เตือนตน...
เพราะหลงง่าย...จึงต้องหมั่นเตือนตน
บางทีเราดื้อ...ไม่เข้าเรื่อง
พูดโดยไม่คิดให้ดีก่อน...
บางทีที่คิดไม่ดีหรือพูดไม่ดี...ทำไม่ดี...
จะมีสักกี่คนที่ให้อภัย...และกล้าที่จะเตือน...เมื่อเราหลงผิด
หากมีคนแบบนั้นอยู่...จงรักษา...จงเห็นคุณค่าของเขา
อย่าเมินเฉยต่อเสียงเตือนของเพื่อนแท้...
อย่าลดคุณค่าของตัวเอง...ไปเห็นคุณค่าสิ่งนอกกายมากกว่า
อย่าประมาท...เลือกพลาดแล้ว...ยังจะก้าวพลาดต่อไปอีก
อย่าประมาทในคุณค่าของสิ่งที่มองไม่เห็น...
กับของหนักที่เป็นเปลือกป้องกันตัว...จะทุ่มเทเกินไปไหม
บางทีก็มากเกินไป...จนเบียดเบียนพื้นที่หัวใจตนเองให้แคบลง
ตนย่อมรู้ตนดี...ไม่ใช่หรือ...
อย่ามัวไปถือเสียงสะท้อน...ก่อนพิจารณาตน...
เสียงสะท้อน...ไม่ได้มีไว้เพื่อเจตนาจะทำร้าย...
แต่เป็นเสียงเตือนหมายให้เรา...รู้จักฝึกตน อยู่บนความไม่ประมาทต่างหาก
............................
ข้อคิดจากการมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับผู้อื่น
เขียนไปตามความเข้าใจของตน
หากบางที มีเหตุการณ์ที่มาวัดใจเรา ....เราจะได้ไม่ลืมความคิดนี้นะ....^ _______ ^
ความเห็น (7)
อืมม เช่นนั้นเลยคุณครู ;)...
ขอบคุณกำลังใจจาก ท่านอ.นุ ท่านอ.วัส พี่ชยพร และพี่่นงนาท นะคะ ^ ________ ^
เคยเขียน บันทึก มองตน ไว้สั้นๆ ที่นี่ นานมากแล้วค่ะ จึงขอนำมาเสริมการเตือนตน ค่ะ
อ่านแล้ว..ให้เตือนใจตนด้วย
ขอบคุณครับ
เตือนใจตน...ดีมากๆค่ะ
- เตือนตน แสดงยังรู้ตัว ยังดี ยังมีโอกาสเปลี่ยนแปลง..
- ขอบคุณข้อคิดครับ
ขอบคุณพี่ใบบุญ ขอบคุณพี่ พ.แจ่มจำรัส ขอบคุณพี่ preeda ขอบคุณพี่ ธนิตย์
เมื่อผู้อื่นสอน ..หากไม่น้อมใจไปรับรู้...ก็ไม่ได้ผล...เตือนตนสอนตนจึงเป็นหน้าที่ของตน...
ถึงหนูจะมีหน้าที่เป็นครูสอนคนอื่น...แต่เสมือนกลับได้สอนตนอีกครั้ง
เมื่อรู้สึกตัว และเกิดความเข้าใจ จึงค่อยๆ ปรับเปลี่ยนตัวเองได้...ขอบคุณทุกกำลังใจ จากทุกท่านค่ะ ^ ^