เรื่องเล่าจากพันธุ์ทิพย์
***** วันหยุดสุดสัปดาห์ ผู้เขียนได้ไปช่วยน้องสาวขายอุปกรณ์คอมฯ ที่พันธุ์ทิพย์ งามวงศ์วาน อย่างเคย
***** มีเรื่องราวของพ่อค้าคนหนึ่งที่อยากแบ่งปันค่ะ คือขณะที่พวกเรากำลังนั่งอยู่ที่ร้าน พ่อค้าคนนั้นก็เดินถือวุ้นมะพร้าวเพื่อประกาศขายไปทั่ว (จริงๆ แล้วการทำอย่างนี้ผิดกฎของห้างอย่างยิ่ง หาก รปภ.เห็นเข้าก็คงต้องถูกไล่ออกไป เพราะทางห้างไม่มีนโยบายให้เดินเร่ขายอย่างนั้น)
***** พอมาถึงร้านที่ผู้เขียนนั่งอยู่ พี่เขาก็ถามว่าเอาวุ้นเย็นๆ ไหมครับ แต่ผู้เขียนเพิ่งทานส้มโอไป ยังอิ่มและเหลือส้มโออีกจำนวนหนึ่ง จึงยิ้มและตอบว่าไม่เอาค่ะ เพราะเพิ่งทานส้มโอไป พลางชี้ให้ดูส้มโอในถุงที่ยังเหลืออยู่
***** เท่านั้นแหละค่ะ พี่เขาก็หน้าบึ้งขึ้นมาทันที ผู้เขียนนึกในใจว่า อะไรนี่ จะเป็นพ่อค้า พอลูกค้าไม่ซื้อทำไมต้องหน้าบึ้งด้วย คิดต่อว่าถ้าเขาแค่ยิ้มและบอกว่าโอกาสหน้าช่วยอุดหนุนด้วย รับรองว่าคราวต่อไป คงไม่ต้องโฆษณา จะช่วยซื้อแน่นอน
***** การได้ไปช่วยขายของที่ร้าน ได้พบเจอผู้คนมากมายจริงๆ ยังพูดกับน้องสาวเล่นๆ ว่า ถ้าเรามานั่งสังเกตและนำผลไปทำวิจัยคงสนุกน่าดูเลย
***** เป็นข้อคิดให้ผู้เขียนและน้องสาวอย่างดีว่า ถ้าใครๆ ที่แม้จะไม่ได้ซื้อของ เพียงแต่ถามโน่นนี่ พวกเราก็พร้อมจะมอบรอยยิ้มและคำพูดที่ไพเราะให้ บ่อยครั้งในวันหนึ่งๆ ที่ผู้คนชอบเดินเข้ามาถามทางไปศูนย์อาหาร เอทีเอ็ม ลานจอดรถ ฯลฯ หรือแม้แต่ถามว่าจะซื้อสิ่งของที่พวกเขาต้องการได้ที่ไหน โดยไม่เกี่ยวกับเรื่องไอทีแม้แต่น้อย
***** คิดว่าคงไม่ใช่เพราะร้านอยู่แถวนั้นอย่างเดียว เหมือนกันกับเวลาที่เราจะไปถามอะไรใครสักอย่าง ก็คงต้องเลือกผู้คนที่คิดว่าพวกเขาน่าจะยินดีที่จะให้คำตอบ การที่ผู้เขียนได้พบเจอผู้คนมากมาย จึงนับว่าเป็นประโยชน์อย่างยิ่งที่จะนำมาพัฒนาตนเองให้ดีขึ้น โดยมองมุมกลับ ขอให้กัลยาณมิตรมีความสุขกาย สบายใจ ตลอดการทำงานของสัปดาห์ใหม่ค่ะ happy ba ค่ะ
ความเห็น (4)
ค่ะได้ข้อคิดว่า คนเมืองหลวงจะทักทายถามอะไรต้องดูให้ดี กลัวถูกต่อว่า และเทคนิคการขายสินค้าสิ่งแรกต้อง ยิ้ม พูดเพราะ เพื่อให้ลูกค้าประทับใจ ชื่นชมน้องค่ะ
มีบ้างในบางคนเมื่อไม่ได้ประโยชน์จากเรา
ก็ไม่พอใจ มีให้เห็นเสมอค่ะ
จึงเห็นด้วยว่าแม้จะยังขายไม่ได้ก็ต้องยิ้มไว้
สักวันคงขายได้แน่นอนค่ะ
การขายเพื่อเงินอย่างเดียวธุรกิจก็จะไม่อยู่แบบหยั่งยืน
หมายถึงยึดผู้ขายเป็นศูนย์กลาง
ไม่ได้ยึดลูกค้าเป็นศูนย์กลาง
แต่ก็ยังเห็นธุรกิจที่เป็นแบบนี้ยังอยู่อีกจำนวนมากมายทั้งในเมืองเล็ก-ใหญ่
เจอบ่อยครับ ที่เจอแม่ค้าบ่นลูกค้า(ไท่ใช่ขาประจำ) บ่นจนชักสงสัยว่า บางที เวลาเราออกจากร้านจะโดนบ่นตามหลังอย่างนี้หรือปล่า
และนั่นเป้นเหตุผลหนึ่งที่ไปซื้อข้าวร้านนั้นน้อยครั้งลง...