...คำว่า “พระเป็นเจ้า” เขาหมายถึง อำนาจลึกลับที่ไม่ต้องเป็นตัวคน ไม่ต้องเป็นตัวเทวดา ไม่ต้องเป็นตัวอะไรหมด แต่เป็นสิ่งที่เป็นธรรมชาติ เป็นนามธรรม เช่น กฎธรรมชาติ เป็นต้น...กฎธรรมชาตินั่นแหละบันดาลให้เกิดสิ่งนั้นสิ่งนี้ขึ้นมา...ควบคุมสิ่งทั้งหลายทั้งปวง...มีอำนาจเหนือสิ่งทั้งปวง เพราะฉะนั้นคำว่า “พระเป็นเจ้า” ในภาษาธรรมนั้น เราหมายถึง กฎธรรมชาติ...[1]
ถ้ายอมรับว่า คำว่า พระเจ้าคือสิ่งสูงสุด เป็นที่ออกมาแห่งสิ่งทั้งหลาย แล้วก็มีพระเจ้ากันทั้งนั้นแหละ มีพระเจ้าผู้สร้าง สำหรับกฎทีเป็นไกวัลธรรมนี้ คือสิ่งที่สร้างให้สิ่งทั้งปวงเกิดขึ้น แล้วเปลี่ยนแปลงไป ไหลเชี่ยวไปเป็นเกลียวไปนี้ ทำไมจะไม่เรียกว่าพระเจ้า ทำไมจะเรียกไม่ได้ ถ้าจะเรียก จะเรียกว่าอะไร ในเมื่อคำว่า พระเจ้า มันแปลสูงสุด เป็นปฐมเหตุ เป็นอิสระเหนือสิ่งใด มันก็มีเหมือนกันทั้งนั้น เอาความหมายแล้ว แต่ว่า จะเห็นได้ว่า มันมีสิ่งสิ่งหนึ่งซึ่งเหมือนกัน เขาเรียกว่าพระเจ้าก็ตามใจ เราไม่เรียกว่าพระเจ้าก็ตามใจ แต่สิ่งนั้นมันเหมือนกัน[2]
[1] พุทธทาสภิกขุ, ภาษาคน-ภาษาธรรม, , (กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา, ๒๕๓๗), หน้า ๒๓.
[2] พุทธทาสภิกขุ, ไกวัลยธรรม , (กรุงเทพมหานคร: ธรรมทานมูลนิธิ, ๒๕๕๒), หน้า ๑๒๒-๑๒๓.
ไม่มีความเห็น