ความแตกแยกของเมษา

ปีใหม่ผ่านมาสามเดือนแล้ว เดือนหน้าก็จะถึงปีใหม่อีกสักที ปีหนึ่งๆไม่รู้ว่าโลกมนุษย์เรามีปีใหม่กี่ครั้งใครรู้บ้าง มนุษย์บนโลกนี้มีหลายสายเผ่าพันธ์ แต่ละเผ่านับถือวันเดือนปีต่างกัน ถึงโลกสมัยใหม่จะพยายามรวบรวมวันให้เป็นหนึ่งเดียว(สากล) แต่มนุษย์สายพันธ์อนุรักษ์ก็ยังมิลืมเผ่าพันธ์ของตัวเราตัวเขาอยู่

ความเป็นอัตลักษ์ของมนุษ์ยังมีให้เห็นอยู่เสมอตราบเท่าที่โลกนี้ยังหมุนอยู่ นั่นหมายถึงความแบ่งแยกยังปรากฏเหมือนความแตกระแหงของแผ่นดินยามหน้าร้อนเมษา ความคิดที่จะสมานรอยแตกความสามัคคี ให้กลับมากลมเกลี้ยงเหมือนแก้วใสของใครหลายๆคนอาจต้องใช้เวลานานหน่อย ก็มนุษย์นี่ครับ ไม่ใช่ผู้หลุดพ้นแล้ว 

หากผู้คนมองเห็นความจริงของความเป็นมนุษย์ในตัวตนเราเขา คิดดูสิว่าโลกนี้จะมีวิถีโคจรไปในทิศทางใด คงเป็นเป็นอะไรที่เรียบราบเป็นหน้ากลองเหมือนดั่งที่หลายท่านคิด ไม่มีคลื่นไม่มีทะเล ไม่มีดำไม่มีขาว ที่สำคัญหากไม่มีตัวตนเราเขาแล้วโลกนี้คงไร้เสน่ห์สิ้นดี (ห้วงคำนึงของความคิด)
สำหรับคำว่าไม่มีนี้เป็นคำปฏิปักษ์ไม่เป็นที่ยินดีของมนุษ์มานานนมกาเล สัญชาตญาณย่อมกลัว กลัวคำว่าไม่มีนี่เอง หรือนี่เป็นความจริงที่ว่าเมื่อหลุดพ้นแล้วมนุษ์กลัวว่า "ไม่มีเรา"