วัฒนธรรมการเรียนรู้ : การย้อนรำลึกถึงงานฌาปนกิจศพของพ่อผม

           ในเดือนนี้ย้อนไป...เมื่อวันที่ 1  ตุลาคม  2537  เป็นวันจากไปของพ่อผมหลังจากแม่ได้ล่วงลับไปเมื่อปี 2526...ซึ่งรวมอายุพ่อผมได้  71 ปี พอดี  คือว่า

              ในบั้นปลายของชีวิตท่านคุณพ่อผมได้บวชเป็นพระสงฆ์แล้วประมาณ 5 ปีได้ก่อนจากไป...คงมีเหตุผลเพื่ออโหสิกรรมให้แก่สรรพสัตว์ทั้งหลายและอยู่ปฏิบัติพระอาจารย์ของท่านในบั้นปลายชีวิต...พอพระอาจารย์ของท่านมรณะภาพลง  หลวงพ่อเลยเป็นสมภารแทน ที่วัดสว่างอารมณ์  ต. รามราช อ. ท่าอุเทน   จ. นครพนม 

                 การจัดงานฌาปนกิจศพหลวงพ่อ...จำเป็นต้องรอผมคนเดียวเท่านั้นขณะศึกษา ป. เอกอยู่...โดยเก็บศพไว้ที่ศาลาวัดนั้นเอง...และวันที่  14 มกราคม  2538  ผมจบ ป. เอก แล้ว..ได้เดินทางกลับถึงประเทศไทย  ได้เตรียมการวางแผนจัดงานศพทันที...

                เริ่มด้วยผมสั่งการลงไปให้มวลญาติปฏิบัติ...แล้วสัปดาห์ต่อมาผมกลับโดยรถทัวร์  คือไปลงที่เมืองขอนแก่น  พบเพื่อนที่นัดหมายไว้แล้วเขาพาผมไปจ้างคณะหมอลำเรื่อง  ชื่อ คณะดอกคูณเสียงแคน  ในราคา 40,000 กว่าบาทต่อการแสดงหนึ่งคืน...

                 เมื่อทำสัญญาจ้างเสร็จผมพักที่นั้นกับเพื่อน...พอหายเหนื่อย...แล้วต่อรถจากขอนแก่นมุ่งสู่เมืองนครพนม...ผมประชุมชาวบ้าน...กำหนดลักษณะงาน...ทำตามแผนที่วางเอาไว้...

                  ด้วยความรัก...คิดถึงบุญคุณที่หลวงพ่อมีให้ผม...ชาวบ้านมาจัดทำเมรุชั่วคราวที่กลางวัด  กำหนดเผาศพจริงหลังเที่ยงคืนของวันที่ 4  มีนาคม  2538และในช่วงเช้าถึงเย็นของวันนั้นก็มีงานบุญ           

                    เช่นทำบุญเลี้ยงพระภิกษุสามเณรทั้งอำเภอ  โดยมีท่านเจ้าคณะจังหวัดนครพนมเป็นประธานฝ่ายสงฆ์ตลอด...พอช่วงบ่ายจัดงานพิธีฌาปนกิจศพซึ่งยังไม่ได้เผาจริง  โดยประธานฝ่ายฆราวาสคือท่านผู้ว่าราชการจังหวัดนครพนมในขณะนั้น...

                    พอยามค่ำคืนก็มีหมอลำคณะที่ผมไปจ้างเองดังกล่าวมาแสดง...ก่อนเปิดการแสดงชาวบ้านเชิญผมขึ้นเวทีหมอลำเพื่อกล่าวขอบคุณทุก ๆท่านที่มาร่วมงานครั้งนี้...และทุกอย่างเป็นไปตามที่ผมวางแผนเอาไว้ครับ...

                      จึงอยากบันทึกย้อนหลังเพื่อกล่าวขอบพระคุณและขอบคุณถึงทุกท่านทุกคนที่มีส่วนร่วมให้งานนั้นสำเร็จลงได้ด้วยดี ครับ.