่ข้างในว่า “ใจเปลี่ยนเจ้าค่ะ”

พอกลับบ้านมาหาพ่อกับแม่ ท่านเมตตารอทานกับข้าวฝีมือหนู พ่อเตรียมผักและหมูที่บอกทางโทรศัพท์ให้แล้ว วันนี้ ทำหมูทอดกระเทียมและผัดผักซอสมะเขือเทศ อาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์ที่ 4 แล้ว แบบรู้กันว่า เย็นวันอาทิตย์จะได้ทานอาหารฝีมือหนูแบบมีน้องน้ำตาลมาช่วยชิมรส ก็เป็นความลงตัวของชีวิตแบบนี้ค่ะครู ทั้งการทำงานที่วัด ทั้งการปฏิบัติต่อครอบครัว ครูทำให้เห็นมาก่อน แล้วก็ ฝึกฝนบ่มเพาะให้ เดี๋ยวนี้อะไร ๆ ก็ ผ่อนคลายและใช่ ในใจมากขึ้นเจ้าค่ะ จากเดิมที่ยังไม่เนียน แต่ตอนนี้ใจมาแล้ว ไม่ต้องฝืนทำ แต่เป็นความเต็มใจที่ได้ทำเจ้าค่ะ

สาธุ