แค่มีคนสนใจ ก็ทำให้ใจผมเบ่งบาน
กว่า ๖ ปีกับการเป็นส่วนหนึ่งอันน้อยนิดใน G2K หลายบันทึกที่สร้าง หลายอนุทินที่เก็บ และหลากหลายความคิดเห็นที่เสนอไป รวมถึงน้ำใจมากมายที่ได้รับจากสังคมแห่งนี้ นับเป็นความรู้สึกดี ๆ ที่ผมได้พบเจอใน Social Network ที่เรียกว่า GotoKnow ...
ระยะเวลากว่าครึ่งทศวรรษที่ผ่านไป มีบางช่วงเวลาที่เหินห่างกัน แล้วก็กลับมาอยู่ในกระแสสังคมนี้ต่อไปอีกแบบไม่รู้เบื่อ ไม่เบื่อที่จะเสพหาข้อมูลอันทรงคุณค่า ไม่เบื่อที่จะดื่มด่ำน้ำใจที่ได้รับ ไม่เบื่อที่จะตั้งใจบันทึกสิ่งดี ๆ ที่เป็นตัวตนของตัวเองไว้ให้ใคร ๆ หลายคนได้อ่าน และแล้ววันนี้ ก็มีความรู้สึกดี ๆ เกิดขึ้นกับตัวเอง และ G2K อีกครั้ง
จะไม่ให้รู้สึกดีได้อย่างไร ในเมื่อตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมทั้งโฆษณา ประชาสัมพันธ์ พยายามจะนำเพื่อน ๆ ในที่ทำงาน และคนใกล้ตัวให้รู้จัก G2K ทั้งนำเสนอบทความในวารสารของหน่วยงาน และที่สำคัญ ก็เข้ามาบันทึกเรื่องราวและเผยแพร่ให้ทุกคนได้อ่าน ได้เห็น ทำเป็นตัวอย่าง แต่... เหมือนจะไม่ค่อยมีใครสนใจใคร่รู้ อยากดู อยากทำ ...
แต่วันนี้... พี่ที่สำนักการศึกษา ที่ทำงานใหม่ของผม สนใจใคร่รู้ว่า ผมทำได้อย่างไร ที่สามารถบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ลงในเน็ตแล้วเผยแพร่ให้ใคร ๆ ได้อ่าน และตอนที่ผมบอกว่าผมบันทึกใจ GotoKnow เขาก็แสดงความสนใจใคร่เรียนรู้ อยากเข้าร่วม และอยากบันทึกบ้าง เพราะเคยเห็นเพื่อนเขาเข้าใช้งาน แต่ก็ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย...
ความรู้สึกผม แค่เขามีความสนใจ ผมก็ดีใจแทบแย่ เลยสัญญากับเขาว่า ว่างเมื่อไหร่เจอกัน จะทั้งสอน ทั้งแนะ ทั้งนำ ให้เขาสามารถเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในสังคมแห่งนี้ให้ได้เลย ผมสัญญา... อย่างน้อย ความตั้งใจของผมก็มีประกายความน่าสนใจให้เพื่อน ๆ บ้างแล้ว และสักวัน พวกเราคงจะเติบโต เรียนรู้ และเป็นสังคมแห่งการเรียนรู้ และแบ่งปันที่เติบโตไปด้วยกันแน่ ๆ
จะว่าไปแล้ว ถึงวันนี้ ผมยังคงคิดถึง เมื่อครั้งที่มีโอกาสไปร่วมสัมมนาที่หาดใหญ่ และยังจำภาพบรรยากาศได้ไม่ลืมเลยนะ ยังคงมีความภาคภูมิใจกับเสื้อโปโลสีฟ้าตัวสวยที่ใส่เมื่อไหร่ก็ภูมิใจและอุ่นใจทุกครั้ง ยังคงคิดถึงมิตรภาพดี ๆ จากพี่ ๆ ที่ไปร่วมงานไม่จืดจาง ขอบคุณทุกคนใน GotoKnow ขอบคุณตัวเองที่ทำตัวให้รู้จัก GotoKnow จริง ๆ
ความเห็น (7)
เป็นความรู้สึกผูกพันคะ
ห่างหายไปบ้างเข้ามาบ้าง
บันทึกแบบมีสาระบ้าง ไม่มีสาระ(เป็นส่วนมาก)บ้าง
ดีใจที่ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของ G2K เช่นกัน
คล้ายกันเลยค่ะ เคยชักชวนเพื่อนร่วมงานให้เข้าร่วมบันทึกใน G2K
แต่ยังไม่มีใครสนใจค่ะ ไม่ได้รับความรู้สึกเบิกบานเหมือนน้อง nobita
ที่นี่อบอุ่นจริงๆ ค่ะ
น้ำซึมบ่อทรายค่ะ...
นานเข้า...สักวันหนึ่งจึงเห็นน้ำค่ะ
ชื่นชมกับจิตใจที่ดีงาม ที่พบเห็นด้วยตนเองแล้วอยากแบ่งปัน โดยพยายามชักชวนเพื่อนๆให้มาพบกับสิ่งที่ดีงามด้วยกัน...
เชื่อมั่นว่า สักวัน ฝันนั้นของคุณจะเป็นจริงค่ะ ^_^
ดีใจที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ยังจำน้องสองคนในวันนั้นได้ เสียดายรูปไปอยู่ในฮาร์ดดิสก์หมดแล้วไม่งั้นจะเอามาลงอีกรอบ ยังจำนายแบบทั้งคู่ได้เป็นอย่างดีค่ะ
สวัสดีค่ะ...แวะมาส่งแรงใจ เล็กๆ ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
อ่านแล้วยิ้ม แม้เข้มแข็งจะเป็นน้องใหม่ยังสัมผัสได้ถึงความรู้สึกดีๆๆ ค่ะ