โลกนี้ช่างสวยงามตามเขาว่า (2)
สาวน้อยรีบวิ่งออกจากห้องน้ำ ผ้าผ่อนยังไม่ทันได้นุ่ง โทรศัพท์เจ้ากรรมที่อยู่หัวเตียงก็ส่งสัญญาณจากเฟสบุ๊คดังรบกวนเป็นระยะๆ สาวน้อยนุ่งผ้าเสร็จคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าที่โยนทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อวาน รีบวิ่งขึ้นรถของแม่ที่กำลังติดเครื่องรอทันที” ……………………………
ฉันตื่นจากภวังค์ อดคิดไม่ได้สาวน้อยวัยแรกเริ่มสาว เจ้าเกิดมาในยุคเทคโนโลยีพร้อมพรั่งดังดอกเห็ด กลายเป็นปัจจัยที่ห้า ที่หก ขาดไม่ได้ ในสังคมเมืองกรุงอันทันสมัย จนรู้สึกขาดไม่ได้ เช้าของเจ้าช่างต่างจากฉันในวัยเด็กเป็นหนักหนา เช้าของเจ้าช่างวุ่นวาย ไม่ต่างกับนักศึกษาสาวหอบหิ้วของพะรุงพะรังที่ไม่เกี่ยวกับแปลงเกษตรมาเต็มตัว กระเป๋าหนังใบใหญ่ โน้ตบุ๊ค ............................
รถเก่งคันน้อยของน้องสาวฉันรุ่นเก่าๆ ที่เต็มไปด้วยร่องรอยแห่งวีรกรรมรวม 10 ปี แห่งการทำหน้าที่ของมัน พาสาวน้อยพร้อมพี่สาว และผู้เป็นแม่หน้าที่ขับรถ สามแม่เดินทางระยะเวลา 2 ชั่วโมงด้วยความเงียบเหงาของเสียงผู้คนบนรถ
เคล้าเพลงเบาๆ ของแม่ที่ชอบเปิดทุกครั้งยามเดินทางไกล
พี่สาวแสนดีก็กำลังเพลิดเพลินกับหนังสือแฟชันที่เห็นเป็นอดซื้อไม่ได้ สลับกับคุยคิกคักกับเพื่อนซี้ทางโทรศัพท์ ส่วนสาวน้อยก็ตาจ้องไม่กระพริบกับหน้าจอมือถือ นั่งรอรับสัญญาณข้อความจากเฟสบุ๊ค และอดยิ้มคนเดียวไม่ได้กับหน้าจอมือถือ จนถึงบ้านย่า
เสียงโฆษณาทีวีจากค่ายมือถือดังมา ทำให้ฉันนึกถึงสโลแกรนเก่าๆ ของมือถือเมื่อหลายปีที่ว่า ลดการโทรลง เพื่อใกล้ชิดกับคนที่คุณรักให้มากขึ้น แต่สำหรับเด็กรุ่นใหม่ ฉันว่า “เทคโนโลยีเปลี่ยนโลกของคนไกลตัวมาอยู่ใกล้แค่เอื้อมปลายนิ้วมือสัมผัส แต่ทำให้โลกของคนใกล้ตัวถูกหลงลืมไป เหมือนอยู่ไกลตัว” และ “ลืมรสชาติแห่งความอบอุ่นกับผู้คนอันมีตัวตนที่ใกล้ชิด แต่แสวงหาความสุขแห่งโลกมายาอันเติมแต่งจากโลกสมมติ”
ช่องว่างแห่งเวลาของกาลแบ่งปันความผูกพัน ถูกเติมเต็มด้วยความวุ่นวายแห่งเทคโนโลยี ระยะทางไม่ได้เป็นอุปสรรคของเทคโนโลยี ....................
ความเห็น (1)
....... “เทคโนโลยีเปลี่ยนโลกของคนไกลตัวมาอยู่ใกล้แค่เอื้อมปลายนิ้วมือสัมผัส แต่.... ทำให้โลกของคนใกล้ตัวถูกหลงลืมไป เหมือนอยู่ไกลตัว”....... .... สอนอะไรมากเลย นะคะ .... ขอบคุณความรู้ดีดีนี้ค่ะ