บทกลอน อ้อนทรวง (กลอนสังขลิก ๒)

ดีใจครับ นำไปเผยแพร่แล้วมีผู้สนใจ
อาจารย์ kanthita คงมีกำลังใจขึ้นอีกอักโขนะครับ

๐ บทกลอน   อ้อนทรวง
รินร่วง       ห้วงใจ
๐ ทรวงใน    ไร้รัก
เหหัก        พักหลบ     
๐ พานพบ    สบกานต์
ซาบซ่าน     ผ่านจินต์
๐ ยลยิน     ศิลป์ศาสตร์
พิลาส       วาดหวัง
๐ ดุจดั่ง     หลั่งสาน
ขับกานต์     วานวัน
๐ สร้างสรรค์   จรรโลง
ผูกโยง       โพงพาง
๐ ไกลห่าง    ร้างลา
ดวงตา       พร่าเลือน
๐ ดาวเดือน   เคลื่อนคล้อย
เนื้อกลอย     คอยรอ
๐ ถักทอ     ก่อกานท์
ประสาน      ผ่านจริง
๐ ทุกสิ่ง      วิ่งหา
นำพา        อาสา
๐ ปัญญา     ข้านี้
เกิดดี        ที่กรรม
๐ น้อมนำ    ธรรมมะ
สาหะ       ละชั่ว
๐ ลุยทั่ว     ตัวเอง
บรรเลง       เพลงหวาน
๐ ฝากผ่าน   ท่านชม
ภิรมย์       สมปอง
๐ ครรลอง    ผองชน
กมล        พ้นภัย
๐ สุกใส      ใจนี้
ยินดี        ปรีดา
๐ ล่ำลา     สารา
หรรษา       พาเพลิน
๐ จำเริญ     เนิ่นนาน
บทกานท์     อ่านเอย

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”
2013-01-31

กานต์ (แบบ) ว. เป็นที่รัก, โดยมากใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น จันทรกานต์ เป็นที่รักของพระจันทร์ ได้แก่แก้วผลึกที่ถูกแสงจันทร์แล้วมีเหงื่อ
คู่กับ สูรยกานต์ เป็นที่รักของพระอาทิตย์ ได้แก่แก้วที่รวมแสงอาทิตย์ให้เกิดไฟได้. (ส.).

กานท, กานท์ (โบ) น. บทกลอน เช่น สารสยามภาคพร้อง กลกานท นี้ฤๅ. (ยวนพ่าย)

แผ่ = ขยาย
แพร่ = กระจาย

จำง่าย ๆ ครับ : แผ่ขยาย แพร่กระจาย