ดิฉันยังคงย่ำอยู่บนถนนสาย QA_KM และมุ่งหน้าต่อไปอย่างมั่นใจ ไม่ว่าน้ำจะท่วมหรือแผ่นดินจะไหว 3 วันที่ผ่านมา บนถนนสายนี้ ดิฉันได้มีโอกาสสัมผัสกับสถาบันสมทบ 2 แห่งของคณะแพทยศาสตร์ มน. ที่เชียงราย และ แพร่ รวมทั้งโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยนเรศวร ของคณะแพทย์เอง ซึ่งเป็นสถาบันหลัก
สิ่งที่ดิฉันประทับใจก็คือ ดิฉันได้รับทราบว่า ผู้บริหาร และแพทย์ ของทุกสถาบัน ล้วนเป็นผู้ทรงคุณธรรมและปัญญา สมกับเป็นบุคลากรระดับสูงที่ทุกคนให้การยอมรับ ทั้งนี้เพราะ ดิฉันได้สัมผัสมาด้วยตาตนเอง รวมทั้งจากการสอบถาม สัมภาษณ์ พบว่า แม้แพทย์ทุกท่านจะมีงานบริการล้นมืออยู่แล้ว แต่ต่างก็ยินดีและเต็มใจที่จะรับภาระการสอนนิสิตเพิ่มขึ้นอีก ด้วยตระหนักดีว่า ชาติและประชาชน ต้องการอะไร โดยไม่เพียงแต่จะทำเท่านั้นแต่ยังพยายามทำให้ดีมีคุณภาพด้วย
ในครั้งนี้สิ่งที่ไม่น่าประทับใจเลยสำหรับดิฉัน ก็คือ การเป็นผู้ประเมินของตัวดิฉันเอง เป็นครั้งที่ดิฉันรู้สึกว่ายากที่สุด เพราะ มาตรฐานคุณภาพของสถาบันผู้ผลิตแพทย์ มีกำหนดไว้อย่างละเอียดละออ รอบคอบ คำนึงถึงองค์ประกอบทุกส่วน ดังนั้นการพิจารณาจากผู้ที่ไม่ได้อยู่ในวิชาชีพเดียวกัน อาจทำได้ไม่ถูกต้องครบถ้วน อีกทั้งไม่สามารถให้ข้อเสนอแนะที่เป็นประโยชน์ได้อย่างเต็มที่
อย่างไรก็ตาม ดิฉันได้เรียนรู้เรื่องคุณภาพมากขึ้น และได้แหล่งเรียนรู้เรื่องคุณภาพมาตรฐานมาฝาก และเป็นการบ้านให้กับตัวเองอีก เป็นเวบไซต์ของแพทยสภา ติดตามได้ที่นี่ค่ะ http://www.tmc.or.th/html/main/index.php
อ้อ! มีอีกสิ่งหนึ่งที่ดิฉันลืมย้ำ ตอนสรุปผลการประเมินในที่ประชุม ว่า อยากให้ สถาบันหลัก เป็น Facilitator ในการจัดให้สถาบันสมทบทั้งหลายมาพบปะ หรือ ผลัดกันเยี่ยมชม เพราะจะได้มุมมอง และ idea ใหม่ๆ สำหรับนำไปปรับใช้ในการจัดการเรียนการสอนให้ดียิ่ง ๆ ขึ้น ก็ใช้กระบวนการ KM / ลปรร นั่นแหละค่ะ ดีที่ซู๊ด
เดินไปตามถนนสาย QA_KM ด้วยกันนะค่ะ ยังมีเรื่องดีๆ ผู้คนดีๆ ที่ท่านจะได้พบอีกมากมาย
ไม่มีความเห็น