Workshop@Dubai : เดินทาง

โครงการวิจัย DPP Thailand ของเครือข่ายเบาหวานได้รับทุน BRIDGES ของ IDF หรือสหพันธ์เบาหวานนานาชาติ ดิฉันจึงได้ไปเข้า Workshop เรื่อง Abstract and Publication Writing ระหว่างวันที่ 9-10 กุมภาพันธ์ 2556 ที่เมืองดูไบ เป็นการไปดูไบเป็นครั้งที่สอง หลังจากที่ได้ไปประชุม World Diabetes Congress 2011 มาแล้ว

คุณ Ronan LHeveder, Programme Manager ของ BRIDGES  แจ้งข่าว workshop ครั้งนี้มาล่วงหน้าหลายเดือน ในการไปประชุมครั้งนี้มี Organizer จัดการเรื่องการออกวีซ่า ตั๋วเครื่องบิน จองโรงแรมที่พัก จัดคนคอย take care ให้ตั้งแต่ลงจากเครื่องบิน และรถรับ-ส่งจากสนามบินไปยังโรงแรม ทำให้อุ่นใจว่าจะไม่มีการเคว้งคว้างหรือหลงทางเป็นแน่

คุณ Ronan แจ้งชื่อวิทยากรให้รู้ และให้เราบอกเรื่องที่อยากจะรู้จากการประชุมครั้งนี้ 3 เรื่อง เพื่อจะได้จัดให้ได้ตรงกับความต้องการของเรามากที่สุด และแจ้งว่าใกล้ๆ แล้วจะส่งเอกสารมาให้ศึกษาก่อนล่วงหน้า แต่จนถึงวันเดินทางเราก็ยังไม่ได้รับเอกสารที่ว่ารวมทั้งกำหนดการด้วย ฝรั่งก็ทำงานไม่ทันเป็นเหมือนกัน

ตอนที่จะจัดการเรื่องการเดินทาง เขาถามมาว่าต้องการเดินทางด้วยสายการบินอะไร ดิฉันเลือกสายการบิน Emirates เพราะครั้งก่อนก็เดินทางสะดวกดี เวลาไป-กลับก็เหมาะสม แต่ได้รับการตอบกลับมาว่าเที่ยวบินกลับดึกไปและเลือก Thaiairways ให้แทน ขาไปเป็นเที่ยวบิน TG 517 ออกจากสุวรรณภูมิเวลา 16.20 น. วันที่ 8 กุมภาพันธ์ ส่วนขากลับเป็นเที่ยวบิน TG 518 ออกจากสนามบินดูไบเวลา 21.30 น. วันที่ 11 กุมภาพันธ์ ดิฉันเลือกที่นั่งริมหน้าต่าง แต่ตั๋วเครื่องบินที่ได้มาไม่ได้ระบุที่นั่งให้ ต่างจากของสายการบิน Emirates ที่มีการระบุที่นั่งให้เลย

เมื่อไป check in ตามเวลา ที่เคาน์เตอร์บอกว่าที่นั่งริมหน้าต่างเต็มแล้ว จึงได้นั่งริมทางเดิน ระหว่างนั่งรอ Boarding อยู่หน้า Gate D6 เห็นผู้โดยสารที่นั่งรอส่วนใหญ่เป็นแขกอาหรับทั้งชายและหญิง มีคนไทยไม่กี่คน มีฝรั่งผู้หญิงคนหนึ่งเข็นรถเข็นใส่เป้ เดินไปเดินมาอยู่หลายรอบ ฝรั่งคนนี้กลายเป็นเพื่อนเที่ยวที่ดูไบ

ดิฉันนั่งที่ 44J คนที่นั่งริมหน้าต่างเป็นสาวตัวเล็กๆ ผิวคล้ำ เห็นตัวหนังสือที่ปรากฏในหน้าปกของ passport แล้ว น่าจะเป็นชาวฟิลิปปินส์ เมื่อได้เวลา 16.20 น. กัปตันประกาศว่าจะต้องรอผู้โดยสารอีกจำนวนหนึ่งสักครู่ แต่จะพยายาม (ขับเครื่อง) ไปให้ถึงตามเวลา เวลาในการบินปกติ 6 ชม. 35 นาที ตอนที่เครื่องออกใหม่ๆ รู้สึกง่วงนอนมาก งีบได้นิดหนึ่ง หลังจากนั้นก็ไม่หลับอีกเลย

สาวการบินไทยที่ให้บริการในล็อกของดิฉัน รูปร่างสูง ท้วม ผิวออกคล้ำเล็กน้อย ดูน่ารัก เสื้อชุดไทยที่เธอใส่อยู่นั้นคับจนกระดุมแป๊กที่ติดเสริมไว้หลุดทุกจุด แต่เธอก็ยิ้มแย้มแจ่มใส ดูจะไม่รู้สึกอะไรกับการใส่เสื้อคับ อาหารว่างมื้อแรกเป็นเม็ดมะม่วงหิมพานต์ถุงเล็กๆ ประมาณ 160 Kcal ดิฉันเลือกอาหารมื้อเย็นเป็นข้าวกับปลาซอสมะขาม มีผักคะน้าใส่มาด้วย เนื้อปลาเป็นปลากะพง สดใช้ได้ แต่ใส่ซอสมาน้อย ต้องเติมเกลือและพริกไทยจนหมดซอง คิดถึงน้ำปลาพริกขึ้นมาทันที มีสลัดถ้วยเล็กๆ และขนมที่หน้าตาและรสชาติน่าจะเป็นพาย

สาวที่นั่งข้างๆ ขยับตัวขลุกขลักและขอออกไปเข้าห้องน้ำบ่อย เธอรวดเร็วในการจะเข้าจะออกจากที่นั่ง จนบางครั้งดิฉันก็ลุกให้ไม่ทัน ต้องใช้มือยันให้เธอช้าหน่อย ไม่อย่างนั้นเธอจะก้าวข้ามขาเราไป สาวอาหรับที่นั่งแถวกลางใส่น้ำหอมกลิ่นแรง ดิฉันต้องคอยดมยาดมเป็นพักๆ เพราะมึนกับกลิ่นหอม

เครื่องบินถึงที่หมายใกล้เคียงเวลาที่กำหนด ดิฉันเดินออกจากเครื่องบินตามคนอื่นๆ ไป พยายามมองหาพนักงานของ Arabian Adventures ในชุดสีแดง ที่ประตูเครื่องบินมีผู้ชายในชุดสีเข้มยกป้ายพร้อมขานชื่อบางคน แต่เขาไม่ได้ใส่ชุดสีแดง เลยคิดว่าไม่ใช่ เดินไปไกลพอควรจึงเจอสาวผิวขาวตัวใหญ่ในชุดสีแดง ยืนอยู่กับฝรั่งที่ดิฉันเห็นว่าเดินไปมาหลายรอบก่อนขึ้นเครื่องที่สนามบินสุวรรณภูมิ เธอเป็นคน take care เรา พาผ่านการตรวจคนเข้าเมือง เอากระเป๋า และส่งขึ้นรถไปยังโรงแรมดุสิตธานี ที่พักและสถานที่จัดการประชุมครั้งนี้

ฝรั่งคนนี้คือคุณ Judy Perry เธอเป็นพยาบาลและจบปริญญาโทด้าน Public Health เป็นชาวอเมริกัน ทำงานอยู่ในประเทศจีนมา 20 กว่าปีแล้ว ใช้ภาษาจีนได้ดี เธอเป็นคนชอบเดิน ตอนรอขึ้นเครื่องเธอจึงเดินไปเดินมาหลายรอบ Judy พก Pedometer ติดตัว เวลาที่ไปเที่ยวกันเราจะถามเธอว่าวันนี้เดินได้กี่ก้าว คิดเป็นกี่ Kcal

เราไปถึงโรงแรมประมาณ 22 น. กว่าตามเวลาของดูไบ (เกือบตีหนึ่งที่เมืองไทย) เจอพนักงานที่เป็นคนไทยบอกว่าช่วงนี้มีการปรับปรุงสถานที่ช่วงเวลา 10-19 น. อาจจะมีเสียงดังบ้าง เราต้องรูดบัตรให้โรงแรมล่วงหน้า 500 เดอร์แฮม (AED) เผื่อมีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม ห้องพักของดิฉันอยู่ที่ชั้น 35 ของคุณ Judy อยู่ที่ชั้น 31 การจัดแต่งภายในห้องดูดี มีปลั๊กไฟหลายจุด ใช้กับเครื่องใช้ไฟฟ้าของเราได้เลย มี Wifi ให้ใช้ฟรี 

ห้องพักที่โรงแรมดุสิตธานี ดูไบ

เก็บข้าวของและอาบน้ำเสร็จก็รีบเข้านอนในเวลาเกือบตีสองของเมืองไทย ตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ที่ 07 น. เวลาดูไบ

กับคุณ Judy Perry ที่ Lobby ของโรงแรม

วัลลา ตันตโยทัย

[ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์]

โรงแรมดูดีมากเลยครับ รู้สึกภูมิใจที่ธุรกิจของคนไทยได้ไปถึงต่างประเทศครับ

[วัลลา ตันตโยทัย]

สวัสดีค่ะอาจารย์ธวัชชัย

เป็นโรงแรมที่ดีค่ะ สะอาด สงบ เปิดเสียงดนตรีไทยเบาๆ ด้วย น่าภูมิใจจริงๆ ค่ะ

[ยุวนุช]

อ่านการเดินทางของอาจารย์แล้วขำดีค่ะ อาจารย์เป็นคนช่างสังเกตดีจัง