โครงการบ้านวิทยาศาสตร์น้อย_10 : เยี่ยมศูนย์พัฒนาเด็กเล็กหนองเหล็ก อ.โกสุมพิสัย จ.มหาสารคาม

วันที่ 30 มกราคม 2556 ทีมงานโครงการบ้านวิทยาศาสตร์น้อย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ลงพื้นที่เยี่ยมศูนย์เด็กเล็ก อบต.หนองเหล็ก ต.หนองเหล็ก อ.โกสุมพิสัย จ.มหาสารคาม คราวนี้ ดร.แล็ก (ดร.กฤษกร ปาสาไน) ผม และคุณเป้ เป็นตัวแทนในคราวนี้ วัตถุประสงค์คือการเรียนรู้และสะท้อนเพื่อพัฒนา

ผมค้นหาศูนย์พัฒนาเด็กเล็กหนองเหล็กบนเว็บไซต์ไม่พบ ซึ่งไม่ได้ทำให้ผมแปลกใจนัก เพราะผมเชื่อว่าน้อยนักที่ศูนย์เด็กเล็กฯ จะมีเว็บไซต์เป็นของตนเองในช่วงของการตั้งไข่ของการกระจายอำนาจนี้  เราไปถึงแต่เช้าเพื่อให้ทันเข้าแถวเคารพธงชาติของเด็กๆ สิ่งที่ผมประทับใจอย่างหนึ่งคือ ผู้บริหารของ อบต.หนองเหล็ก โดยท่านรองนายกฯ และท่าน สจ. มาอยู่กับเราเกือบทั้งวันทีเดียว และสังเกตจากการพูดคุยที่สนิทสนมกับครู แสดงให้เห็นว่าที่นี่ให้ความสำคัญกับภารกิจที่สำคัญที่สุดของ อบต.นี้ (อย่างน้อยในมุมมองของผม)

คุณครูวราภรณ์ (ยืนข้าง ดร.แล็ก) แข็งขันมากๆ  เป็นผู้มีความรู้ ความรัก ความเชี่ยวชาญในงานของตัวเองอย่างยิ่ง .....สิ่งนี้เป็นหนึ่งในความประหลาดใจของผมเมื่อเทียบกับ "ศูนย์เด็กเล็ก" ที่ผมรู้จัก

ก่อนนี้ผมเข้าใจว่า ครูจากศูนย์เด็กเล็กจะถูกคัดเลือก มาจากคนในหมู่บ้าน ในพื้นที่ ที่ค่อนข้างอิงระบบอุปถัมภ์ จึงมักไม่ได้คนที่เป็นักเรียนรู้มากนัก ส่วนใหญ่ภารกิจของครูคือ ดูแลนักเรียนให้ ยืน เดิน นั่ง นอน กิน ดื่ม เท่านั้น เรื่องสอน ให้ ทำ พูด คิด นั้นค่อนข้างเป็นเรื่องพิเศษในความเข้าใจเดิมของผม

แต่พอมาที่หนองเหล็ก ทุกอย่างแทบจะไม่แตกต่างจาก "โรงเรียนอนุบาล" ดีๆ โรงเรียนหนึ่งทีเดียว จากการสอบถามพบว่า นี่คือจุดเด่นของ อบต. หนองเหล็ก นี่เป็นสิ่งหนึ่งที่สร้างชื่อเสียงให้กับผู้บริหาร และเป็นสิ่งที่ท่านภูมิใจนำเสนอ ...... ผมได้แต่ดีใจแทนเด็กๆ ที่นี่ อย่างน้อยก็เป็นที่หนึ่ง ที่ลูกชาวไร่ชาวนา อย่างผมจะไม่ถูกทอดทิ้งไปตามกระแสหลัก

 

ดูภาพทั้งหมดที่นี่

อย่างไรก็ตาม...... ลักษณะการสอนการจัดกิจกรรมกับนักเรียน ยังสามารถที่จะพัฒนาไปสู่ การสอนสู่การเปลี่ยนแปลง (Transformative Learning)  ที่เน้นให้นักเรียนเกิดความมั่นใจ และภูมิใจในตนเอง กล้าคิด กล้าพูด แบบที่ไม่ต้อง "ท่องนำ จำร้อง" ผมแนะนำให้ ครูวรา และคุณครูทุกท่าน ลองทำวง PLC เพื่อศึกษาการเรียนรู้ของเด็กด้วยวิธีต่างๆ โดยรอคอย อดทนต่อการ "บอก สอน ป้อน" เปลี่ยนจากการเน้นที่เด็ก "ทำตามได้" มาเป็น "ถามได้"  เปลี่ยนจากที่ "พาเด็กทำตลอด" มาเป็น "สังเกตว่าได้เรียนรู้อะไรด้วย" นั่นหมายถึง PLC ของครูหนองเหล็กต้องหันมาพูดเรื่อง การวัดผลสัมฤทธิ์ด้านทักษะ และคุณลักษณะที่พึงประสงค์ของเด็กรายบุคคล