วันที่ 29 มกราคม 2556 ทีมงานโครงการบ้านวิทยาศาสตร์น้อย มหวิทยาลัยมหาสารคาม เดินทางไปเยี่ยมครูเพื่อศิษย์โรงเรียนพระกุมาร หลังจากที่ได้ไปที่โรงเรียนอนุบาลกิตติยา และโรงเรียนอนุบาลบ้านค้อ มาแล้ว
วัตถุประสงค์สำคัญก็ยังคงเป็นการออกไปเยี่ยมเพื่อเรียนรู้ร่วมกัน และให้ข้อคิดเห็นในส่วนที่อาจเป็นจุดที่สามารถพัฒนาต่อในมุมมองของนักวิทยาศาสตร์
ผมสืบค้นพบผลงานที่เผยแพร่ของโรงเรียนเยอะเลยครับ ทั้งเว็บไซต์โรงเรียน ผลงานบน youtube ต่างๆ
พื้นที่ของโรงเรียนค่อนกว้างครับ จำนวนนักเรียนอนุบาลในแต่ละห้องประมาณ 20-30 คน เหมือนกับที่อนุบาลกิตติยาผู้ปกครองนิยมส่งลูกเข้าเรียนในเมือง
เราได้ร่วมกันสอนกับครูจ๋าและครูมล ครูเพื่อศิษย์ที่ไปร่วมโครงการกับเรา ท่านทั้งสองเป็นขวัญใจของเด็กจริงๆ โดยเฉพาะครูจ๋าที่มีเทคนิคในการจัดการกับนักเรียนที่ไม่ตั้งใจเรียนอย่างได้ผลทีเดียวครับ
โรงเรียนพระกุมารเป็นอีกโรงเรียนหนึ่งที่สามารถจัดการเรียนการสอนได้ตามเกณฑ์ของโครงการฯ ได้ภายในเวลาที่กำหนด การบริหารจัดการที่เป็นระบบ ซึ่งไม่แปลกสำหรับโรงเรียนที่มีฐานการทำงานแบบชาวตะวันตก นั้นส่งผลต่อลักษณะการทำงานตามหน้าที่ๆ ชัดเจน ดูแลเอาใจใส่ต่องานอย่างดี ทำให้บรรลุผลตามคาดไว้
อย่างไรก็แล้วแต่.... ผมยังเห็นว่า ลักษณะการสอนของทุกโรงเรียนที่ไปเยี่ยมมา ครูยังคงไปเน้นที่การ "บอก สอน ป้อน บรรยาย" และถามคำถามนำ เด็กยังไม่ได้มีโอกาสฝึกคิดด้วยตนเองเท่าใดนัก... และลักษะการปฏิสันทานกับนักเรียน ส่วนหนึ่งก็ยังติด "บอก สั่ง ห้าม ปราม ไล่" อยู่ ซึ่งสิ่งเหล่านี้สวนทางกับแนวทางจิตวิทยาเพื่อเสริมความมั่นใจให้นักเรียน ที่กล่าวสั้นๆ ได้ว่า นักเรียนจะต้องรู้สึก
ซึ่งการทำให้นักเรียนผ่านประสบการณ์ความรู้สึกเหล่านี้ได้ เราต้องช่วยกันต่อไปครับ
ไม่มีความเห็น