ข้อเตือนจิต.........สะกิดใจ
ความจริงภาษาที่พยาบาลคุยกับคนไข้วันนี้เป็นภาษาอิสานล้วนๆ แต่เพื่อความคล่องตัวจึงขอแปลงสารเพื่อความเข้าใจง่ายๆ และพิมพ์ง่ายๆ
"เป็นโรคหัวใจมาเกือบ 10 ปี แล้ว............กินยาที่ ร.พ...............(แถวๆ ภาคกลาง)
กินได้ประมาณ 5 ปี อาการดีขึ้น ทำงานได้ เลยหยุดกิน................
หยุดกินได้ 2 ปี มีอาการเหนื่อยอีก............เลยต้องกลับไปกินยา
คราวนี้เอาไม่ไหว ทรุดลง จนต้องมานอนโรงพยาบาล"
พยาบาล......ทำไมถึงหยุดกินยาละ....หมอให้หยุด???
คนไข้ตอบว่า.....หยุดเอง เห็นอาการดีขึ้น เลยไม่ไปเอายา.............
ไม่รู้ว่าห้ามหยุดยา หมอก็ไม่บอก ไม่เห็นมีใครบอกเลย..........
พยาบาล..........แล้วทำไมถึงทรุดลง ขาบวมมาหละ กินอาหารกินน้ำยังไง กินเค็มเยอะมั้ย??? (ปัจจัยหนึ่งที่ส่งเสริมให้ผู้ป่วยโรคหัวใจมีอาการแย่ลงคือ การกินอาหารที่มีเกลือโซเดียมมาก : รสเค็ม )
คนไข้ตอบว่า......ก็กินตามปกตินี่แหละ เขาทำอะไรมาให้ก็กิน จืดบ้าง เค็มบ้าง
ไม่เห็นมีใครบอกเลยว่าต้องกินจืด
ข้อเตือนจิต..........อย่าคิดว่าคนไข้รู้แล้ว
............หากคาดหวังให้เขาปฏิบัติตัวอย่างไร ต้องย้ำเตือนบ่อยๆ ให้เขาตระหนัก
...............พูดครั้งเดียว 2 ครั้ง อาจไม่ได้ผล.....(จำไม่ได้ว่าเคยบอก เคยคุยแล้ว).....
พูดซ้ำ ย้ำเตือน
ขณะที่พูดไป พยาบาลก็ใช้นิ้วกดบริเวณขาของคนไข้ไปพลาง เพื่อประเมินอาการบวม
คนไข้...........รักษาที่โน่น มันไม่ค่อยอุ่นใจ หมอ (หมายรวมถึงเจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาล ??) ไม่มาจับมาบาย
เวลาตรวจก็ถาม ๆๆแล้วก็พิมพ์ ๆๆๆ แล้วก็บอกว่าให้ไปรับยา คุยกันอยู่ 2 นาที
พยาบาล........แล้วป้าอยากให้ทำยังไง
คนไข้......ก็ไม่ยังไงหรอก ขอแค่มาจับมาบายแบบนี้ ก็อุ่นใจแล้ว
ข้อคิด..... สัมผัสวันละนิด ช่วยให้จิตคนไข้สดใส
ความเห็น (14)
จับ...บาย จริงค่ะ โดยเฉพาะสัมผัสจากใจที่ดี ๆ
ทุ่งนาที่ด่านซ้ายเหรอคะ? สวยมาก ๆ
มาจับบายด้วยคนค่ะ
ใช่ค่ะ การสัมผัสคือการเยียวยา ทางจิตใจที่ได้ผลมากๆ ค่ะ
ชอบครับ.........
ข้อเตือนจิต..........อย่าคิดว่าคนไข้รู้แล้ว
............หากคาดหวังให้เขาปฏิบัติตัวอย่างไร ต้องย้ำเตือนบ่อยๆ ให้เขาตระหนัก
...............พูดครั้งเดียว 2 ครั้ง อาจไม่ได้ผล.....(จำไม่ได้ว่าเคยบอก เคยคุยแล้ว).....
พูดซ้ำ ย้ำเตือน
สวัสดีค่ะ
มาส่งกำลังใจค่ะ
...ร่วมด้วยช่วยกันทั้งหมอและคนไข้...ใส่ใจในโรคภัยไม่ประมาทนะคะ...
ทุ่งนาของพ่อ ที่ด่านซ้ายค่ะ
ส่วนมากพื้นที่..........งมีทุ่งนาเล็กน้อย ส่วนมากเป็นเนินและภูเขา
อารมณ์แบบคิดฮอดบ้านคะ
บางครั้งบางคราเราก็หลงลืมไป ด้วยความเร่งรีบกับการทำงาน
ต้องขอบคุณคนไข้ที่ทำให้เราฉุกใจคิด
เหตุเพราะ"ต้องรีบทำงานให้เสร็จ"
บางคน .....คุยครั้งเดียว บางทีเขาจำไม่ได้ ด้วยความกังวล และเหตุปัจจัยหลายๆ อย่าง
บางทีก็ เอ๊ะ.....วันนั้นได้ยินคนนั้นมาพูด อธิบาย แต่พอเราไปถาม ก็ตอบว่า จ้๊ก ....บ่ฮู้.....บ่มีไผบอก.......จำบ่ได้
เลยต้องพยายาม พูดซ้ำ ย้ำเตือน แต่บางคนก็รู้และจำได้เพียงในครั้งเดียว
ขอบคุณค่ะน้องติกน้ำสำหรับข้อเตือนจิต สะกิดใจ
สะกิดให้เราได้คิด
สัปดาห์ก่อนคุยกับผู้ป่วยจิตเวช psychoeducation เรื่องการกินยาต่อเนื่อง การดูแลตนเองหลังจำหน่าย เขาบอกว่าตอนแรกเขาคิดจะไม่กินยาต่อหลังออกโรงพยาบาลไป เพราะคิดว่าไม่เป็นอะไรมาก อาการหูแว่ว ภาพหลอน อาการหวาดกลัวก็หายไปแล้ว เขาว่าวันนี้ฟังพี่พูดทำให้หนูรู้มากขึ้น หนูรู้แล้วอย่างนี้หนูจะไม่หยุดยาเองเด็ดขาด
จับบาย สัมผัสบำบัด ยิ่งผู้เฒ่ายิ่งมีกำลังใจหลายเด้อ
ชื่นชมค่ะน้องติกน้ำ เป็นกำลังใจในการทำงานค่ะ
ต้องขอบคุณที่ช่วยเตือนค่ะ
บางครั้งบางคราก็หลงลืมไปบ้าง.....
สวัสดีเช้าวันเสาร์ค่ะพี่อุ้ม
ต้องขอบคุณคนไข้นะค่ะพี่อุ้ม ที่มาช่วยกระตุ้นเตือนในสิ่งที่บางครั้งบางคราพวกเราก็หลงลืมไป
พี่อุ้มสบายดีนะค่ะ
ไม่เจอกันนาน(แบบตัวเป็นๆ)
