ชีวิตที่พอเพียง : 1918. ยังมีตะวันที่มาบตาพุด
หนังสือ “ยังมีตะวันที่มาบตาพุด: ถอดบทเรียนขบวนการภาคประชาชน ในการขับเคลื่อนสังคมและนโยบายเพื่อการแก้ปัญหาผลกระทบจากนโยบายสาธารณะอย่างยั่งยืน” บอกเราอย่างชัดเจนว่า ขบวนการพัฒนาประเทศของเราต้องรอบคอบมากกว่าที่ผ่านมา
อ่านหนังสือเล่มนี้แล้วผมนึกถึงบันทึกของอัยการชาวเกาะ บันทึกนี้ และ ชุดนี้ ทั้งหมด ที่แสดงให้เห็นว่า การพัฒนาเศรษฐกิจด้วยอุตสาหกรรมแบบไม่รอบคอบ ก่อผลเสียหายต่อสภาพแวดล้อมและชีวิตของผู้คนในท้องถิ่นอย่างมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผลต่อสุขภาพของคนและสิ่งมีชีวิตอื่นๆ
นำมาซึ่งการเขียนรัฐธรรมนูญ ที่ให้สิทธิแก่ชุมชน ตามมาตรา ๖๗ วรรคสอง ซึ่งอ่านได้ ที่นี่ แต่ถึงแม้รัฐธรรมนูญจะเขียนไว้ การปฏิบัติหรือไม่ปฏิบัติตามรัฐธรรมนูญ ก็เป็นเรื่องซับซ้อนยิ่ง ชุมชนจะได้สิทธินี้ ก็ต้องต่อสู้ และต้องมีนักวิชาการทำงานวิชาการหาข้อมูลหลักฐานสนับสนุน เพื่อสร้างความเป็นธรรมในสังคม
นั่นคือที่มาของหนังสือเล่มนี้ และเรื่องราวการต่อสู้ ซึ่งติดตามได้ ที่นี่
วิจารณ์ พานิช
๒๙ มี.ค. ๕๖
ความเห็น (1)
การพัฒนาเศรษฐกิจ หรืออุตสาหกรรมจะเริ่มต้นและยั่งยืนแค่ไหน-อย่างไร.. อันดับแรกต้องพัฒนาจิตใจคนซะก่อน (จิตสำนึก) แล้วปัญหาอาจไม่เกิด.. แต่คงเป็นไปได้ยากนะคะอาจารย์