เอะใจเรื่องวันเข้าพรรษาและอื่นๆ
เอะใจเรื่องวันเข้าพรรษาและอื่นๆ
เวลาเราอ่านพุทธประวัติมักจะพบว่าเหตุการณ์ต่างๆ เกิดทางอินเดียตอนเหนือ ทางแคว้นมคธ กรุงราชคฤห์ ซึ่งทางแถบนี้น่าจะปลูกข้าวสาลีเป็นอาหารหลัก และจะเริ่มปลูกกันแต่เนิ่นๆ เช่น เดือนเมษา พฤษภา เมื่อหิมะจากเทือกเขาหิมาลัยละลายลงมาเติมแม่น้ำต่างๆ ในอินเดียเหนือจนเต็ม
แต่ทำไมกลับทรงบัญญัติให้มีการจำพรรษาในวันแรม ๑ ค่ำเดือน ๘ (ซึ่งตรงกับประมาณวันที่ ๒๕ กรกฎาคม ) ซึ่งเวลานี้เกือบถึงเวลาเกี่ยวข้าวสาลีแล้วด้วยซ้ำไป แต่ข้าวเจ้าทางตอนใต้เพิ่งจะเริ่มปลูก อีกทั้งเรื่องเล่าบอกว่า ที่ทรงบัญญัติการจำพรรษาก็เพราะมีคนมาฟ้องพพจ.ว่าพระสงฆ์เดินไปเหยียบต้นข้าวกล้าตายไปเสียมาก
ซึ่งน่าถามว่าทำไมไม่บัญญัติวินัยว่า ห้ามพระเดินในนาข้าว ให้เดินบนคันนาเท่านั้น (จะได้ไม่เหยียบข้าวเขา) แม้ไม่บัญญัติวินัยนี้พระส่วนใหญ่ก็คงเดินบนคันนาอยู่แล้ว ใครเลยจะอยากเดินในนาข้าวที่เต็มไปด้วยโคลน ... อาจมีเพียงพระเมาเพียงคนเดียวก่อเรื่องก็เป็นได้ จะมาเหมาเอาพระทั้งหมดต้องรับผิดชอบร่วมกันได้อย่างไร เชื่อว่าพพจ.คงไม่เชื่อคำฟ้องของชาวบ้านง่ายๆ หรอก
เรื่องนี้มีประเด็นที่ควรคิดสองอย่างคือ
1) พพจ. ทรงอ้างเรื่อง “เหยียบย่ำข้าว” ให้เป็นกุศโลบายซะเลย ในการให้พระได้พักผ่อน และ ปฏิบัติธรรม เนื่องจากทั้งปีที่ผ่านมาก็ได้เหนื่อยยากในการออกไปเผยแผ่พระธรรมกันมากแล้ว อีกทั้งไม่ว่าภาคเหนือหรือภาคใต้ฝนก็จะตกหนักในช่วงนี้ ตรงกัน ทำให้ยากต่อการสัญจรไปเผยแพร่พระธรรม การหยุด ๓ เดือนนี้จะได้ปฏิบัติเคร่ง เพื่อการยกระดับธรรมของพระ
2) หรือว่า แท้แล้ว พระส่วนใหญ่ ไม่ได้อยู่ภาคเหนือ อยู่แต่ภาคใต้ของอินเดีย หรือศรีลังกา หรือ แม้แต่ไทย (เข้าทางเพื่อนผม ที่เสนอทฤษฎีเพี้ยนๆ ว่า พพจ. ทรงเป็นคนไทยเลย อิอิ)
ขอแถม...พันธุ์ไม้ต่างๆ ที่อ้างในพระไตรปิฏก มักเป็นไม้เมืองร้อนทั้งสิ้น เช่น ไผ่ มะม่วง หว้า จิก (มุจลินทร์) ไม่เห็นมี แอปเปิ้ล เชอรี่ แพร เลย
...คนถางทาง (๑๙ พฤษภาคม ๒๕๕๖)
ความเห็น (1)
เหยียบย่ำข้าวชาวนา อาจหมายถึงไม่ใช่ไปเดินเหยียบย่ำบนต้นข้าวจริงๆ อาจหมายความว่าไปเบียดเบียนการทำนา ทำการเกษตรใดๆในช่วงที่ชาวนากำลังลงทุนลงแรงกันพอดีมากกว่า