ปลงผม ปลงใจ

ปลงผม ปลงใจ

  11 มีนาคม 2556 เมื่อตัดสินใจแล้ว จะเอาผมออก ก็ได้นึกย้อนถึงเส้นทางกับตนเอง 3-4 ปี ในการรักษาศีล 8 ตลอดเสาร์ อาทิตย์ วันศุกร์กับรถเข้าวัด วันอาทิตย์กลับไปนอนบ้านพ่อแม่ เช้าวันจันทร์ขับรถกลับไปทำงาน ชีวิตวนเวียนอยู่แบบนี้มา 1 ปี เต็ม ๆ

ได้มีโอกาสปวารณารักษาศีล 8 ต่อหน้าหลวงปู่ ครู และแม่ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาชีวิตก็เริ่มเปลี่ยน แต่ก่อนที่จะเปลี่ยนหนูก็ “เป๋ ไปพักหนึ่งกว่าจะพอตั้งหลักได้”

ทุกครั้งที่เป๋ ก็ได้ ครูคอยประคอง

ครูแทบหมดแรง แต่ก็เปิดโอกาสให้หนูได้มีโอกาสได้บวช เป็นช่วงเวลาที่ครูเสียสละมาก ในความรู้สึกที่สัมผัสจากใจ ครูแทบหมดแรง

แม่ ๆ ทะยอยขลิบผมและตัดส่วนที่ยาวออก น้องพัช ที่เป็นรุ่นพี่ในการปลงผม คอยเก็บภาพให้

แล้วครูก็โกนผมให้

  ใบมีดที่ติดมากับแผงมีดโกน แม้จะยี่ห้อดีแต่ก็ไม่คมนัก ทำให้ช่วงแรก ๆ ที่เริ่มโกน ใบมีดบาดเข้าไปที่หนังศีรษะ

ร่างกายหนูสะดุ้ง จนครูทัก เป็นการตอบสนองของระบบประสาทอัตโนมัติ โกนไปจนเกือบจะเสร็จ

ครูจึงเมตตาลองเปลี่ยนใช้ใบมีดจากกล่องแทน ปรากฏว่า ครานี้โกนได้ฉิว

ได้เรียนรู้กับตนเองว่า ของฟรี แม้จะยี่ห้อดีแต่คุณภาพด้อย

อีกอย่างคือ หนูควรจะเอะใจและกราบเรียนครูแต่แรก

แต่ก็ได้เรียนรู้ การปลงผมด้วยใบมีดโกน ครูเมตตาให้หัดโกนคิ้วเอง เพราะต่อไปต้องโกนเอง

ด้วยต้นทุนของการที่เคยกันคิ้วก็ทำให้พอใช้มีดโกนเป็น เสร็จกิจหันกลับมาเก็บกวาด เศษผม

พอเอาออกแล้วมันก็เป็น “ขยะ” ที่ต้องหาที่ทิ้ง

ทำไมเมื่อก่อนนี้รักแท้น้อ

ตอนเขียน (21 มีนาคม 2556) ถึงได้มานึกย้อนว่า

ทำอะไรกับผมมามาก มากมายจริง ๆ

สมัยเรียนปริญญาตรี

ทั้งดัด ทั้งย้อม ทั้งทำสี ทั้งยืด สระไดท์ อบไอน้ำ แทบไม่ยอมสระผมเอง มีแต่เข้าร้านเสริมสวย

(เอาภาพมาเทียบให้ใจตนเองได้เรียนรู้)

(เห็นแล้วก็รู้สึกสลดหดหู่ ตอนนั้นหลงมาก หลงแรง โชคดีที่ได้เจอครู ที่เมตตากู้ใจให้พ้นความมืดดำ)

แต่มาครานี้ ปลงผม โกนผมออก ไม่ได้ รู้สึกเสียดาย เบาดี

มึงวันที่เขียนถอดบทเรียนก็ ปลงผมได้ครบวันที่ 11 พอดี หลายเส้นก็เริ่มงอก เห็นชัดเจนว่าเส้นไหนหงอก

ผมที่หนังศีรษะหงอกเยอะมาก ๆ โดยเฉพาะฝั่งขวา

มานึกย้อนถึงสาเหตุ สมัยมัธยมเคยโดนผึ้งต่อยหัว

แต่ผมมาหงอกมากและชัดเจอตอน ปริญญาตรีและปริญญาโท สาเหตุกระตุ้น น่าจะมาจาก การใช้น้ำยา

ย้อม ดัด ทำสี ไดร์ ยืด จัดแต่งทรง ทำมาทุกอย่าง

เหตุเป็นเช่นนั้นนำมาซึ่งผลเช่นนนี้ โชคดีที่ได้เห็น ได้เข้าใจ

การปลงผม คือ การเอาออก คือ การสละออกแล้วซึ่งความวุ่นวายที่เกี่ยวกับผม

มันเบาสบายอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

หากไม่เชื่อท่านอาจจะต้องมาทดลองเอง

เหมือนที่พระพุทธองค์ท่านตรัสสอนไว้ว่า

“ท่านจงมาดูเถิด”

เพราะสิ่งที่รู้ที่ประจักษ์

ก็รู้ได้เฉพาะตน

ไร้ซึ่งผม แค่ลมพัดผ่านก็สัมผัสรู้.......สาธุเจ้าค่ะ

[โอ๋-อโณ]

อนุโมทนาค่ะ หนูใช้ชีวิตมาได้คุ้มจริงๆ

[หนูรี]

อนุโมทนา ด้วยเจ้าค่ะ