ศิลปะแห่งการ รอคอย
ศิลปะแห่งการ รอคอย
“ การรอคอย ” ถือว่าเป็นศิลปะในการใช้ชีวิตอย่างหนึ่ง ที่ระหว่างนั้นจะต้องนิ่ง และเงียบเหมือนเจ้าป่าที่ต้องซุ่มอยู่ในพงหญ้า เพื่อรอเหยื่อ สายตาจดจ้องไม่กระพริบ ลมหายใจแผ่วเบา จังหวะการเต้นของหัวใจราบเรียบสม่ำเสมอ ทว่าเต็มเปี่ยมด้วยสติรับรู้
แต่หากเราไม่คุ้นชิน ภาวะบีบรัดก็จะเกิดขึ้น หัวใจจะเต้นอย่างร้อนรน จินตนาการทำงานอย่างบ้าคลั่ง โยงความวุ่นวายเข้ามาในหัวจนสติแตกกระเจิงเมื่อถึงเวลารอ แต่หากพยายามฝืน ทุกอย่างจะดูเลวร้าย เช่น ถ้าเราจะพยายามเปิดปากใครสักคน ในเวลาที่เขาไม่ต้องการพูดเราอาจได้รับความเกรี้ยวกราด จึงมีคนมากมายต้องสูญเสียความรัก เพราะไม่รู้จักรอ และมีคนอีกครึ่งโลก พลาดโอกาสดีๆไปอย่าง น่าเสียดาย เพียงเพราะไม่เรียนรู้ที่จะอยู่เฉยหยุดทุกสิ่ง แล้วอยู่กับสติรับรู้ เพราะระหว่างนั้น บางครั้ง..... แม้แต่ความคิดก็ยังเป็นส่วนเกินวางปืนลงเลิกสู้รบกับผู้อื่น ทำความสงบแล้วหันมาดูจิตดูใจตน จึงได้ชื่อว่าเป็นนักรอคอยชั้นเยี่ยม
หากเราอยากเป็นนักรอคอยที่ดีหรือนักรอชั้นเยี่ยม เชื่อว่าทุกคนทำได้ หากเรามีความเชื่อมั่นและความพยายาม เท่านั้นเอง โดยเราอาจเริ่มจากการฝึกตนจากเรื่องเล็กๆ รอบๆตนเองก่อน ว่าขณะนี้เราเป็นคนเช่นไร ? เรื่องใกล้ตัว เช่น การเข้าคิวซื้ออาหาร เราควรทดสอบตนเองดูว่าเราสามารถรอคอยได้นานหรือไม่? หากไม่สามารถอดทนได้ เราควรพิจารณาตนเองด้วย เรื่องเล็กๆ เหล่านี้เราไม่ควรมองข้ามมันไป เพราะอาจจะส่งผลกลายเป็นเรื่องใหญ่อย่างที่เราไม่อาจคาดเดาได้ สำหรับดิฉันเองการรอคอยอาจจะมีผิดหวังบ้าง สุขบ้างปะปนกันไป จนทำให้ท้อบ้าง แต่บางครั้งมันก็คุ้มค่าแก่การรอคอยที่ยิ่งใหญ่
แล้วสำหรับคุณล่ะ..... การรอคอยของคุณเป็นเช่นไร ?
เพียงสวาท ทองแกมแก้ว
ที่มา ชีวิต...ทำให้ง่ายก็สุขได้ไม่ยาก..
ความเห็น (2)
ขอบคุณมากครับ ;)...
ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆ...
เขียนมาอีกครับ
จะรอด้วยใจอันสงบครับ...