เขียนงานขัดใจ

เขียนงานขัดใจ

        เป็นสิ่งที่ครูเมตตาบ่มเพาะ มานมนาน ได้เห็นได้ประจักษ์กับตนก็เห็นแล้ว 

แต่ด้วยนิสัยที่ไม่ชอบคิด (ในด้านเป็นประโยชน์) 

ทำให้ ยังต่อตามไม่ลงใจว่า การเขียนงาน ไม่ใช่ประโยชน์ต่อผู้อื่นเลย

แต่เป็นการบำเพ็ญเพียรเพื่อประโยชน์ตนแทบทั้งนั้น

ด้วยเนื้อนิสัย ของ ความดื้อ ว่ายาก สอนยาก

ยิ่งถูกสั่งก็ยิ่งต่อต้าน มันฝังเข้าไปข้างใน ทั้งที่พยายามแก้ แบบแทบ ละเหี่ยใจกับตนเอง

ว่าฝึกอย่างไร

ให้เป็นผู้ว่าง่าย

การเขียนงานเป็นช่องทางหนึ่งที่ได้เห็นกับตนเองชัดค่ะว่า

เขียนแล้ว ข้างในค่อยๆ คลี่ ค่อยๆเกลา

เริ่มได้เห็นในมุมที่ไม่เคยมอง

เหมือน สิ่งดี ๆ งาม ๆนั้น มีอยู่ สัมผัสอยู่ที่ กาย

แต่ใจเข้าไม่ถึง

การได้เขียน เหมือนการเชื่อม การต่อสะพาน

สิ่งที่ได้สัมผัสอยู่ให้ข้างในได้เห็น

เป็นการเห็นที่ลึกลงไป ทั้งดีชั่ว ในตัวเอง

เห็นลึกลงไปในความจริงที่ปรากฏ

เห็นซ้ำลงไปว่า ขั่วขนาดนี้แล้ว ยังไม่แก้ไข แล้วจะโกนหัวไปทำไม

เป็นเสียงที่ย้ำกับตนเองข้างใน

สิ่งนี้ไม่ใช่ของใหม่

เป็น ปฏิปทา ที่ครูมอบให้ ให้ไว้ตั้งแต่เริ่มฝึก

แต่ก็ไม่ลงในใจ ไม่ยอมรับ 

แต่วันนี้ชัดเจน ทั้งดี ชั่ว ในตัวเอง

ก็เหลือเพียงเดินทางไปในทางมรรค สาธุ