นิตยาพบรักแต่ต้องพรากจากแม่
นิตยายังไม่เคยลืมวันที่พาแม่เที่ยวกรุงเทพ สมดังความตั้งใจ ที่เคยคิดว่า ถ้าตั้งตัวได้ มีงานทำ มีบ้าน มีรถ จะให้แม่มากรุงเทพ พอทำได้อย่างที่คิด ๒ อาทิตย์ที่แม่อยู่ด้วย นิตยาดูแลแม่เต็มที่ พาแม่ไปพุทธมณฑล ไปสวนสยาม ไปเขาดิน ไปพัทยา บางแสน และชะอำ ให้แม่ได้สัมผัสกลิ่นไอของทะเลเป็นครั้งแรก
พอได้อยู่ใกล้ชิดแม่ นิตยาบอกเล่าเรื่องราวชีวิตทุกอย่างให้แม่ฟัง บอกแม่ว่ามีนายร้อยมาจีบและขอแต่งงานด้วย แม่ไม่พูดอะไร แต่ก่อนที่แม่จะกลับบ้านที่ศรีสะเกษ แม่เตือนให้นิตยาตัดสินใจให้ดี เรื่องผู้ชาย จะคบใครให้ระวัง เพราะเรามีการศึกษาน้อย เป็นลูกคนจน ครอบครัวเป็นชาวไร่ชาวนา อย่าให้ใครเขาดูถูกได้
แม่ต้องรีบกลับ เพื่อเตรียมตัวไปอยู่กับน้องสาวที่ออสเตรเลีย นิตยาจำได้ว่าตอนนั้นได้ทำวีซ่าให้แม่แล้วด้วย พร้อมให้แม่ไปต่างประเทศได้ทันที กระเป๋าเดินทางก็ซื้อแล้ว เหลือแค่น้องส่งตั๋วเครื่องบินมาให้ แต่แม่บอกห่วงบ้าน ห่วงหลานๆ ห่วงควายกับหมูที่ยังไม่ได้ฝากใครเลี้ยง แม่ขอไปตั้งหลักสักสองอาทิตย์ นิตยายอมแม่เลย
แม่กลับบ้านที่ศรีสะเกษได้สามวัน พี่สาวนิตยาก็ส่งข่าวว่าแม่เข้าโรงพยาบาล ป่วยหนัก นิตยารีบกลับบ้านทันที จึงรู้ว่าแม่กลับมาอยู่บ้าน ไม่ได้พักผ่อนเลย ทำงานอย่างที่แม่เคยทำสารพัด เช่น ตอนหมู สีข้าว บ้านใครมีลูกวัวตายในท้องก็มาตามแม่ วันนั้น บ้านหลานยกเสาทำคอกวัวใหม่ ขอให้แม่นิตยาวัย ๖๕ ปีไปช่วย แม่ลื่นล้มแล้วลุกไม่ขึ้น หมอบอกว่า แม่กินยาชุดแก้ปวดมาก กินมานานแล้ว ร่างกายสะสมสารพิษมาก พอยาหมดฤทธิ์ ทำให้แม่หมดแรงจึงล้ม ประกอบกับแม่มีโรคแทรกซ้อนอยู่ อาการเลยกำเริบหนัก แม่ป่วยอยู่โรงพยาบาล ๗ วัน ก่อนสิ้นลมอย่างสงบ
น้องสาวนิตยามางานศพแม่ นั่งเครื่องบินจากออสเตรเลีย ลงกรุงเทพ แล้วต่อเครื่องบินลงที่เมืองอุบลฯ นิตยาขับรถไปรับ น้องสาวร้องไห้ตลอดทาง ต่อว่าญาติๆและหลานๆที่ไม่รู้จักดูแลแม่ให้ดี แม่แก่แล้วใช้แม่ทำงานทำไม น้องสาวเสียใจที่ไม่มีโอกาสตอบแทนพระคุณของแม่
แม่จากนิตยาไปสวรรค์แล้ว ปล่อยให้นิตยาต้องคิดรอบคอบเรื่องแฟนหนุ่มและครอบครัว แต่ดูแล้วเขาเป็นคนดี เรียนเก่ง เป็นคนสุภาพ ตั้งใจทำงาน สอบชิงทุนได้ที่ ๑ ได้ไปอบรมที่ประเทศอังกฤษ กลับมาได้ติดยศร้อยเอก ปัจจุบันได้เป็นนายพันโท สมดังความตั้งใจของเขา นิตยากราบขอบพระคุณแม่ที่เตือนสติ และมีส่วนตัดสินใจ เพราะเขาไม่เคยดูถูกครอบครัวของนิตเลย วันแต่งงานนิตยาจัดงานเล็กๆ และเป็นวันที่คิดถึงแม่มากที่สุด
นิตยาหมั่นทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ทั้งพ่อและแม่ ส่วนพี่สาว และลุงป้าน้าอา และหลานๆ ที่แม่บอกเป็นห่วง นิตยาก็ไปปลูกบ้านให้อยู่ ที่นาของนิตยาที่แม่ให้ ก็ให้พวกเขาทำกินกันไป ไม่ต้องเช่า ต้องการอะไรขอให้บอก จะช่วยทันที และนิตยก็สงสัยเหมือนกันนะ ทำไมนิตยาประสบความสำเร็จในชีวิตบ้างแล้ว ได้พบคนรัก แต่ทำไมต้องมาพรากจากแม่ด้วยนะ
นิตยาพาแม่ไปเที่ยว
ที่สวนสยาม ทะเลกรุงเทพ
นิตยาฝันไปหรือเปล่าเนี่ย
ความเห็น (7)
...ชื่นชมมากค่ะ...ความรักที่มีต่อพ่อแม่...สูงสุดแล้วนะคะ...คุณนิตยาพบรักแล้วนะคะยินดีด้วยค่ะ...สวรรค์มีตานะคะ...เราทำอย่างไร?(ทั้งดีและไม่ดี)กับพ่อแม่เราจะได้รับสิ่งนั้นกลับมาอย่างครบถ้วน...
คนเราทุกคน ไม่มีใครที่จะสมหวังในสิ่งที่ตั้งใจไปหมดเสียทุกอย่างหรอกจ้ะน้องนิตยา มักจะได้อย่าง
ก็จะเสียอย่างเสมอ น้องนิตยาเป็นคนดีมีความกตัญญู ก็นับว่าเป็นบุคคลที่ประเสริฐสุดแล้วจ้ะ จง
รักษาความดีงามในตัวเอาไว้ตลอดไปนะจ๊ะ.......ขออภัยที่เข้ามาทักทายบันทึกนี้ช้าไป เนื่องจากหยุด 3
วัน คุณมะเดื่ิอเดินทางไป รร.บ้านหนองผือ และ ที่ลพบุรี เพิ่งกลับมาจ้ะ มีความสุขมาก ๆ นะจ๊ะ
ขอบคุณพื่มะเดี่อมากค่ะทื่ดูแลอย่างดืและให้กำลังใจหนูตลอด
ขอบคุณดร.พจนามากค่ะทให้กำลังใจหนู
ขอบคุณทุกท่านมากค่ะที่ให้ดอกไม้เป็นกำลังใจ
ตามมาชื่นชม ทีแรกเห็นนามสกุล นึกว่าคนใต้