วันที่ ๑๔ ก.พ. ๕๖ วันวาเลนไทน์ ผมมีนัดที่ตกลงกันว่าจะถือเป็นนัดถาวร หรือนัดประเพณีคือ ๙.๓๐ น. นัดวาดฝันของเยาวชนที่ได้รับพระราชทานทุนเยาวชนรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดล และ ๑๓ น. นัดวาดฝันของประชาคมมหาวิทยาลัยมหิดลในการเสวนาสภามหาวิทยาลัย และสภาคณาจารย์มหาวิทยาลัยมหิดล พบประชาคม เราตกลงกันว่าจะนัดจัดงานนี้ทุกปี
ทั้งสองเวที เป็นทั้งที่วาดฝันและสานฝันเพื่อนำไปสู่การกระทำเพื่อประโยชน์ของเพื่อนมนุษย์ตามรอยพระยุคลบาทสมเด็จพระบรมราชชนกดังพระราชหัตถ์เลขา“... ถือประโยชน์ของเพื่อนมนุษย์เป็นกิจที่หนึ่ง .....”
โครงการเยาวชนรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดล เป็นโครงการสร้างชุมชนคนมีฝันที่จะอุทิศชีวิตในการทำประโยชน์เพื่อผู้อื่น ในด้านการแพทย์แต่ละปีมีการคัดเลือกนักศึกษาแพทย์ปีที่ ๕ เพื่อรับพระราชทานทุนไปต่างประทศ ๑ ปี จำนวน ๕ คน เพื่อไปฝึกทำฝันให้เป็นจริง มีที่ปรึกษาทั้งในต่างประเทศ และในประเทศไทยโดยเราหวังว่าความสัมพันธ์กับที่ปรึกษา (mentor) จะเป็นความสัมพันธ์ตลอดชีวิต และความสัมพันธ์ (ของผู้ได้รับพระราชทานทุน และของmentor) กับมูลนิธิรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดล ก็จะเป็นความสัมพันธ์ตลอดชีวิตเช่นกัน
เป็นความสัมพันธ์ เพื่อร่วมมือกันทำประโยชน์ให้แก่เพื่อนมนุษย์
โครงการเยาวชนรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดล จึงเป็นโครงการจรรโลงใจแห่งความรักเพื่อนมนุษย์ จรรโลงการอุทิศตนเพื่อทำประโยชน์แก่ผู้อื่น
วันที่ ๑๔ ก.พ. ๕๖ ผู้ได้รับพระราชทานทุนรุ่นที่ ๔ จำนวน ๕ คน และ mentor ไทย ๕ ท่าน (มา ๓ ท่าน) มาสานฝันกัน เพื่อเตรียมตัวเริ่มต้นชีวิตในชุมชนเยวชนรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดล ทำงานพัฒนาการแพทย์เพื่อประโยชน์ต่อผู้อื่น ตามประเด็นสนใจของตน
ความเป็นชุมชนของเยาวชนรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดล เริ่มชัดเจนขึ้น งอกงามขึ้น เมื่อมีการประชุมวิชาการ PMA Youth Program Conference ครั้งที่ ๑ เมื่อวันที่ ๒๘ ม.ค. ๕๖เป็นside meeting ของPMAC 2013 ที่ศูนย์ประชุมโรงแรมเซนทาราแกรนด์ ราชประสงค์ และประสบความสำเร็จสูงมากต่อการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เพื่อก่อตัวชุมชนแห่งการทำประโยชน์ต่อเพื่อนมนุษย์ มี mentor ต่างประเทศมาร่วมด้วย การประชุมนี้จะจัดทุกปี และเยาวชนฯจะเข้ามาร่วมทำงานจัดการประชุม
ตอนบ่ายมีเวที“สภามหาวิทยาลัยและสภาคณาจารย์พบประชาคมมหาวิทยาลัยมหิดล” ที่ทีมสำนักงานสภาฯและทีมสภาคณาจารย์ ตั้งชื่อเวทีนี้ว่า“ความมั่นคงในการทำงานกับความก้าวหน้าของมหาวิทยาลัย” ซึ่งเป็นเวทีที่ประชาคมมหาวิทยาลัยมหิดลมาร่วมกันวาดฝันไป ๑๐ ปี ข้างหน้าว่า ประชาคมมหาวิทยาลัยมหิดลจะร่วมกันทำประโยชน์ให้แก่บ้านเมือง และแก่เพื่อนมนุษย์ได้อย่างไร อะัไรคือสิ่งที่มีความสำคัญลำดับต้น และจะร่วมกันบรรลุเป้าหมายนั้นได้อย่างไร โดยที่คนทำงานมีความมั่นคงในงานมีความสุขในการทำงานด้วยดูกำหนดการประชุมได้ที่นี่
เวทีนี้คนมาร่วมล้นหลามไม่มีที่นั่งจนจำนวนหนึ่งต้องกลับไป
วิจารณ์ พานิช
๑๔ ก.พ. ๕๖
