ชีวิตในฮ่องกง

ครั้งแรกของฉันที่ใช้ชีวิตคนเดียวในต่างแดน

กับภาษาอังกฤษที่กระท่อนกระแท่น ในต่างถิ่น ต่างภาษา ต่างวัฒนธรรม

สรุปว่าทุกอย่างเป็นสิ่งใหม่ในชีวิต

                                                 เริ่มต้นด้วยภาพฮ่องกงจาก the peak ในวันที่อากาศเอื้ออำนวย

วันแรกที่มาถึง บ้านพักอยู่ไกลมาก ทำไมไม่เหมือนฮ่องกงที่เคยเห็นในทีวี ลำบากสุดๆ เซเว่นก็ไม่มี พูดกับใครก็ไม่รู้เรื่อง

ไปทำงานวันแรกก็ฟังใครต่อใครพูดไม่เข้าใจ อยากกลับบ้านมากมาย ทั้งหนาว และเหงา

ที่นี่ไม่มีข้าวสวยใส่ถุงขาย ต้องหุงข้าวกินเอง เป็นการหุงข้าวที่มากกว่าทั้งชีวิตที่เคยหุงมาก่อนหน้านี้

กว่าจะผ่านพ้นช่วงยากลำบากในจิตใจได้  ก็เมื่อเราพยายามทำในสิ่งที่ตัวเองมีความสุข

อาจจะเป็นสิ่งที่ทุกคนมีความสุขเหมือนกันที่ได้ทำแบบนี้ แต่เราก็รู้สึกว่าเรามีความสุขมากขึ้นเมื่อได้ไปเที่ยว

และทานอะไรอร่อยๆ

อย่างเช่นมาดู symphony of light ที่จริงก็ไม่อะไรมากนะ นึกว่าจะอลังการกว่านี้

แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมรัฐรณรงค์และบังคับให้ประชาชนรักษาโลก ลดการใช้ถุงพลาสติก 

เวลาซื้อของที่ซุปเปอร์หรือเซเว่น ถ้าอยากได้ถุงพลาสติกต้องเสียเงิน 

แต่เปิดไฟโชว์นักท่องเที่ยวทุกวันนี่ใช้พลังงานมหาศาลมากเลยนะ

รถรางtram มีวิ่งที่เกาะฮ่องกงเท่านั้น 

 นั่งเพลิน ชมเมืองด้วยค่ารถราคาถูก

เรือ star ferry ให้อารมณ์เหมือ

เรือข้ามฟากแม่น้ำเจ้าพระยามากๆ เพียงแต่ใหญ่กว่า และข้ามทะเล ทำเอาคิดถึงท่าพระจันทร์

 ซาลาเปาหมูแดงTim Ho Wan

อร่อยมาก ชอบๆ 

หลังจากได้ทำอะไรที่ตัวเองชอบทำ ก็ดูเหมือนว่าฉันจะรอวันหยุด เพื่อที่จะได้ออกเดินทางอีกครั้ง

เพราะวันทำงานนั้น วันๆแทบไม่ได้คุยกับใคร นั่งอยู่โต๊ะ หน้าคอมทั้งวัน แม้แต่เวลาทานมื้อกลางวัน

เพราะว่าต้องทำข้าวกล่องไปกินที่ออฟฟิต วันไหนขี้เกียจก็ได้กินแม็คแทน เพราะแถวนั้นไม่มีร้านที่มีเมนูภาษาอังกฤษ

วันหยุดยาวช่วงตรุษจีน ก็ต้องไปวัดเอาฤกษ์เอาชัยหน่อย

เริ่มจากwishing tree แถวบ้าน

เคยเห็นในละครนะ ที่เค้าโยนส้มขึ้นต้นไม้ เพิ่งจะรู้ว่าเป็นส้มพลาสติก ตอนนี้ต้นไม้ก็เป็นต้นไม้ปลอมอีกด้วย

ManMo  Temple

Wong Tai Sin Temple คนเยอะมาก

Chi lin nanery                                      

นั่งรถผ่านทุกวัน ไม่รู้ว่าคือที่นี่ เข้าไปแล้วรู้สึกถึงความสงบ ทั้งๆที่รายล้อมด้วยเมืองที่เต้มไปด้วยตึกสูง

Nan Lien Garden                                 

 ถ่ายกลางวัน กับกลางคืนก็สวยคนและแบบนะ มีเพลงเปิดเบาๆ ผ่อนคลายดีมาก

อีกอย่างที่ชอบไปคือพิพิธภัณฑ์ มีทั้งแบบเสียเงินค่าเข้าชมและฟรี เพราะสภาพอากาศที่หนาว

หรือบางทีท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยหมอก ทำให้ฉันเลือกที่จะเที่ยวชมพิพิธภัณฑ์ คนที่นี่ก็ชอบมาพิพิธภัณฑ์ อาจจะเพราะเค้าจัดได้น่าสนใจ ไม่น่าเบื่อด้วยละมั้ง

อีกที่ที่ธรรมดามาก แต่ชอบไปคือสวนสาธารณะ ในเมืองที่เต็มไปด้วยตึกสูงเป็นแท่งคอนกรีต 

แต่สามารถมีสวนที่เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ 

ให้ความสงบ ร่มรื่น ผ่อนคลาย กับชีวิตเมืองที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย เพียงแค่เข้ามานั่งพัง นิ่งๆ ก็เหมือนได้เติมพลัง

ฉันใช้เวลาที่นี่ไม่มาก ไม่น้อย สำหรับชีวิตคนตัวเล็กๆ แต่ก็ได้เรียนรู้ชีวิต ทุกอย่างเราต้องช่วยเหลือตัวเองด้วยตัวของเราเอง  การผจญโลกกว้างนี้สิ้นสุดลงแล้ว หรือเพิ่งจะเริ่มต้นนะ

[สุดปฐพี เวียงสี]

ชีวิต คือ การเดินทาง การเดินทางของชีวิตล้วนมีการเรียนรู้ทุกที่ ทุกเวลา

ขอบพระคุณบันทึกดีๆๆครับ