หนูขอให้พ่อเลิกเหล้า...วันเด็ก...จากครูผม...
เกือบสามทุ่มของคืนก่อนวันเด็กวันที่ 12 มกราคม 2556
อนามัยของผม...ได้ร่วมจัดนิทรรศการวันเด็ก...ร่วมกับชมรมผู้สูงอายุของตำบลของผมเช่นกัน...
เป็นกิจกรรมสำคัญที่ที่อำเภอมีการจัดมหกรรมวันเด็กทุกๆ ปี
ตื่นเช้าของวันเด็ก...ผมออกมาซื้อขนมเพื่อแจกเด็กในงาน
ผมรู้ข่าวว่าครูของผม "ครูเป๊ยก" เปิดร้านขายขนมส่งในตลาดสด
จึงเลือกจะไปอุดหนุนครูของผม
ครูเปี๊ยกสอนผม...สอนพี่ของผม...และน้องของผม
และก็มาสอนต่อ..ลูกชายของผม...เช่นกัน
ครูอายุหกสิบปีแล้ว...กันยายนของปีนี้...ก็จะต้องไม่ได้สอนเด็กแล้ว
ครูจึงวางแผนเพื่อต้องทำงานต่อ...เมื่อไม่ได้สอนเด็กแล้ว
คือ...การเปิดร้านขายขนมส่ง....ร่วมกับครอบครัวของผม
แต่ก็ไม่ได้พ้นกับเด็กๆ เลย
ผมซื้อขนมที่ต้องการเสร็จ...จ่ายตังค์กับภรรยาของครู
ครูนอนอยู่บนเปล....ใกล้โต๊ะเก็บเงิน..
ภรรยาของครูบอกว่า...ปลุกครูไหม....ผมบอกว่า...ไม่หรอก เพราะเห็นหน้ากันประจำ
ตอนไปส่งลูกชายที่โรงเรียนทุกๆ เช้า
ข้างบนเปลนอน...เป็นลายมือของครูเขียนไว้...น่ารักมากครับ
ครูของผม...มีลูกชายและลูกสาวโตและทำงานกันหมดแล้ว...และครูไม่ดื่มเหล้า
ผมจึงนับถือครู...ว่า ครูยังมีความเป็นครูอย่างเต็มหัวใจและวิญญาณ...
พอสายๆ เด็กเริ่มมีมากมาย...
ผู้สูงอายุก็มีการแสดงร่วมกับเด็ก...
มีกิจกรรมมากมายบนเวที
มีหลายซุ้มที่น่าสนใจ...
ขนมแจกสำหรับเด็กมากมาย...สนุกสนานกันถ้วนหน้า....
มีน้องนักศึกษาเภสัชกรรม จากมหาวิทยาลัยขอนแก่น
มาร่วมจัดกิจกรรม...และนำขนม...สมุดหนังสือมาแจกให้เด็กในซุ้มของผมด้วย
เพราะมีน้องนักศึกษาที่ผมรู้จัก...อยากจะแบ่งปันให้เด็กๆ
ต้องขอบคุณน้องนักศึกษากลุ่มนี้ด้วย....
สำหรับ "ทิมดาบ" ลูกชายของผม...
ยังเป็นเด็กอยู่....อายุเก้าขวบ
เตรียมการซื้อขนมให้เด็ก...ตั้งแต่อาทิตย์ก่อนวันเด็ก...
เขาขอร้องให้ผมพาไปซื้อขนม...หลังจากเรียนเปียโนเสร็จ...
ทิมดาบขอแคะกระปุกออมสินของเขา...หมดตังค์ไปประมาณห้าร้อยบาท...เพื่อซื้อขนม
เป็นสิ่งยืนยันว่า...หัวใจของลูกมีการแบ่งปันเสมอๆ มา
เป็นสิ่งที่ลูกชายได้ซึมซับจากผม และภรรยา
แต่ก็ขอผมว่า "ขอซื้ออมยิ้มด้วยนะครับ"
ผมก็แย้งว่า "จะดีหรือ เพราะเด็กจะฟันผุ"
ทิมดาบบอกว่า "เด็กต้องชอบ เพราะผมก็ชอบ แต่ก็จะบอกว่า อย่ากินหมด และต้องแปรงฟัน"
ผมได้ความคิดว่า....เด็กก็คือเด็ก
ผู้ใหญ่เช่นผม...มีหน้าที่ให้เหตุผล...เล่าประสบการณ์ที่ดีและไม่ดีให้ลูกรับรู้
ให้ลูกสามารถยืนและก้าวเดินต่อไป...แม้จะไม่มีผมในเส้นทางแห่งอนาคตของลูก
แต่ผมแอบมั่นใจในตัวลูกว่า...ลูกจะมีการให้และแบ่งปัน
และจะช่วยเหลือผู้อื่นบ้างมีเมื่อโอกาส...และพยุงคนอื่นที่ต้องการให้ลูกช่วยเหลือ...
ความเห็น (3)
ขอร่วมมุทิตาคุณครูที่แสนดีของศิษย์ครอบครัวน้องทิมดาบนะคะ คุณครูกับหลานชายช่างนั่งหลับเหมือนกันจังเพียงแต่วัยที่แตกต่าง
วันเด็กนี้หนูอยากให้พ่อเลิกดื่มเหล้า..ดีจังเลยคะ
โดยเฉพาะเมื่อเราเห็น spot tv ให้เหล้า = แช่ง...จริงๆ เลย
ปีหน้าซื้อผลไม้...นะคะ ขอร้อง
เหนื่อยจนหลับเลย