เราต้องอยู่กับเขาจนวันตาย...เขาก็ยังอยู่


เจ้าแขนข้างขวาของครูอ้อยมีสิ่งแปลกปลอมที่ครูอ้อยอนุญาตให้เขาเข้าอยู่  มันคือเหล็กไทแทเนียมที่มีหน้าที่เชื่อมต่อแขนที่หัก

ตอนนี้ครูอ้อยต้องทำความรู้จักกับเขาให้ดี  และต้องอยู่กับเขาให้ได้  อาการบวมจากแรงกระแทกได้ลดน้อยลงไป  อาการเขียวของแรงช้ำก็ลดน้อยลงไปแล้ว

แต่ความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นก็คือ  มันมีจังหวะของการใช้งานเกิดขึ้น  รู้สึกว่ามีแรงสปริงของเหล็กในแขน  หรือว่าครูอ้อยยังไม่หายดี  

วันนี้ดีใจที่ไม่มีไข้  แต่รำคาญของคนที่ไม่เคยอยู่นิ่ง  นั่งคิดและทำใจรักเขา  จะอยู่กับเขาจนวันตาย


คำสำคัญ (Tags): #ครูอ้อย แซ่เฮ
หมายเลขบันทึก: 514251เขียนเมื่อ 27 ธันวาคม 2012 14:46 น. ()แก้ไขเมื่อ 27 ธันวาคม 2012 15:25 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (15)

วันที่29ตัดไหม  จะเรียนถามหมอว่า  ความรู้สึกแบบนี้  เกี่ยวกับการใช้งานของแขนขวานั้น  คืออะไร

เราเป็นเพื่อนกันและกัน (ร่างกาย...กับ...ไทแทเนียม) นะคะ    ไม่รบกวนกันและกัน .... ขอส่งกำลังใจมาช่วยค่ะ

ไททาเนี่ยม เทอร์มิเนเตอร์ เลดี้

สตรีเหล็กไททาเนี่ยม...ค่ะ

หุ...หุ...

ขอบคุณมากๆค่ะ อาจารย์น้องชาย ธวัชชัย  ครูอ้อยสู้สู้เสมอค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ น้อง โอ๋-อโณ  ครูอ้อยจะอดทน สมกับที่น้องให้กำลังใจ

ขอบคุณมากค่ะ น้องอร  Bright Lily พี่อ้อยก็คิดถึงน้องเสมอ  มีโอกาสจะไปหานะคะ

ขอบคุณมากค่ะพี่ใหญ่  นาง นงนาท สนธิสุวรรณ  ครูอ้อยยังคงมีสภาพจิตเหมือนเดิม ที่ต้องการเขียนตามที่คิดค่ะ  ขอบคุณมากที่เป็นห่วงค่ะ 

ขอบคุณมากค่ะ Dr. Ple ที่มาเยียมให้กำลังใจครูอ้อยเสมอมา

ขอบคุณมากค่ะ  น้อง กอหญ้า  ที่มาหาครูอ้อย  รักษาสุขภาพนัะคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ หายไวไวค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท