เห็นแล้วเศร้า
อ่านบันทึกของคุณครูทิพย์แล้วเศร้าใจ ว่าเมื่อไรผู้นำประเทศ ผู้นำจังหวัด ผู้นำอำเภอ ซึ่งก็ได้มาดูงาน มาเที่ยวเมืองนอกกันหลายคน ไม่เอาความคิดดีๆของทางนี้ไปใช้บ้าง
ชายหาดน่าจะปล่อยไว้ให้เป็นธรรมชาติ อย่าให้ไปเปิดร้าน ขายกันรุงรัง คนเขามาชมความงามของทะเล ไม่ใช่มาชมเต้นส์
ซึ่งการแก้ไขปัญหาเหล่านี้ไม่ใช่จะยากอะไร
ประกาศห้ามขายของ ตั้งเต้นส์ไม่ถูกที่ไม่ถูกทาง ห้ามขายเครื่องดื่ม ปลาหมึกปิ้ง ลูกชื้นทอด แถวบริเวณชายหาด
มีพนักงานทำความสะอาดชายหาดทุกวัน
สร้างเข้ามาได้ เสียเงินเปล่าๆ น่าจะปล่อยให้เป็นธรรมชาติ มีป้ายเล็กๆก็พอ
จะไปเที่ยวชายหาด หรือจะไปนั่งมืดๆ อย่างนี้
ยิ่งมีเรือยนต์มาก มลภาวะก็มาก
ภาพที่อยากเห็น สงบเงียบ
พระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้า
รถบดทราย ไม่ให้ทรายจมหายไปกับทะเล มีคนมีเก็บกระป๋องไปขายด้วย
ภาพหลังจากรถบดแล่นผ่าน
เกือบจะไม่มีเศษขยะให้เห็นเลย คนที่นี้มีระเบียบมาก
ความเห็น (3)
เห็นด้วยครับ รู้สึกเสียดายทิวทัศน์สวยๆที่ถูกบดบังด้วย สิ่งก่อสร้าง และเครื่องมือหากินของคน ไม่ว่าที่ไหนเมื่อคนแห่ไป ก็จะเกิดภาพแบบนี้แล่ะครับ เจอแต่คนๆๆ และคนๆๆ ก็จะเบียดแย่งกันดู แย่งกันกิน แย่งกันใช้ แย่งกันตักตวง ธรรมชาติ นั้นๆ...
คนไปอยู่ที่ไหน.. ความเสื่อมโทรมมักตามไปทุกแห่งหน
ผมเคยเรียนที่ มศว บางแสน ในช่วงปี 2523 - 24 ณ วันเวลานั้น ความเจริญยังไม่มากเท่าวันนี้
ไปที่ใด ๆ มีสภาพธรรมชาติค่อนข้างมาก แต่ ณ วันปัจจุบัน ท่ามกลาง"การพัฒนาที่หลั่งไหล"
เข้ามาเพื่อให้ท้องถิ่น ทันสมัย ต้องยอมรับว่า ทุก ๆ แห่ง หนึไม่พ้นสิ่งก่อสร้าง และอื่น ๆ
ที่ผู้คนใช้ประโยขน์จากมัน คงต้องพึ่งพิง"ผู้นำ" ท้องถิ่น และใกล้เคียง ที่จะเล็งเห็นความสำคัญของ
การพัฒนาแบบยั่งยืน ที่แบ่งสัดส่วนกันอย่างชัดเจนว่า ส่วนใดเป็นพื้นที่อนุรักษ์ พื้นที่กึ่งอนุรักษ์
และพื้นที่พัฒนา เพื่อเป็นทางเลือกในการใช้ชีวิตของผู้คนและนักท่องเที่ยว