คิดถึงแม่

              ฉันเคยได้ยินคนหลายๆคนพูดว่า... "ทำไมไม่ทำโน่น นี่ นั่น ให้ดีกว่านี้"  "ทำไม... 

ทำไม... ทำไม....อะไรอีกหลายๆอย่างมากมายเต็มไปหมด"

เพราะคนเหล่านั้นไม่เคยทำปัจจุบันให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้.....พอมันผ่านไปแล้วเพิ่งมาคิดได้....จะกลับไป

แก้ไขใหม่มันก็ทำไม่ได้เสมอไป..... สุดท้ายจึงทำได้แค่บ่นว่า "ทำไมตอนนั้นไม่ทำให้มันดี"....

ซึ่งฉันก็อาจจะเคยเป็นหนึ่งในนั้น...ตอนที่แม่ฉันเริ่มป่วย ฉันเคยทะเลาะกับแม่ในช่วงที่แม่ป่วยหนักอยู่ครั้งหนึ่ง 

ทะเลาะทั้งๆที่รู้ว่าป่วย ทั้งๆที่รู้ว่ารักษาให้หายนั้นยากแค่ไหน  ทั้งๆที่รู้ว่าแม่ต้องการกำลังใจไม่ใช่เรื่องทุกข์ใจ ทั้งๆที่รู้

ว่าแค่รอและรั้งเวลาให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้  ทะเลาะทั้งๆที่ในชีวิตฉันทำตัวให้แม่ภูมิใจมาตลอด ถึงแม้บางครั้งจะมี

ทะเลาะกันบ้างเรื่องเล็กๆน้อยๆตามประสาคนในครอบครัว  แต่กลับไม่เคยมีครั้งไหนที่รุนแรงเหมือนครั้งนั้น 

กลับเป็นครั้งที่แม่ป่วยอยู่  ตอนที่ใช้  "อารมณ์ ไร้เหตุผล"  ตอนที่แม่ยังมีลมหายใจ เราไม่เคยคิดว่าวันที่แม่ไม่อยู่

กับเราจะมาถึงวันไหน   แต่ถึงอย่างไรมันก็ทำให้ฉันก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ จริงอยู่ใช้เวลาไม่นานเราก็ดีกัน ทุกสิ่ง

ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม  แต่ฉันยังรู้สึกผิดจนถึงวันนี้   ฉันยังคิดอยู่ทุกวันนี้ว่าทำไมไม่ใจเย็น ทำไมไม่พูดกัน

ดีๆ  ยังรู้สึกผิดมาถึงวันนี้ว่า ทำไมต้องไปทำให้จิตใจแม่เป็นกังวล แค่หนึ่งครั้งเท่านั้น แต่เป็นหนึ่งครั้งที่ฉนไม่เคยลืม 

เป็นหนึ่งครั้งที่ทำให้ลูกคนนี้มีน้ำตาทุกครั้งที่นึกถึง  แม้หลังจากนั้นฉันทำดีที่สุดเท่าที่จะทำให้แม่ได้ในทุกๆเรื่อง

                    แต่แล้วสุดท้ายเวลานั้นก็มาถึง เวลาที่ไม่มีร่างกายอันอบอุ่น ไม่มีคำพูดดีๆ ไม่มีลมหายใจของคนที่

ทำให้ฉันเกิดมา  ไม่มีคนให้ฉันทำอะไรดีๆเพื่อนท่านอีกต่อไป ฉันทำได้แต่ร้องไห้ อยากร้องอ้อนวอนขอเวลา 

เวลาที่จะทำอะไรดีๆให้แม่อีกสักหน่อย  แต่มันก็เป็นไปไม่ได้   ฉันได้แต่โทษเวลา โทษโรคภัย โทษชะตาชีวิต

 ว่าทำไมต้องเป็นแม่ ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดกับเรา.....สุดท้าย ฉันก็ได้แค่เป็นอีกหนึ่งคนที่ได้แต่ถามตัวเอง ว่า

ทำไม? ทำไมตอนนั้นไม่ทำให้ดี ทำไมตอนนั้นทำแบบนั้น?

                 ฉันจึงอยากให้เรื่องของฉันช่วยเป็นข้อคิดให้ใครอีกหลายๆคน ที่ยังไม่เห็นความสำคัญของผู้มีพระคุณ 

ไม่เห็นความหวังดีที่พวกท่านมีให้ ได้กลับไปคิดทบทวนว่าทุกวันนี้ท่านทำดีแค่ไหน และท่านสามารถทำได้ดีกว่าที่

เป็นอยู่หรือไม่ ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ทำอีกต่อไป  และการใช้อารมณ์ไม่เคยก่อความรู้สึกที่ดีไม่ว่ากับใครก็ตาม..

เวลาของคนเราไม่เคยหยุดนิ่ง และไม่เคยเท่ากัน เพราะฉะนั้นฉันจึงอยากให้ทุกคนทำสิ่งดีๆ เมื่อยังมีโอกาสได้ทำอยู่

               แม่คะทุกวันนี้หนูอยู่กับคำสั่งสอนที่แม่เคยให้ไว้  หนูระลึกถึงแม่อยู่ตลอดเวลา ถึงแม้หนูอาจจะไม่ใช่ลูกที่ดีที่สุด แต่ทุกวันนี้หนูจะเป็นลูกที่ดีที่สุดของแม่ เหมือนกับที่แม่เป็นแม่ที่ดีที่สุดของหนู ไม่ว่าตอนนี้แม่จะอยู่ที่ไหน  หนูอยากบอกผ่านทุกสิ่งทุกอย่างไป "หนูรักแม่มากที่สุุดค่ะ"

[อ.ต๋อย]

อ่านแล้ว คิดถึงแม่ ขอบคุณครับ

[กนิษฐา แพงวงศ์]

แฮ่ๆ ค่ะอาจารย์ ขอบคุณค่ะ