ลูกเรียนไกลบ้าน เขาก็คิดถึงครอบครัวนะ

ลูกเรียนอยู่ไกลบ้าน เราพ่อแม่สมัยนี้พรั่งพร้อมไปด้วยเครื่องมือสื่อสาร เราได้เห็นกันได้คุยกันตลอด สี่ช้าห้าวันก็เจอกันแล้ว ดูจากที่เล่ามานี้ไม่น่าจะมีอะไรให้ต้องกังวลกับลูกสาวที่เรียนชั้นมอสอง ในจังหวัดที่เดินทางใช้เวลาชั่วโมงเศษเท่านั้น

หากแต่เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ครอบครัวผมว่างจากการขึ้นเวรพวกเรามีเวลากันก็ชักชวนกันขับรถไปหาลูกที่นครสวรรค์กัน เพื่อไปมองลูกกะตาไปเห็นเขาตัวจริงๆ ซึ่งปกติแล้วสัปดาห์นี้เค้าต้องกลับบ้านแต่ด้วยว่าต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบกันในวันจันทร์ก็เลยอยู่หอ

เราเดินทางกันก็สายเกือบเที่ยงแล้ว ค่อยๆ ขับรถกันไปเห็นป้ายชักชวนไหว้พระฝังลูกนิมิตรที่วัดมะขาม จังหวัดพิจิตร เราเห็นว่าระยะทางไม่ไกล แค่เก้ากิโลพวกเราก็แวะไปไหว้พระกัน ชุ่มชื่นหัวใจดีเหมือนกันนะครับ ใช้เวลาสักชั่วโมงก็เดินทางต่อไปนครสวรรค์ เมื่อถึงเราก็รับลูกจากหอไปทานข้าวกันที่บึงบอเพ็ด วันนี้เค้าย้ายร้านค้ามาให้บริการในจุดเดียวกับที่เราเที่ยวชมหลักนะครับ เลือกทานอาหารกันตามอัธยาศัย

สิ่งที่อยากเล่าก็คือรอยยิ้มของลูกที่ดีใจมากๆ เมื่อเห็นพ่อแม่น้องมาหาเค้า เราเห็นความสุขจากตัวเขา เห็นสิ่งที่เขาขาด เขาขอให้เราแวะไปซื้อของใช้ส่วนตัวหน่อย ขอให้ช่วยเลือกของให้บัดดี้หน่อย ขอโน่นขอนี่..ก็แสดงให้เราได้ทราบนะว่า ที่เราคิดว่าลูกเขาไม่มีปัญหาอะไร สบายๆ น่ะ ผิดไปเลย เราควรจะมาหาเขาบ่อยๆ มาพาเขาไปทานข้าว ไม่ใช่ทำอย่างเดิม คุณปอยยังบอกว่าเราทิ้งเขาน่ะ ผมฟังแล้วใจหาย แต่ก็ได้ทราบแล้วว่า การไปทานข้าวเย็นกับลูกที่เป็นนักเรียนนี้สำคัญไม่ใช่เล่นนะ เรื่องก็มีแค่นี้อ่ะครับ ...

สุดท้าย สวัสดีปีใหม่อาจารย์ทุกท่าน เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ด้วยนะครับ คติประจำใจของผมก็คือ เราต้องเอาตัวรอดก่อน จึงจะเจริญก้าวหน้า ...คิดว่าทุกท่านคงมั่งมีเงินทอง และความสุขกันนะครับ

[ขจิต ฝอยทอง]

สาวน้อยสองคนน่ารักมากๆๆเลยครับ

เอาเด็กน้อยมาฝาก เอามาจากงานวันเด็ก

http://www.gotoknow.org/posts/516254

[นาย เพชร พรหมสูตร์]

ขอบคุณอาจารย์ขจิตนะครับ