Training, shopping และอื่นๆในโตเกียว
ที่ญี่ปุ่นเค้ามีระบบการเตือนภัยและป้องกันภัยให้คนของเค้าดีมาก ดูแล้วคนของเค้ามีคุณภาพชีวิตที่ดี เค้าลงทุนกับระบบต่างๆสูงมากถึงแม้ว่าบางระบบยังไม่ได้ใช้ในการเตือนภัยแบบจริงๆจังๆเพราะว่ายังไม่มีภัยธรรชาติเกิดขึ้นในบางแห่งที่ติดตั้งระบบ ทำให้คิดได้ว่าขนาดประเทศเค้ามีภัยธรรมชาติมากมายทั้งซึนามิ ทั้งแผ่นดินไหว (โดยเฉลี่ยปีละประมาณ 200 ครั้งได้ ฟังแล้วสยองแทน) และอื่นๆอีกมากมายจากพายุ เค้าก็ยังจัดการให้ประเทศเค้าน่าอยู่ขึ้นมาได้ เพราะคนเค้าค่อนข้างมีระเบียบวินัย
ไป Training ทั้งหมด 6 วันเต็มคราวนี้ก็ถือว่าได้รับประสบการณ์ที่ดีถ้าไม่รวมถึงการเดินทาง ซึ่งเค้าก็จัดให้มี Lectures และพาไปเยี่ยมชมสถานที่สำคัญต่างๆ ที่ปกติแล้วจะไม่ให้คนภายนอกเข้าได้
วันแรกก็มีพิธีเปิดและก็มีจัดเลี้ยงด้วย และก็มีถ่ายรูปร่วมกันตามธรรมเนียม (งานนี้ก็เลยกลายเป็นสาวสวยเลย เพราะว่าตัวแทนจากประเทศอื่นเป็นผู้ชายหมด)
ส่วนที่ต่างๆนี่เค้าไม่ค่อยอนุญาตให้ถ่ายรูป เลยถ่ายได้มานิดหน่อย ที่ Tokyo Metropolitan Government เป็นตึกคู่ที่ดาดฟ้าด้านนึงจะเป็นที่จอด helicopter เค้าก็พาขึ้นไปดูเสร็จจากนั้นก็พาไปนั่งกินกาแฟที่ชั้น observatory ที่เปิดให้คนภายนอกเที่ยวชมได้
วิวชั้นบนสุดของ TMG มองเห็น Tokyo Tower ด้วย อยู่ลิบๆสีส้มขาวข้างๆตึก
เค้าดูอะไรกันเอ่ย คำตอบอยู่ในรูปถัดไป
มีวันนึงเค้าพาไปดูบริษัท NTT ซึ่งเป็นบริษัท Telecom แห่งหนึ่งของญี่ปุ่น เค้าสร้างตึกแบบค่อนข้างอลังการมากโดยเฉพาะห้องน้ำ เปิดเข้าไปปุ๊บนี่ฝาของชักโครกก็เปิดแบบอัตโนมัติ แล้วก็มีปุ่มกดต่างๆเป็นภาษาญี่ปุ่นอีกหลายปุ่ม ต้องกดมั่วซักแป๊บนึงถึงจะกดน้ำได้ แต่ก็สนุกดี ชักโครกของตึกใหม่ๆรวมทั้งโรงแรมดีๆหน่อย จะมีปุ่มกดฉีดน้ำอัตโนมัติสำหรับล้างก้นด้วยเวลาทำธุระเสร็จ รูปถ่ายจากโรงแรม สังเกตปุ่มข้างโถ
ห้องในโรงแรมนี้มีพื้นที่นิดเดียวเอง แต่ว่าในห้องก็มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบครันจริงๆ
การเดินทางไปอบรมแต่ละที่นี่ค่อนข้างสมบุกสมบันจริงๆ โดยเฉพาะช่วงเช้าที่เป็นช่วงเวลาคนทำงาน ต้องใช้รถไฟ เพราะว่าเค้าไม่ได้จัดรถบัสให้เนื่องจากรถติดและไม่มีที่จอด เคยดูพวกข่าวกับการ์ตูนญี่ปุ่นที่เค้าขึ้นรถไฟกันเคยนึกในใจว่าดีนะเนี่ยไม่ต้องเดินทางด้วยรถไฟในโตเกียวไม่งั้นนรกมีจริงแน่ แต่ก็ถึงคราวจนได้ แบบว่ารู้เลยว่าปลากระป๋องเป็นไง โดยเฉพาะยืนขาเดียวกับไม่ต้องเดินเองก็ไปได้เพราะว่าโดนดันไป สังเกตได้จากคนในรูปจากสถานีรถไฟชินจูกุที่ต้องไปขึ้น (ไม่ค่อยชัด)
วันอาทิตย์ได้ไป shopping แถว Ueno กับคนที่ไปอบรมด้วยกัน มีคนนึงเค้าเคยมาแล้วเมื่อสิบปีที่แล้วเค้าก็เลยอาสาพาไป ไปเดินอ้อมซักพักก็มาถึงที่ shopping จนได้ สงสัยจะโดนเอาคืนหลังจากอาสา coordinator พาพวกที่มาด้วยกันไปเดินอ้อม เพราะจำผิดถนน
แถวนี้จัดเป็นย่านสำหรับซื้อของที่ราคาไม่แพงมาก ได้ขนมกลับไปตรึม
ส่วนอาหารการกินที่ญี่ปุ่นนี่นับว่าอุดมสมบูรณ์จริงๆ เดินไปที่ไหนก็หาร้านอาหารได้ ได้ลองอาหารแบบว่าหลายชนิดสมใจอยาก ทั้งเบนโตะ ทงคัตสึ ราเมง โดยเฉพาะข้าวปั้นแบบเสริฟผ่านสายพานหมุนๆ ที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกว่าต้องลองไปชิม แต่กว่าจะมีโอกาสได้ชิมก็วันสุดท้ายเพราะคนจากประเทศอื่นเค้าไม่ค่อยชอบกินอาหารญี่ปุ่น เลยต้องลุยเดี่ยว ตอนแรกก็ไม่กล้าเข้ากลัวพูดไม่รู้เรื่อง แต่ยืนดูหน้าร้านซักพักก็ตัดสินใจเข้าไปลอง เข้าไปก็ไปทำเปิ่นๆ แบบว่ากดน้ำร้อนใส่ชาก็ไม่ถูกเค้าก็เลยมาสาธิตให้ดู ได้ชาแล้วก็ขอวาซาบิ (ดีนะที่รู้จักชื่อไม่งั้นคงอด) หลังจากนั้นก็ต่อด้วยข้าวปั้นที่หมุนผ่านมาตรงหน้า หยิบจานแรกก่อนน่าจะเป็นข้าวปั้นหน้าปลาซาลมอน โหอย่าบอกใครหร่อยสุดๆ ไม่มีกินคาวเลย เคยกินอยู่เมืองไทยกินได้นิดเดียวเพราะว่าบางร้านทำปลาเหม็นคาวมาก พอเสร็จจากจานแรกรอหยิบจานที่สอง ไม่มีที่อยากลองเลยมองซ้ายมองขวาไปดูคนข้างๆเห็นเค้าดูรูปแล้วก็สั่งเลยเอาบ้าง หยิบรูปขึ้นมาชี้ให้เค้าดู คนที่สาธิตวิธีการกดน้ำร้อนก็ไปหยิบเมนูที่มีภาษาอังกฤษมาให้ (เป็นป้าน่ารักมาก) ขนาดคุยกันไม่รู้เรื่องก็ได้กินอาหารอร่อยๆจนได้ นับว่าเป็นมื้อเย็นสุดท้ายในโตเกียวที่ดีมากๆ เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปเพราะว่าไม่ได้ถือกล้องไปด้วย กะว่าจะไปเดินซื้อของเล็กๆน้อยๆก่อนกลับเมืองไทย
ความเห็น (4)
ขอบคุณค่ะ ที่เห็นด้วย
อิ่มอร่อยไปด้วยจริงๆค่ะ ได้ทั้งอาหารสมองและอาหารใจ ขอบคุณนะคะ