ความสำเร็จของลูก...แม้ลูกจะอายุขนาดไหน คนเป็นพ่อแม่ก็ปลี้ม
สืบเนื่องมาจากการเรียนในระดับปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ตั้งปีพ.ศ.2544 ครูอ้อยเล็กเรียนแบบว่าเรื่อยๆมาเรียง เวลาที่จะอุทิศให้เวลาเรียนก็แวะออกข้างทาง ฝึกเด็กประกวดแข่งขัน ผลิตสื่อแข่งขัน ฯลฯ ซึ่งเป็นที่เพลิดเพลินมาก จนใกล้หมดอายุความของการเป็นนักศึกษา 2544-2551ในปี 2552 จึงสมัครต่อเข้าไปเรียนใหม่โดยการโอนหน่วยกิจที่มีผลการเรียนดีไป และลงเรียนใหม่ในตัวที่มีผลการเรียนเป็นC ในปีพศ.2554 จึงจบหลักสูตร ในปี 56 ได้รับทุกอย่างที่เป็นเอกสารการจบครบถ้วนบริบูรณ์
การเรียนแบบมาราธอนนี้เอง อยู่ในสายตาพ่อแม่เสมอ ท่านมักให้กำลังใจเสมอ ท่านว่าสิ่งเดียวที่ต้องทำคือต้องจบอย่าทิ้งไปเพราะอดทนคือจบ ถ้าไม่ก็คือไม่มันก็จะเสียเวลาไปเปล่าๆทั้งเงินทองและเวลา
อีกทั้งแรงใจจากเพื่อนรัก เพื่อนร่วมรุ่น เพื่อนร่วมงาน ผู้บังคับบัญชา ครูอาจารย์ อ้อยเล็กจึงมุมานะกัดฟันด้วยความช่วยเหลือของทุกฝ่าย นำความปลื้มปิติมาสู่พ่อแม่อย่างที่เราคนเป็นลูกก็ไม่นึกฝันว่าท่านจะปลื้มใจ มีความสุข ถึงกับจัดงานฉลองให้กันเลยทีเดียวเชียว ทำให้รู้สึกว่า เออเน๊าะคนเป็นพ่อแม่ ไม่ว่าเราจะอายุเท่าไหน ในสายตาท่านเราก็ยังเป็นเด็กเล็กๆที่ทำได้สำเร็จแล้ว ท่านจะต้องเป็บหยิบยื่นรางวัล เพื่อเป็นกำลังใจให้เสมอ
ขอบพระคุณพ่อกับแม่มากๆค่ะ
ความเห็น (5)
ขอร่วมยินดีกับครูด้วยนะครับ
..
ครูอ้อยเล็กยังคงสวยอยู่เหมือนเดิมนะครับ
..
ด้วยความระลึกถึงครับ
ขอบคุณค่ะแสงแห่งความดี..ระลึกถึงเสมอ..เช่นกันว่างๆก็จะไปอ่านบันทึกของพี่ๆ เพื่อนๆอยู่เนืองๆจ้า
ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะน้องอ้อย การไม่ท้อถอยย่อมพบความสำเร็จ ความสำเร็จของลูกเป็นความภาคภูมิใจของพ่อแม่ และครอบครัวค่ะ เยี่ยมมากน้องรัก
ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ...และอวบพรให้ประสบความสุขสำเร็จตลอดไป...
ขอบพระคุณทุกท่านเลยนะคะ..ขอบคุณค่ะ