จดหมายถึงครู l เซอร์ ๆแต่ว่าก็ต้องเรียนรู้กับตนเองให้ได้

  วันเสาร์ที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2555

กราบสวัสดีค่ะครู

  เช้านี้นอนตื่นขึ้นมาในเตนท์ ตื่นมาดีสามครึ่ง ช้ากว่าที่กำหนดกับตนเองครึ่งชั่วโมงเจ้าค่ะครู หนูปฏิเสธความจริงข้อนี้ไม่ได้ที่ศีลข้อ 4 และอธิษฐานบารมียังพร่องทำวัตรเสร็จประมาณตีสี่ หนูไปแปรงฟันเห็นครูลงมาเข้าห้องน้ำ ทราบว่าครูจะลงทำกับข้าว แม้จะรู้สึกอุ่นใจแต่ธรรมชาติของจิตที่โง่ๆ ของหนูทำงานคือ จะมีอาการคิดไม่ดี ผวาบ้างกว่านอน

ระลึกถึงคำครู “ถ้ามันหนักก็ท่องเลย

พุทธังสรณัง คัฉฉามิ ข้าพเจ้าขอถึงพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งที่ระลึก

ธัมมัง สรณังคัฉฉามิ ข้าพเจ้าขอถึงพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งที่ระลึก

สังคังสรณังคัฉามิ ข้าพเจ้าขอถึงพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งที่ระลึก

ตลอดตั้งแต่ทำครัวพอหมอง หรือ คิดไม่ดีก็ท่องเจ้าค่ะ

แต่ไอ้ที่เคยพลาดก็ยังพลาดอยู่

หนูขี้ลืม ลืมพริก ที่ซื้อไว้ อย่ารู้สึกเจ็บใจกับตนเอง

วันนี้ไปทำธุระใหเครู ทั้งๆที่ครูสั่งให้ เติมลม แต่แล้วหนูก็ล้ม

เซ่อร์ ซ่า ๆ จนรู้สึกล้ากับตนเอง ครูเมตตาให้พาเด็กทำกิจกรรม

น้องน่าทึ่งค่ะครู ทำได้ดีมาก ๆโดยเฉพาะอ้น เราแบ่งกันทำเป็นโซนๆ

ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมง แต่ก็ไม่ง่ายขนาดนั้น พอเสร็จเหลือห้องน้ำหน้าประตู

ระดมไปช่วยกัน แทนที่จะเสร็จเร็วกับช้าค่ะครู มีการเล่นกันแกล้งกันตามประสาเด็กแต่สุดท้ายงานก็เสร็จ

หนูไปทำภารกิจต่อ แต่ก็ยังพลาดลืมเอารถไปเติมลม รู้สึกเจ็บใจกับตนเองเจ้าค่ะ

กลับบ้านกุฏิพาเด็กๆมากวาดตาดรู้สุกเซ็งกับความงี่เง่าของตนเองเจ้าค่ะ ทำได้แค่ กวาด ๆ ๆ และก็กวาด

พาทุ่งไปล้างแผลอันนี้หนูก็ลืมจนครูให้น้องปั่นจักรยานมาตาม

กลับเข้ามาหนูตัวเหม็นจึงกะว่าอาบน้ำล้างตัวก่อนไปรายงานครูให้ได้รัยบน

ครูเมตตาให้นวดประคบวันนี้หนูรู้สึกแรงแผ่ว แต่ครูก็เมตตา

 นวดเสร็จลงมาเดินจงกรม ครานี้ยังไงก็ง่วงเจ้าค่ะ

กำหนดกับตนเอง 1 ชั่วโมง เดินไปดูนาฬิกาไป บางทีก็ง่วงหลับ สารภาพเจ้าค่ะ หนูเดินหลับเตะเทียนเดินจงกลมหลับ 2 ครั้งคิดดู แล้วก็ได้ฟังเทศน์หลวงตา ท่านย้ำว่า “กับการเพียรภาวนา ถ้ายังๆไม่เห็นผลก็อย่าท้อ ครานี้หนูพยายามกับตนเอง ยังไงก็หลับเจ็บใจจนน้ำตาไหล ครูเดินมาเข้าห้องน้ำใจรู้สึกอายครูขึ้นมา กัดฟันเดิน แล้วพอน้ำตาไหลใจก็เบาโล่งเจ้าค่ะ

จึงเดินต่อเป็นชั่วโมงกว่า แล้วค่อยมานั่งเขียนบันทัก

ขนาดหนูเซ่อร์ ๆ ซ่า ๆ ครูยังเมตตาสอน แล้วหนูจะปิดโอกาสตนเองทำไม

ก็แค่อดทนแล้วก้าวไป นี่เป็นบทเรียนที่ได้เรียนรู้แล้วข้างในก็จะพออยู่ได้เอง

กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ