กับความทรงจำดีๆ ที่มีให้กันในวันแห่งความรัก 14 กุมภาพันธ์ วันวาเลนไทน์
ฉันมีเรื่องราวต่างๆ มากมายเกี่ยวกับความรัก ทั้งที่อยากจำและอยากลืม แม้ว่า
บางเรื่องไม่ง่ายเลยที่จะลืม แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
ฉันเคยเข้าใจว่า เพราะการที่ฉันรักเธอมากที่ทำให้ฉันเสียใจและเป็นทุกข์...แต่ความจริงแล้ว ฉันเข้าใจผิดมาตลอด ที่ฉันเป็นทุกข์ก็เพราะความคาดหวังต่างหาก ไม่ใช่เพราะความรักหรอก....
เธอทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่า ไม่มีใครที่สมบูรณ์แบบที่สุดเลยสักคน...แม้แต่ตัวฉันเองก็ยังเคยทำผิดพลาดมาแล้วเช่นกัน และเมื่อฉันบอกว่า รักเธอแล้ว ฉันก็จะฟังเธอให้มากขึ้น เข้าใจเธอให้มากขึ้น ยอมรับความเป็นตัวตนของเธอให้มากขึ้น
นี่เป็นครั้งแรกอีกเช่นกันที่เธอทำให้ฉันรู้ว่านอกจากเด็กๆ แล้ว
ยังมีผู้ใหญ่คนนี้อีกคนที่ทั้งดื้อและตื้อที่สุดเท่าที่ฉันเคยรู้จักมาทั้งชีวิต ฉันจึง “ยอม” อภัยให้เธอทุกครั้งอย่างที่ไม่เคยยอมให้ใครมาก่อนในชีวิต
เพียงเพราะเหตุผลเดียวคือ “รัก” นั้นเอง
ฉันยังจำได้ไม่ลืมว่า...หากไม่มีเธอในวันนั้น....ฉันจะก้าวผ่านเรื่องราวที่ทุกข์หนักที่สุดในชีวิตมาได้อย่างไร....
"ยิ่งได้รู้จัก ยิ่งรักเธอ"
พอเราได้เริ่มรู้จัก ได้เรียนรู้กันและกันมากขึ้น เกิดความผูกพันและห่วงใยที่มีให้กันมากมาย....จนไม่แน่ใจว่าเกิดเป็นความรักที่งดงามนี้ตั้งแต่เมื่อไร...
เราพยายามใช้เวลาที่มีเหลืออยู่เพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆ ของเราไปจนกว่าจะหมดลมหายใจ เพราะความทรงจำ ไม่ว่าจะเนิ่นนานแค่ไหน เราก็จะมีความสุขทุกครั้งที่นึกถึง
ความทรงจำดีๆ จะยังคงงดงามและชัดเจนเสมอ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม....
เธอสอนให้ฉันได้เรียนรู้ว่า ถ้าเรายังคงรักกันอยู่ เราจะเรียนรู้ที่จะอยู่กับปัญหาแล้วก้าวผ่านมันไปให้ได้....
สิ่งที่เธอเคยขอจากฉันในวันคล้ายวันเกิดของเธอคือ "สามสิ่งที่อยากขอจากคนที่เธอรักคือขอให้ เลิกงอน เลิกโกรธ และ เลิกน้อยใจ...."
ฉันอยากบอกเธอเหลือเกินว่า ถ้าฉันเลิกน้อยใจเธอเมื่อไหร่ นั่นอาจแปลว่า เธอไม่ได้มีความหมายต่อหัวใจของฉันแล้วล่ะ....เพราะงั้น หากฉันยังไม่เลิกน้อยใจ ก็ขอให้เธอยอมๆ ง้อฉันหน่อยเถอะนะคนดี เพราะเธอยังคงมีความหมายต่อหัวใจฉันมากมาย.....
เธอสอนฉันให้รู้อีกว่า ความรักมีไว้ให้แบ่งปัน เมื่อเรามีสุขเราก็จะแบ่งปันกัน และเมื่อเรามีทุกข์ เราก็จะแบ่งเบาให้กันและกัน
ฉันเชื่อแล้วว่า ความรัก ทำให้เรากล้าที่จะแบ่งปันสิ่งเหล่านั้น... เพราะทุกครั้งที่ฉันเห็นเธอมีทุกข์ หรือไม่สบายใจ ฉันรู้สึกทุกข์และไม่สบายใจมากกว่าเธอหลายเท่า....ฉันบอกเธอหลายครั้งว่า ไม่รู้เราจะได้อยู่ด้วยกันอีกนานสักแค่ไหน แต่ วันนี้ เวลานี้ ฉันจะทำให้ดีที่สุดเท่าที่ฉันจะทำให้เธอได้ ฉันจะดูแลเธออย่างดีที่สุดเท่าที่ฉันจะทำให้เธอได้ เพราะ เวลาเป็นสิ่งเดียวที่ฉันรู้สึกกลัวการจากลาอย่างที่สุด เราจึงพยายามใช้เวลาร่วมกันให้มากที่สุดเท่าที่เราจะพอมีเวลาให้กันและกัน....
กว่าเราจะได้พบกับความสุขที่แท้จริงในวันนี้ได้ เราได้ก้าวผ่านเรื่องราวความทุกข์ต่างๆ มาไม่น้อยเช่นกัน
ความรื่นรมย์ต่างๆ และ ความทุกข์ที่เกิดขึ้นนั้น ทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่า “ชีวิต” ที่แท้จริงเป็นเช่นไร
ความทรงจำในวันวาเลนไทน์ของฉัน คือ วันที่คอยย้ำเตือนว่า เรายังมีคนรักและเป็นห่วงอยู่นะ แม้เราจะบอกว่ารักและคิดถึงกันทุกวัน แต่ในวันแห่งความรัก จะเป็นวันพิเศษกว่าวันอื่นก็ตรงที่ อาจมี chocolate หรือข้อความ sms หรือข้อความเสียง หรือแม้กระทั่ง e-mail หรือ การ์ดอวยพรหวานๆ ที่ส่งมาบอกว่ารักและคิดถึงกันเสมอๆ เพื่อให้เราสองคนได้อบอุ่นในหัวใจ เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีของกันและกัน เกิดเป็น “รักมั่นคง” ตลอดไปค่ะ....
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ทุกท่านค่ะ
ChAdAiNg
^_____^
มาให้กำลังใจและส่งความสุขค่ะ..
สวัสดีครับ นางฟ้า ;)...
สุขสันต์วันแห่งความรักนะครับ ;)...
ความเห็นเหมือนอาจารย์วัด นะครับ
สุขสันต์วันแห่งความรักค่ะคุณชาดา
Happy Valentine s day ค่ะ
ขอบคุณค่ะพี่ใหญ่ happy valentine ka.
ขอบคุณค่ะขอบคุณ. อ. วัส
สุขสันต์เช่นกันค่ะ
ขอบคุณคุณแสงค่ะ. สุขสันต์เช่นกันนัคะ
ขอบคุณ อ.วัสแวะมาแซวรอบสองค่ะ555
ขอบคุณค่ะพี่ถาวร
สุขสันต์วันแห่งความรักเช่นกันค่ะ
ขอบคุณค่ะครูดารา
Happy valentine's day ka.
มีความคิดได้อย่างนี้ เข้าใจกันได้อย่างนี้ รักกันไปได้นานแน่นอนค่ะ
มีความสุขจากการรักเป็นในทุกๆวันนะคะ