เป็นฤดูร้อน...ที่หนาวจับใจ...
วันอาทิตย์ที่ 24 มีนาคม 2556...
ผมเดินทางมาที่ดินแดนแห่งรอยยิ้ม...หนองคายครับ...
ผ่านโรงพยาบาลสระใคร...แอบคิดถึงอาจารย์หมอ 
กัลยาณมิตรในบ้านนี้เองครับ...แต่เป็นวันหยุด...ไม่ได้นัดด้วยครับ....ส่งความคิดถึงผ่านหลักกิโลนะครับ
ผมมาทำบุญให้เตี่ยนะครับ...เพราะครอบครัวของผม...มาลอยอังคารเตี่ยที่แม่น้ำโขง..."ท่าเสด็จ"
เตี่ยจากผมมามาหลายปี...แต่ความทรงจำและความรักที่แสนพิเศษยังคงกรุ่นในใจผมเสมอ
ผมได้บอกความในใจผ่านสายลม สายน้ำ และแสงแดดที่ร้อนแรงในฤดูร้อนแรงปีนี้
ว่า...ผมยังระลึกถึงพระคุณเตี่ยเสมอ...ผมบอกเล่าเรื่องราวชีวิตที่ผมได้ผ่านมา ครุ่นคิด และเรียนรู้
ในทุกย่างก้าวที่เกิดขึ้น...
"...ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นเคย ฤดูร้อนไม่มีเธอ เหมือนก่อน เหมือนเก่า ขาดเธอ..."
เตี่ยเคยสอนผมเสมอว่า....ให้ผมยืนหยัดในการใช้ชีวิต...อดทนกับสิ่งที่เราเชื่อ และตั้งใจทำให้ที่สุด
จะไปถึงเป้าหมายไม่สำคัญเท่ากับความพยายามว่า... เราได้ลงมือทำอย่างเต็มกำลังแล้ว
"...หยุดทั้งหัวใจ เดินต่อไปไม่มีแสงดาว โอบกอดน้ำตา โอบกอดหัวใจกับความเศร้า...."
ถึงแม้ผมจะมีความเศร้ายามเมื่อหวนระลึกถึง....
แต่คำสอนของเตี่ย....และความตายของเตี่ย...เป็นสิ่งที่ทุกคนหลีกเลี่ยงไม่ได้
ผมยังมี ชีวิตอยู่... ยังหายใจอยู่.... และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น.... ผมต้องเดินต่อไป.....
"อย่าเอาความคิดมาทำลายความสุข....อย่าเอาความทุกข์มาทำลายความฝัน...."
เหม่อมอง....สายน้ำโขงที่ไหลเอื่อยๆ ราวกับงูตัวยาวๆ ....
หยดน้ำตาเอ่อในตา...ราวกับหยดน้ำจากสายฝน
ที่ไม่่นานก็จะเหือดแห้งไปในวันของฤดูร้อนแรงในวันนี้.....
ความเห็น (4)
.... "ดีจังเลย...อย่าเอาความทุกข์มาทำลายความฝัน" ....ความฝันดีดี...จะได้ไม่หยุดนิ่ง นะคะ....
มาร่วมระลึกถึงเตี่ยค่ะ
ความทรงจำของเรา
จากพ่อสู่ลูกทอดต่อหลาน
เติบโต.....ชีวิตงาม
มาคราวหน้า Mail บอกล่วงหน้าได้นะคะ ผ่านวันหยุด นัดกันที่อุดรได้เลยค่ะ
แต่ว่าพี่อาจจะโผล่ไป Surprise ก่อนแถวชัยภูมิก็ได้น้า....ใครจะรู้
ขอบคุณมากค่ะที่ระลึกถึง
มาร่วมระลึกถึงด้วยคนครับ ผมไม่ได้มาที่นี่ซะนาน แวบเข้ามาเป็นครั้งคราว มาครั้งนี้ก็เข้ามาขอขอบคุณมาก ๆ นะครับ ที่ไปร่วมแสดงความยินดีกับน้องในวันนั้น(24 มีนาคม 2556) ผมไม่ได้ออกไปต้อนรับเลย มัวแต่ยุ่งกับพิธีฯ แต่ก็ดีใจที่ได้กำลังใจจากพี่ ๆ ภูเขียวทุกคนเลยครับ