การเดินทางเรียนรู้กับสองข้างทาง

ปลายปีที่แล้วได้ทำงานจนอิ่มจนต้องหาทางออกให้สมอง พอดีน้องสาวชวนไป อ.ปาย เราก็เลยไป ไปก่อนปีใหม่เพราะจะได้ไม่ต้องวุ่นวายมาก เราไปโดยรถทัวร์ออกตอนกลางคืน ถึงเชียงใหม่เช้า และได้แวะเชียงใหม่เที่ยวแบบขี่จักรยานรอบเมือง เป็นการหาจักรยานเช่า พักที่เชียงใหม่หนึ่งคืน ประสบการณ์การขี่จักรยานเที่ยวรอบเมืองทำให้เราเห็นอะไรได้ดี มองอย่างชัดเจน ซึ่งดีกว่าขึ้นรถเพราะเราจะไม่ได้มอง ไม่ได้สังเกตุอะไรเลย เป็นประสบการณ์ที่ดีมากๆ แม้มันจะเมื่อยก้นบ้างก็ตาม ต่อจากนั้นก็นั่งรถตู้ขึ้นไป อ.ปาย เราสังเกตุว่า อ.ปาย มันเป็นแหล่งท่องเที่ยวมากกว่า บรรยากาศมนเสน่ห์แบบ ธรรมชาติ  มันหายไป ถ้าเป็นอย่างนี้เราว่าเป็นการท่องเที่ยวที่ไม่ยั่งยืนเอามากๆ ตอนกลางวันคือชีวิตจริงของคนเมือง วิถึชีวิตที่แท้จริง แต่ตอนกลางคืนจะเป็นถนนคนเดินใน ปาย ซึ่งจะเป็นคนจากต่างท้องที่มาเช่าที่ทำมาค้าขายต่อ แต่คนปายจริงๆ มีน้อยมาก มันเป็นการท่องเที่ยวแบบฉาบฉวยและทำลาย ปายน่ะเราว่า มีคนแต่จะมาtake แต่เขารับค่านิยมที่ผิดๆไปน่ะเราว่า หลังจากพักที่ปาย เราได้เรียนรู้วิธีชีวิตของคนปายโดยไปคุยกับคนพื้นที่ ซึ่งจริงๆเขาก็ไม่ชอบหรอกที่มีคนมาเที่ยวเยอะอย่างนี้เพราะทำให้สภาพแวดล้อมเสียไปมาก
ขากลับ เราจองตั๋วรถเพื่อกลับ กทม แต่ต้องนั่งรถไปอีกที่ แต่การนั่งรถก็ต้องนั่งรถเมล์เล็กไป ซึ่งเบียดกันมากๆ และรถก็ดูเก่ามาก แต่ก็ขึ้นไป รู้สึกนั่งรถเมล์เล็กอย่างนี้ถือว่าอันตรายมากๆ ขึ้นบนรถเมล์เจอนักศึกษาชั้นมัธยมที่หก ก็เลยคุยกับน้องๆ เขา น้องๆเขากำลังจะนั่งรถไปสอบ เราก็ถามว่า นักเรียนชั้น ม.6 ต้องนั่งรถไปกันเองเหรอ ทำไม ไม่มีรถโรงเรียน หรือ โรงเรียนจ้างรถทัวร์ที่มีคุณภาพหนึ่งคันแล้วก็ให้นักเรียนนั่งกันไปกัน ซึ่งดีกว่าอีกเยอะเลย แค่แนวคิดแบบนี้ คุณครูที่โรงเรียนก็สามารถคิดได้น่ะเนี่ย ดูแลกันมาตั้งหลายปี น่าจะช่วยให้เด็ก ๆ ถึงจุดหมายให้ถึงที่สุด น่าจะดี แต่ทำไมไม่ยอมทำกัน สงสารเด็กเอามากๆ การเรียนรู้แบบนี้ ซึ่งเป็นการเดินทางแบบแบ็คแพ็ค เป็นการเดินทางที่ได้เรียนรู้ชีวิตจริงๆ น่ะ มองเห็นความจริง ไม่ใช้ภาพลวงตา ได้เรียนรู้อะไรมากมายในการเดินทางไม่กี่วัน