สวัสดี...หัวใจของข้าพเจ้า ...^ ^
ผ่านวันวาเลนไทม์...มาหลายวันแล้ว....
เห็นผู้คนหยิบยื่น....ความสุขให้กันและกัน....มากมาย...
บางคนให้มากกว่าได้รับ....บางคนได้รับมากกว่าให้...
บางคนเห็นความสำคัญของการมอบสิ่งของแทนใจ...บางคนไม่ให้อะไรที่พิเศษมากกว่าความรู้สึกรัก...
ย้อนกลับมาตั้งคำถามกับตัวเอง...
ทำไมความรักถึงได้...ปล่อยให้เธอโดดเดี่ยวอย่างนี้นะ......???
หากความรักไม่ได้ทำให้เธอโดดเดี่ยวหล่ะ......อะไรทำให้เธอรู้สึกโดดเดี่ยว.....???
แล้วความคิดใดบงการให้เกิดความรู้สึกเช่นนั้น.....???
เป็นไปได้ไหมว่าความจริงแล้ว ความรักอยู่รอบๆตัวเธอเสมอ ...แต่....
เป็นเพราะสายตาของเธอที่คอย....มองหาแต่สิ่งที่เธอ...คิดเอาเองว่า....เป็นสิ่งที่จะเข้ามาเติมเติมชีวิตของเธอ...
จนลืมไปว่า....สิ่งเธอได้รับอยู่ในทุกๆวัน....สิ่งที่มีอยู่ในทุกวันมีค่ามากมายแค่ไหน...
เพียงเพราะ...มุมมองแคบๆของเธอ....เมื่อพูดถึง....ความรัก....เธอจึงนึกถึงเพียงเจ้าชายในฝัน...
เพียงเพราะ...มุมมองแคบๆของเธอ....ทำให้คิดว่าสิ่งที่เธอได้รับนั้น..ไม่เพียงพอ...ต่อความสุขของชีวิต
ทันที่ที่เธอมองเห็น...นึกถึงสิ่งที่เธอได้รับ...เธอจะรู้สึกว่ามีเพียงพอแล้ว.....ในทุกๆอย่าง....
ขอบคุณสิ่งที่ได้เธอได้รับ...สำหรับเวลาแห่งชีวิตนี้....ทั้งร่างกายและจิตวิญญาณ.....
ขอบคุณแสง ที่เป็นแหล่งพลังงานต้นกำเนิดของทุกสรรพสิ่ง
ทำให้เธอรู้จัก ความมืดและ ความสว่างของชีวิต มองเห็นโลกใบนี้ ชัดเจน ตามความเป็นจริง
ขอบคุณน้ำ ที่ต้องหมุนเวียนหลายรอบวัฏจักร เพื่อกลั่นเป็นหยดน้ำใสสะอาด หล่อเลี้ยงชีวิตนี้
ขอบคุณอากาศ ทุกลมหายใจเข้า ออก เพื่อหมุนเวียน ส่งพลังงานดี และขับพลังงานเสีย ให้กับร่างกาย
ขอบคุณอาหาร อาหารทุกคำ ในทุกวัน ขอบคุณ สิ่งมีชีวิต ที่สละชีวิต สละอวัยวะ เพื่อต่อเวลาชีวิตนี้
ขอบคุณที่อยู่อาศัย ขอบคุณ พลังงาน ที่ใช้ในการสร้างบ้าน ขอบคุณทรัพยากรธรรมชาติ ที่ใช้ในการก่อสร้าง ขอบคุณสิ่งของเครื่องใช้ที่อยู่ในบ้าน ที่อำนวย ความสะดวกให้กับชีวิตนี้ ได้อยู่อาศัยอย่างอบอุ่น ปลอดภัย
ขอบคุณการรักษา ขอบคุณระบบของร่างกายที่ได้พยายามดูแล ตัวเอง ขอบคุณความเจ็บป่วยที่เตือนให้รู้ว่าต้องรักษาร่างกายแล้ว ขอบคุณระบบการรักษา สถานที่รักษา หมอ พยาบาล เทคโนโลยี ที่ได้พัฒนา ให้การรักษาอย่างมีคุณภาพ ระบบป้องกัน ให้ความปลอดภัยแก่ชีวิต
ขอบคุณหน้าที่การงาน ที่ได้ให้โอกาส เป็นผู้ให้ คือทำงานให้กับโลกใบนี้
ขอบคุณหน้าที่การงาน ที่ได้ให้โอกาส เป็นผู้รับ ค่าตอบแทน อันสามารถแลกเปลี่ยนเป็นปัจจัย 4 และ การได้ฝึกพัฒนายกระดับจิตวิญญาณ จากการทำงาน
ขอบคุณ ครูบาอาจารย์ ขอบคุณกัลยาธรรม ขอบคุณกัลยาณมิตร ในการแลกเปลี่ยน สิ่งงดงามร่วมกัน ช่วยขัดเกลาจิตใจ พัฒนาจิตวิญญาณ เป็นทั้งแสงสว่าง และพลังใจ ซึ่งกันและกัน
ขอบคุณศัตรู ที่ทำให้รู้จักการใช้ชีวิต อย่างระมัดระวัง ใช้ชีวิต ได้อย่างชาญฉลาด ใช้ชีวิต อยู่บนความไม่ประมาท ขอบคุณ กล้าที่เอาตัวมาเสี่ยงอันตราย เพื่อเป็นแบบทดสอบวัดระดับจิตวิญญาณ ให้กับเรา รู้จักการให้อภัย ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด รู้จักการเมตตาที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
ขอบคุณสิ่งมีชีวิต ที่ทำให้ได้เรียนรู้ ความแตกต่าง
อย่างหลากหลาย ทั้งรูปลักษณ์ ...หน้าที่..คุณค่า สิ่งมีชีวิตทุกชนิด
ล้วนมีคุณค่า แม้แต่เชื้อโรค หรือไวรัส เพื่อความสมดุลทางระบบนิเวศ เป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน
ถึงแม้ว่าโดยสัญชาตญาณ ระบบป้องกันตัวโดยอัติโนมัติจะสอนให้ เราขยะ แขยง กลัว
ในบางชนิด หรือจะรู้สึกเมตตา รัก ในบางชนิดเป็นพิเศษ ตามการปรุงแต่โดยธรรมดา
แต่พวกเราทั้งหมดล้วนเป็นสิ่งมีชีวิต เป็นเพื่อนร่วมโลกใบเดียวกัน
ขอบคุณพลังงาน ทุกรูปแบบ ที่เกี่ยวเนื่องสัมพันธ์ ส่งเสริม
เกื้อหนุน
เหนี่ยวนำ ในระดับ คลื่นความถี่ อันละเอียดงดงาม
ไม่แน่ว่าสิ่งที่เราได้รับอยู่แล้วในชีวิตนี้...อาจเป็นพลังงานที่ งดงามยิ่งใหญ่...สูงส่งกว่า...ความรัก
ไม่แน่ว่าสิ่งเหล่านั้น...อาจซ่อนอยู่ภายในหัวใจของเราเอง...
จึงไม่มีเหตุผลใด....ที่ต้องร้อนรน...ไขว่คว้า...ความรักจากใจของผู้อื่น...
จะเสียพลังงาน...พยายาม...เพื่อสิ่งที่เรา...ไม่สามารถ...สัมผัส...และควบคุมมันได้หรือ...
การตระหนัก...ถึงสิ่งที่มี...สิ่งที่ได้รับ ...ชีวิตก็มีความสุขเพิ่มขึ้นแล้ว...
มัวนึกถึง สิ่งที่อยากจะได้รับ...จิตใจมีแต่จะแห้งแล้ง ..ไม่รู้จักอิ่ม...ไม่รู้จักพอ...
การระลึกถึงสิ่งที่ได้รับให้มากๆ....ขอบคุณให้มากๆ...แสดงความกตัญญูให้มากที่สุด...จิตใจจึงอิ่มเอมแท้จริง...
หนัก....เบา....เย็น...ร้อน....อ่อน...แข็ง...จะนำไปปรุงแต่ง หรือปล่อยวาง ก็สุดแท้แต่ใจเรา...
สวัสดี....หัวใจข้าพเจ้า.....เราเริ่มรู้จักกันแล้วสินะ........ ^ ^
ความเห็น (4)
"หัวใจของข้าพเจ้า" กระนั้นหรือ ;)...
ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี
...
ใช้ชีวิตตามหัวใจของข้าพเจ้า
ความปวดร้าว ขื่นขม อกตรมหมอง
โยนทิ้งไป ให้ไกล ในน้ำคลอง
ตามครรลองแห่งธรรมเพื่อนำใจ
ใช้คำว่า "ขอบคุณ" และ "ขอบคุณ"
บุญเกื้อหนุนทุนนี้มีแต่ให้
มีความรัก ความคิด เต็มหัวใจ
ไม่มีใคร ไม่รัก ไม่ศรัทธา
...
;)....
ถ่ายทอดได้งดงามมากนะครับ
ขอชื่นชมครับ
ขอบคุณท่าน อ.นุ
ขอบคุณท่านขจิต ฝอยทอง
ขอบคุณท่านปภังกร วงศ์ชิดวรรณ
ขอบคุณท่านอ.วัส ^ _____ ^
ขอบคุณคุณแสงแห่งความดี ^ _____ ^
ขอบคุณคุณชลัญธร
ขอบคุณท่านปุจฉา วิสัจชนา
ขอบคุณคุณ I love bright
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนมาอ่าน และให้คำแนะนำ นะคะ ^ _____ ^