ปีใหม่ทรมาน

ในวันที่ข้าพเจ้าได้อยู่กับตัวเอง
ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ว่าความโดดเดี่ยวก็เป็นสิ่งมีค่าชนิดหนึ่งที่เราละเลย
เราต่างแสวงหาความสุข ความยินดีปรีดาที่มากพร้อม
เราต่างหวังว่าต้องมีคนมารายล้อมและปลอบประโลมเรายามโศกเศร้า
เราต่างหาได้คิดที่จะยืนอยู่กับความทรมานที่วันหนึ่งต้องพังทลายลง
เราก็แพ้ไปเสียแล้วตั้งแต่เมื่อความเศร้าโศกาเข้าถามหา
ข้าพเจ้านั่งไปกับความอึกทึกครื้นเครงในวันปีใหม่
ต่างคนต่างจุดพลุฉลองปีใหม่ ฉลองกับอายุตัวเองที่สั้นลงอีกคราในเวลาต่อไป
เขายินดีปรีดา เฮฮาสนุกสนาน คล้ายว่าโลกใบนี้คือความหรรษา
ใช่ ข้าพเจ้าไม่เคยปฏิเสธเลย มันเป็นความจริง
แต่ข้าพเจ้าแปลกใจ เมื่อวันต่อไปเขาต้องมาทุกข์ทนและโศกเศร้าอีก
ไฉนเลย ข้าพเจ้าย่อมได้เรียนรู้ ว่าทุกอย่างคือ วัฏจักร
วันนี้มีเศร้าพรุ่งนี้ก็ร้องไห้ วันนี้ร้องไห้พรุ่งนี้ก็สนุกสนาน
วันวานผ่านไปอะไรๆก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลา
เมื่อมนุษย์ไม่รู้จักว่ายังมีความเงียบให้คนหา
เราก็ไม่ต่างจากเครื่องยนต์ที่ถูกตั้งโปรแกรม เพื่อให้มีชีวิตชีวา
เป็นแค่เรื่องจอมปลอมที่เราต่างคนต่างรู้
ข้าพเจ้่านั่งนิ่งอยู่พักหนึ่ง ความเงียบเดินเท้ามาหาข้าพเจ้า
ว่าไงหล่ะไอ้หนุ่ม สุดท้ายเจ้าก็หนีข้าไม่พ้น
อย่ากังวลไปเลย เราก็มิได้ต่างกัน เป็นแค่มิติสสารที่อยู่กันคนละห่วงเวลา
สัจธรรมมันปรากฏให้พวกเจ้าค้นพบมานานแสนนานแล้ว
ลุกขึ้นไปสิ อย่ามานั่งโอ่เอ่อยู่ จงลุกขึ้นไปกับความหวัง
เจ้าคือผู้กุมโชคชะตาเจ้าเอง เจ้าแห่งชั้นฟ้าให้เจ้ามาแล้ว
จะร้องไห้ไปใย แน่นอนความลำบากย่อมมีความง่ายดายตามมา
เมื่อข้าพเจ้าลุกขึ้น ความเงียบตะโกนใส่ข้าพเจ้า ไอ้หนุ่ม โปรดอย่าหันหลังกลับมา จงเดินหน้า แต่อย่าลืมข้านะไอ้หนุ่ม ข้าพเจ้าก็ได้เรียนรู้ เมื่อเราอยู่กับตัวเอง เราก็มีอาจารย์เพิ่มขึ้นอีกหลายคน

....นายหัว.....

[โสภณ เปียสนิท]

ผลิกความคิดชีวิตสดใสนะครับ