ถึงเวลาต้องใช้ขาที่สามแล้ว


ถึงเวลาต้องใช้ขาที่สามแล้ว


มีแต่คนทักว่าผมแก่ลง เขาคงทักเพราะว่ามี indicator บางอย่างแสดงให้เห็น แต่นั่นแหละ ผมไม่ได้ปฏิเสธเขาหรอก ก็มันแก่ลงจริงๆนี่นา มีใครบ้างในโลกนี้ที่หยุดอายุไว้ได้ ถ้าไม่รีบด่วนชิงตายไปเสียก่อนแก่จริงๆ
สิ่งแรกที่เห็นเป็นประจักษ์ก็คือ ผมขาว

อันที่จริงผมขาวของผมเริ่มมีมานานแล้ว ตั้งแต่เรียนหนังสืออยู่ชั้น ม.๕ หรือ พ.ศ. ๒๕๓๑ นู่น และมันก็งอกๆร่วงๆอยู่อย่างนั้นโดยที่ไม่ใคร่มีใครสังเกต มันมาเริ่มงอกมากกว่าร่วงและเพิ่มอาณาบริเวณมากขึ้นก็เมื่อราว ๕-๖ ปีนี้นี่เอง แต่นั่นผมเองยังปฏิเสธภาวะแก่เฉียบพลันอยู่เสมอ เพราะหากเปรียบเทียบกับพ่อในอายุที่เท่ากันขณะนี้ ท่านหัวมีสีดอกเลาเกือบทั้งหัวไปแล้ว ผมเสียอีกที่เกิดปรากฏการณ์สีดอกเลาช้ากว่าท่าน จะมาก็ในช่วง ๒ ปีนี้ที่สีหัวผมเริ่มออกอาการมากขึ้นจนลูกสาวก็เริ่มทักพ่อตัวเอง

ความฝันผมใกล้เข้ามาแล้ว

ผมอยากมีผมสีดอกเลาทั้งหัวครับ

เมียอยากให้ย้อมผม ผมดื้อดึง เพราะผมอยากหัวขาว เพราะผมไม่อยากหัวสีดำสนิท และเมื่อหัวดำสนิทมันจะดำสนิทได้ไม่นาน เมื่อมันเพิ่มความยาว หัวผมก็จะกลายเป็นขนเม่นไปในทันที เส้นหนึ่งจะมีทั้งดำและขาว น่าเกลียดจะตาย 

นี่เป็นเหตุผลว่า ทำไมผมจึงไม่ยอมย้อมผม และเริ่มดูแก่เร็วในช่วงเวลานี้ genes ครับ มันเกิดจาก genes

สิ่งต่อมาของอาการแก่ ก็คือ กินของขม

ผมชอบกินมะระ ชอบดื่มกาแฟดำสนิท อันนี้ไม่น่าจะเป็นเหตุผลของความแก่ที่กำลังมาเยือน ลิ้นผมยังรับรสได้ดีอยู่ เปรี้ยว หวาน มัน เค็ม กระทั่งรสสิเหน่หา ผมก็ยังรับได้อยู่ อันที่จริงการดื่มกาแฟดำนั้นน่าจะเป็นรสนิยมนะครับ ผมอยากดื่มทั้งรสดมทั้งกลิ่นของกาแฟจนไม่อยากให้นมหรือน้ำตาลมาทำให้เสียลิ้นสิ้นกลิ่นบริสุทธิ์ของกาแฟต่างหาก ดังนั้น การกินของของขมของผมจึงไม่น่าจะบอกว่า ผมแก่แล้ว

ชมเด็กสาว 

อันนี้ยังไม่เกิดเช่นกัน ไม่ใช่ว่าไม่ชอบชมสาวแล้วมาลิ้มลองเด็กหนุ่มหรอกนะท่าน อันนี้คงเป็นเพราะความขี้อายมั้ง ผมก็ชอบมองคนสวย แต่ไม่กล้ามองนาน เขินครับ มันเขิน 
เอาเป็นว่า ข้อนี้ก็ไม่สามารถชี้วัดความแก่ของผมได้ก็แล้วกันนะ

เล่าความหลัง

อันนี้จริง เดี๋ยวนี้มักชอบคิดถึงเรื่องเก่าๆ คิดถึงเพื่อน คิดถึงเหตุการณ์ที่เคยผ่านมาในอดีต เรื่องนี้คงเด่นชัดมากในตัวผมเอง และอีกไม่นานก็คงมีเรื่องในอดีตขุดออกมาเล่าเป็นระยะๆ ผมคงเริ่มแก่แล้วจริงๆ

แต่สิ่งที่เด่นชัดที่สุดที่เกิดขึ้นในตอนนี้ที่บ่งชี้ว่าผมแก่ลงมาก คงเป็นเรื่องสายตา

ถ้าจะให้ท้าวความไปถึงในอดีต (เอาแล้วไง เห็นไหม ผมแก่แล้ว) ผมเริ่มมีปัญหาสายตายาวมาตั้งแต่เด็ก เด็กขนาดป.๕ เลยครับ ตอนนั้นผมต้องสวมแว่นสายตาไปโรงเรียน ดูแก่หง่อมมาตั้งแต่ตอนนั้นเชียว ผมทนใส่แว่นมาจนถึงชั้น ม.๑ ก็เลิกไป เพราะรำคาญการใส่แว่น และคงมีความสามารถจัดการกับการมองเห็นของตัวเองได้อย่างดี
แต่ความสามารถเรื่องนี้ผมคงเริ่มสูญเสียไปบ้างแล้ว มันเริ่มมีอาการมาราว ๒ ปีนี้เองครับ เกิดอะไรขึ้นน่ะหรือ

วันหนึ่งขณะที่กำลังซดก๋วยเตี๋ยวอยู่อย่างเมามัน ผมรู้สึกได้ว่าเส้นก๋วยเตี๋ยวมันหายไปก่อนเข้าปาก เห็นกันอยู่หลัดๆ เมื่อเข้ามาใกล้ปากมันก็เบลอและอันตรธานหายไปเสียอย่างนั้น ปรากฏการณ์นี้สังเกตไม่ได้กับการกินข้าว นั่นคงเป็นเพราะเมื่อกินข้าว ก็จ้วงๆๆเข้าปากไป แต่เมื่อกินก๋วยเตี๋ยวมันต้องเพ่งเพื่อดูว่าเส้นจะยาวแค่ไหน พุ้ยเส้นเข้าปากหมดหรือยังก็เป็นได้ 
ปรึกษาหมอตาใกล้ตัว (ใกล้จริงๆ เพราะนอนกอดอยู่ทุกคืน) เธอบอกว่า "พ่อแก่แล้ว" ไอ้เราก็หัวเราะ "หากฉันแก่เมื่ออายุเข้า ๓๘ แล้วเธอล่ะจ๊ะทูนหัว" หล่อนก็บอกว่า ไอ้เราน่ะมีสายตายาวอยู่ก่อน ดังนั้นปัญหาเรื่องตาคนแก่จะมาเยือนเร็วกว่าคนอื่นเขา เราจะสูญเสียความสามารถในการ accommodate หรือเพ่งเข้าออก เร็วกว่าคนอื่นเขา 

ออ..มันเป็นเช่นนี้เอง

ทนมาได้ราว ๒ ปี ก็รู้สึกว่าไม่ไหว ถึงเวลานี้ ที่วันๆเสียเวลาไปกับการนั่งโต๊ะ อ่านหนังสือ ลงนามในเอกสารวันละหลายตั้ง อาการปวดกะบาล ปวดกระบอกตาจึงเริ่มมาเยือน มันมาทุกวัน จนน่ารำคาญ และท้ายที่สุดผมก็ต้องยอมแพสังขาร ถ่อตัวเองไปหาพี่กบ มนุษย์วัดสายตาที่เก่งที่สุดในสามโลกของผม เธอจัดการทุกอย่างให้และบอกว่า สายตาผมยาวเท่าเดิม
นั่นสิ ยาวเท่าเดิม แต่เราแก่ลง เราเสียการ accommodate ไปแล้ว

ถึงเวลาสวมแว่นเสียที พี่เป๋งจึงเป็นที่พึ่งอีกคน

และตอนนี้ ขณะนี้ ผมกำลังเมาอยู่กับการสวมแว่น ถอดเข้าถอดออกจากข้างหู มันไม่ชิน ยังไม่ชินกับการพกแว่น ยังไม่ชินกับการมองบนแว่นมองในแว่น และมองในแว่นบนล่าง เพราะผมใช้เลนส์ชนิด progressive 
ผมแก่แล้วครับ ผมใช้ขาที่สามแล้วครับ ขานี้ไม่ใช่ไม่เท้า มันคือขาแว่นนั่นเอง
หมายเลขบันทึก: 536912เขียนเมื่อ 23 พฤษภาคม 2013 21:05 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 พฤษภาคม 2013 21:05 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

ขอบคุณอ.แปร๊ะค่ะ ที่เก็บบันทึกต่างๆมาลงไว้ใน GotoKnow แม้จะมีแฟนคลับมาตอบสนองน้อยกว่าใน Facebook มากๆ แต่พี่โอ๋ยืนยันได้ว่า บันทึกเหล่านี้จะได้รับการอ่านและสร้างความคิด ความเห็นต่างๆให้คนอื่นได้เยอะและยาวนานกว่ามากๆเลยค่ะ ขอชมว่าอาจารย์ใส่คำสำคัญได้เก่งด้วยค่ะ

ขอบคุณครับ ขอบคุณอย่างงงง ว่าใส่คำสำคัญเก่ง คืออะไร 


พี่โอ๋หมายถึงว่า เลือกคำสำคัญมาเก่ง คือ เป็นคำ common words จะได้เชื่อมโยงกับบันทึกอื่นๆ ได้ง่ายดีค่ะ

ปล. จันใช้ progressive lens มาหลายเดือนแล้วเหมือนกันแต่ก็ยังไม่ชินซักที

จันครับ

วันนี้ไปพบพี่เขาอีกรอบ เพื่อตรวจสอบว่า แว่นก๊ง หรือตาผมก๊ง เพราะใส่แล้วเมา

ผลการทดสอบออกมาพบว่า ตาผมก๊งครับ

คงต้องปรับตัวกันอีกมาก

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท