ภูมินามภูมินิเวศวัฒนธรรม 9: บ้านห้วยหินฝน
บ้านห้วยหินฝน 
บ้านห้วยหินฝน ตำบลแม่ปะ อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก
โรงงเรียนนี้ ผู้อำนวยการ ชื่อ วิจิตร แก้วเลิศเป็นคนที่กระตือรือร้น มุ่งพัฒนานักเรียนให้มีศักยาพเท่าที่จะไปถึงได้ เห็นได้จากนักเรียนจำนวนมากเป็นคนไม่มีบัตรประชาชนถึง 70 % แต่ครูโรงเรียนนี้ ทุ่มเท กายใจสอนนักเรียนจนมีผลงานดีเด่นหลาย ๆด้าน เช่น บางวิชาได้คะแนน โอเนตสูงกว่ามาตรฐาน ประกวดได้รางวัลชนะเลิศ ภาษาไทย วาดเขียน และอะไร ๆ อีกหลายอย่างซึ่งเวลามีน้อยผู้เขียนเก็บมาไม่หมด
ตำนานบ้านห้วยหินฝน นางอรทัย ประเสริฐสมบูรณ์ และนางอนุชาติ ประเสริฐสมบูรณ์ เล่าว่า ที่นี่เป็นทางผ่านระหว่าง แม่สอดและตาก จะมีทางรถผ่านห้วยซึ่งอยู่หลังโรงเรียน เมื่อรถผ่านมาถึงที่นี่ต่างก็ลงก็จะแวะลงพัก อาบน้ำ หน้าล้างและอีกอย่างหนึ่งใครมาก็ต้องไปลับมีด (ฝนมีด) เพราะมีหินก้อนใหญ่อยู่ ดังนั้นคนจึงเรียกว่า บ้านห้วยหินฝน แปลว่าห้วยที่มีหินลับมีด คำเมือง (ล้านนา ฝนมีด คือ ลับมีด)
ผู้ให้สัมภาษณ์
1.นางอนุชาติ ประเสริฐสมบูรณ์ อาศัยอยู่ชุมชนนี้ตั้งแต่เกิด
-มาบ้าน เกษตร (จ้างทำ)
-เคยเป็นมาลาเรีย ลูกเคยเป็นเมื่อชั้น ป.2
- -ประถมศึกษา
2.นางอรทัย ประเสริฐสมบูรณ์ ผู้ปกครองนักเรียนชั้น ป.6 และป. 3 อาศัยชุมชนนี้ตั้งแต่เกิด
-อาชีพเกษตรกร อ.ส.ม.
-เคยเป็นมาลาเรีย ลูกก็เคยเป็น
-ระดับมัธยมศึกษา
3.นายพรเทพ หินฝนทอง อายุ น้อยกว่า 30 ปี มาอยู่ได้ 5 เดือนอาชีพ
-พนักงานของรัฐ ไม่เคยเป็นมาเลเรีย คนครอบครัวเคยเป็น
4.นายอดิศักดิ์ สุขอาภรณ์
อายุ 46-60 อาศัยอยู่ในชุมชนนี้ 10
ปี
--อาชีพเกษตรกร อ.ส.ม.
-เคยเป็นไข้มาเลเรีย
-สมาชิกในครอบครัวไม่เคย
-การศึกษาปริญญาตรี
5.นายสุพรรณ คงอิ่ม อายุ มากกว่า 60 ปี อยู่ในชุมชนนี้มา 10 ปีอาชีพรับจ้าง
-รับจ้าง
-เคยเป็นมาลาเรีย
-คนในครอบครัว เคยเป็น
-จบ ป. 4
6.จันทร์ภรณ์ ทองสุกอายุ 58 ปี
ประเด็นติดตามการสื่อสารจากโรงเรียน 5 ประการคือ
1.นักเรียนเคยมาพูดคุยเมาลาเรียนและการป้องกันหรือไม่
-ไม่เคย เพราะไม่ใป.5
2.โรคมาลาเรียที่นักเรียนมาพูดคุยคุยด้วยมีความแตกต่างจากที่เคยรู้มาก่อน ไหม
-ไม่ทราบ
3.รู้วิธีการป้องกันไม่ให้เป็นโรคมาลาเรียก่อนหน้าที่นักเรียนจะมาคุยหรือยัง
-รู้เรื่องไข้เลือดออก คว่ำน้ำขัง ใส่ทรายอะเบท
-ไม่รู้ แหล่งกำเนิดยูงก้นปล่อง จึงป้องกันได้ไม่ครอบคลุมแต่เดิมมาห้วยที่หลังโรงเรียนไปเก็บหน่อไม้มาค่ำ ล้างที่ห้วยแห่งนี้ ยุงชุมมาก ก็ป้องกันบ้าง เช่น ใส่เสื้อผ้าคลุมกันยุง แต่ไม่ได้ป้องกันอย่างจริงจัง เพราะถือว่าอยู่ป่าก็ต้องถูกยุงกัดเป็นธรรมดา
4.โรงเรียนควรจะสอนวิธีป้องกันตัวเองจากโรคมาลาเรียกับนักเรียน
-ควร เพราะเด็กเมื่อรู้จริงก็จะกลัว คาดว่าจะทไให้ปฎิบัติจริง
-ถ้าเด็มาเล่าให้ชัดเจนก็จะรู้แหล่งยุงก้อนปลอ่งก็จะป้องกันความเสี่ยงได้ครอบคลุม เช่น ไม่เคยคิดเรื่องป้องกันท่ีป่ามโนรา ทั้งท่ีรู้อยู่ว่าใครไปห้วยนี้กลับมาเป้นไข้ทุกรายย เพราะเป็นท่ีมีดคลึ้ม ฟ้าปิด ชึ้นแแฉะ เมือ่ไปเก็้บหน่อไม้มา ทุกคนมักจะมาาล้างน่อไม้กันท่ีนี่เป็นประจำ
มีคนเสนนอทางออกว่าควจะย้ายท่ีล้งหน่อไม้ สุมไฟ ใส่เสื้อหนา ๆ ป้องกันยุงกัด วส่วนทายานั้นคุ้้มได้ไม่กี่ชั่วโโมง
5.เรื่องการป้องกันโรคมาลาเรียที่ควรในในโรงเรียน ควรนำมาใช้ในชีวิตจริงได้ เรื่องอะไร
-ทำให้เด็กกล้าพูดทุก กล้าแสดงออก เรื่อง ถ้าเด็กจะคบเพือนไม่ดี พ่อแมม่ก็จะได้รู้ จะได้แก้ไขได้
-จะช่วยพูดกับบคนท่ีไม่รู้หนังสือให้รู้เรื่องมากยิ่งขึ้น ชัดเจนขึ้น
-ถ้าฝึกเด็กรู้จักคิด สามารถเอามมาป้องกันความเสี่ยงอื่นได้ เช่น ปำิเสธเพื่อนไม่กินเหล้า ไม่เล่นเกมม ไม่กินยา เล่นบอลมากเกินไป ป้้องกันอุบัติเหตุเวาชับรถ รู้จักป้องกันสายตาเมือ่ใช้คอมพิวตร์
-คนกะเหรี่ยงท่ีมาทำงาน เขาขี้ร้อน มักมไม่นอนกางมุ้งดูเหมือนเขไม่กลัว หรือไม่รู้
ความเห็น (1)
ขอบคุณค่ะ คุณมะเดื่อ