คนเข้าคิว
เฉลิมลาภ ทองอาจ
โรงเรียนสาธิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ฝ่ายมัธยม
คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
เช้าวันฟ้าสดใสให้ไหวหวั่น
ผู้ใหญ่เด็กเล็กนั้นพามาแต่ไหน
เข้าต่อคิวคดเคี้ยวเลี้ยวลดไป
ดูละครสอนใจหรือใดกัน
เขาต่อคิวคดโค้งข้างกำแพง
เพื่อแก่งแย่งที่นั่งในใจฝัน
ผ่านด่านฝึกฝนเข้มคืนและวัน
เพื่อก้าวนั้นสู่ร่มงามจามจุรี
หวังได้ชื่อคือนักเรียนสาธิตจุฬา ฯ
เพื่อเป็นหน้าเป็นตาสง่าศรี
หารู้ไม่เกียรติยศทั้งหมดนี้
มิได้อยู่ที่ชนะคะคานใคร
แต่คือชนะใจในตนเอง
และคร่ำเคร่งพากเพียรร่ำเรียนไว้
มีคุณธรรมเชิดนำประจำใจ
มีศรัทธาพาวินัยให้มั่นตรง
คนต่อคิวหวังมีพระเกี้ยวประดับ
คนมีแล้วกลับคิดถอดทิ้งส่ง
คนต่อคิวไม่รู้ค่าคิวที่ลง
คนนั้นคงไร้คุณค่าน่าอับอาย
__________________
เป๊ะมากค่ะชอบ ๆ
อาจารยืแต่งได้ไพเราะมาก เห็นภาพเลยครับ...