ถึงเธอ,........
ผู้เขียนพบถ้อยคำบางคำจากบันทึกหนึ่งบนโลกonline...พร้อมกับเสียงเพลงที่บาดอารมณ์และความรู้สึกเมื่อผู้เขียนได้รับฟัง...
จึงอยากเก็บไว้ให้ใครบางคน...ที่กำลังท้อแท้กับชีวิตได้อ่านและฟังบทเพลงที่บรรเลงไว้ในบันทึกนี้ ซึมซับและเก็บไว้เป็นกำลังใจให้กับตัวเอง ที่จะก้าวย่างต่อสู้กับชีวิตบนโลกที่สวยงามใบนี้....ต่อไป
ถึงเธอ,
เธอที่กำลังอ่านจดหมายฉบับนี้อยู่
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหนและทำอะไรอยู่ก็ตาม
สำหรับฉัน ในตอนที่มีอายุ 15 ปี
ในตอนนั้นช่างมีเรื่องราวให้กังวลมากมาย และก็ไม่สามารถบอกกับใครๆได้
ถ้าจดหมายฉบับนี้ได้ส่งถึงตัวฉันเองในอนาคต,
ฉันคงมั่นใจที่จะบอกความลับเหล่านั้นให้ฟังได้
ตอนนี้,ฉันรู้สึกพ่ายแพ้และเสียน้ำตาให้กับใครบางคน
ผู้ซึ่งไม่ได้อยู่ในชีวิตของฉัน ฉันจะเชื่อคำพูดของเขาดีหรือไม่
นี่เป็นอีกครั้งนึงที่หัวใจนั้นแลกสลายครั้งแล้วครั้งเล่า
แต่ในใจกลางของความเจ็บปวดนั้น, ฉันต้องอยู่กับปัจจุบัน
ถึงเธอ,
ขอบคุณนะ
ฉันมีอะไรจะบอกเมื่อตอนที่ฉันอายุ 15 ปี
ถ้าเธอได้ถามต่อไปว่า ในอนาคตเธอจะทำอะไร ที่ไหน
เธอจะมองเห็นคำตอบนั้น
ปัญหาเปรียบเสมือนคลื่นพายุในท้องทะเล ที่เธอจะข้ามพ้นไปได้
แต่เธอต้องพายเรือของเธอที่พกพาความฝัน ไปสู่ฝั่งฝันในวันพรุ่งนี้
ตอนนี้, ขอจงอย่ายอมแพ้ และอย่าเพิ่งเสียน้ำตา
ขณะที่ เธอกำลังท้อแท้
ก็แค่เชื่อมั่นเสียงภายในใจของเธอเท่านั้นเอง
สำหรับฉันเอง ในตอนที่เติบโตขึ้น ในค่ำคืนที่ข่มตานอนไ่ม่หลับ
เมื่อฉันรู้สึกเจ็บปวด แต่ฉันก็จะรู้ว่า ชีวิตมันก็มีรสชาดที่แสนหวานและขมขื่น
นั่นแหละคือความหมายของชีวิต
ดังนั้น ขอให้เธอจงสร้างความฝัน โดยปราศจากความกลัว และเชื่อมั่นว่ามันจะสำเร็จ
เหมือนฉันที่เคยพ่ายแพ้และเสียน้ำตาให้กับใครบางคน
ผู้ซึ่งไม่ได้อยู่ในชีวิตของฉัน ฉันจะเชื่อคำพูดของเขาดีหรือไม่
ได้โปรดอย่าเพิ่งยอมแพ้ และอย่าเพิ่งเีสียน้ำตา
ในขณะที่เธอกำลังท้อแท้
จงเชื่อมั่นในตัวของเธอเอง
มันไม่สำคัญว่าเราอยู่ที่ไหน
อย่าวิ่งหนีจากความโศกเศร้า
จงยิ้มสู้กับมัน, และใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน
ถึงเธอ,
ผู้ที่กำลังอ่านจดหมายฉบับนี้อยู่
ฉันขอให้เธอพบความสุขนะ
p/p
ที่มา : http://www.oknation.net/blog/mojikung/2013/04/14/entry-1p/p
ความเห็น (13)
ผมชอบท่อนนี้มากครับ
ปัญหาเปรียบเสมือนคลื่นพายุในท้องทะเล ที่เธอจะข้ามพ้นไปได้
แต่เธอต้องพายเรือของเธอที่พกพาความฝัน ไปสู่ฝั่งฝันในวันพรุ่งนี้
ผมอ่านแล้วอารมณ์ เหมือนกำลังคุยกับตัวเอง เป็นนทั้งในปัจจุบันที่ย้อนหลังไป 15 ปี และเป็นเหมือนตัวเองในอนาคต 15 ปีที่กำลังจะย้อน....แต่ท้ายสุดต้องผ่านและอยู่กับปัจจุบัน อ่านแล้วมีพลังเยอะจริงๆครับ ขอบคุณครับพี่
ขอบคุณสำหรับบันทึก ที่ให้กำลังใจผู้อ่านเป็นอย่างดี
ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ไขเสมอ ถ้าเราไม่ท้อเสีัยก่อน
..... "จงเชื่อมั่นในตัว" มีความหวัง ให้กับตนเอง.... ขอบคุณนะคะ บทความสอนใจดีดีนี้นะคะ
ให้กำลังใจตัวเองให้มากที่สุด คือสิ่งที่ควรทำเสมอ ขอบคุณจ้ะ
ขอบคุณบันทึกนี้มากมาย ณ เวลาที่ต้องบิ้วกำลังใจ เพื่อชนกับกำแพงปัญหาในอีก 1 ชั่วโมงข้างหน้าค่ะ
(ลูกค้าจะกินตับ..ที่ทำงานได้ไม่ทันตามเวลาค่ะ)
ขอบคุณบันทึกนี้ที่ทำให้ได้กำลังใจเพิ่มอีกมากมายครับ ขอบคุณ ขอบคุณ
ขอบคุณคะ มองย้อนไป 15 ปีที่แล้วถ้าได้เขียนจดหมายแล้วเก็บไว้ ว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่คงจะดี
..คงหัวเราะ และร้องไห้ไปพร้อมกัน
กับการตัดสินใจ เหตุผลตอนนั้น ไม่เหมือนตอนนี้ แต่ย้อนกลับไปอีกทีก็คงไม่เปลี่ยน
แต่บางการตัดสินใจ มันก็สายเกินไปแล้วที่จะหาเหตุผล นอกจากเผชิญกับบทเรียนว่า..
มันไม่สำคัญว่าเราอยู่ที่ไหน
อย่าวิ่งหนีจากความโศกเศร้า
จงยิ้มสู้กับมัน, และใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน
สวัสดีค่ะคุณแสงฯ
- คุณยายเคยเสียน้ำตามานับครั้งไม่ถ้วน จนรู้สึกว่าน้ำตาเป้นเพื่อนสนิทที่อยู่ใกล้ชิดกับคุณยายตลอดเวลา บางคนบอกว่า "บ่อน้ำตาตื้น "ไม่ใช่ค่ะ บ่อน้ำตาทุกคนอยู่ที่เดียวกันหมด แต่สิ่งกระตุ้นต่างกัน ใครสามารถฝ่าฟันไปได้ถือว่าโชคดี คุณยายเป็นคนหนึ่งที่โชคดีเพราะมีเพื่อนดีดีจากบ้านหลังนี้คอยให้กำลังใจอยู่เสมอ ตอนนี้ร้องไห้น้อยลงแล้วค่ะ แล้วก็พลิกบทบาทมาทำให้คนอื่นหัวเราะด้วย
- ขอบคุณบันทึกนี้ที่ทำให้คุณยายมีกำลังใจเพิ่มขึ้น ขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านด้วยค่ะ
ขอบคุณคะ บันทึกกำลังใจ สู้ต่อไป
ขอบคุณมากนะครับ ทุก ๆ ท่าน
มีผู้กล่าวว่า
ชีวิตถ้าไม่ผ่านความขมขื่น จะรู้ได้อย่างไรว่า รสชาตอันหอมหวาน นั้นเป็นเช่นไร
เป็นกำลังใจให้ครับ
ชีวิตของคนเราทุกคน เหมือนกับการขึ้นลงบันได ไม่มีใครขึ้นอย่างเดียว และก็ไม่มีใครลงอย่างเดียว มีขึ้นต้องมีลง ถ้าจะเปรียบก็เหมือนกลางวันกับกลางคืน มีมืดและมีสว่าง ให้กำลังใจตัวเอง ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น ครั้งหนึ่ง เคยหนีความจริง เข้าข้างตัวเองว่าไม่จริง ไม่ใช่ แต่พอหันหน้าสู้ยอมรับความจริง ก็ผ่านไปด้วยดีนะ....เป็นกำลังใจให้ทุกคน
ขอขอบคุณในทุกความคิดเห็นและกำลังใจที่มอบมาให้นะครับ