ทัวร์แรกของซัน (1)

http://www.united-academics.org/magazine/27933/data-visualization-safest-seat-on-a-plane/

ตอนซันเพิ่งเริ่มหัดเดินได้ไม่นาน อายุประมาณ ขวบนิดๆ  ทัวร์ของซันครั้งนี้คือ ประเทศตุรกี ระยะเวลาบิน ประมาณ 7 ชั่วโมง (package tour)ตอนนั้นป่าป๊ายังไม่เข้าวัดยังไม่เริ่มปฏิบัติธรรม ......  (ในใจก็ต่อต้านการพาเด็กเดินทางไกล เป็นมาตั้งแต่สมัยได้ดูแลเด็กๆแถวบ้าน หรือตอนสมัยป่าป๊าเรียนอยู่ เห็นใครคนไหนพาเด็กอ่อนเดินทางก็จะคิดต่อว่าผู้ใหญ่หรือพ่อแม่คู่นั่นไม่รู้จักคิด มาโดนกับตัวก็ทำซะเอง ในตอนนั้นป่าป้าไม่มีแรงต่อต้าน  “ความเห็นแก่ตัว” ของตัวเองและใครๆได้ทัน.... แต่ขอบอกว่าตอนนี้ ป่าป๊า เริ่มมาเห็นแก่ .ธรรม. แล้ว เมื่อไม่นานมานี้  ป่าป๊ายืนหยัดไม่ให้พาซัน (3 จะ 4 ขวบ) เดินทางไปกับมาม้าลำพัง (แม้ต่อมาจะบอกว่าจะมียายไปด้วย) เพื่อไปราชการประเทศฮอลแลนด์ ยุโรป2 สัปดาห์ ในช่วงเดือน ต.ค .....ถ้ามีโอกาสซันคงได้รับรู้ เมื่อซันโตพอที่จะเข้าใจ และป่าป้าถ้ามีโอกาสที่จะอธิบาย......:):) )

กลับมาเรื่องทัวร์ระทึกต่อครับ สิ่งที่ป่าป๊าจะต้องเตรียมคือดูแลซันอย่างเต็มที่ รู้ตัวอยู่แล้วว่าทัวร์นี้ไม่เหมาะสำหรับเด็กเท่าใดนัก ต้องทำตัวเป็น “พ่อเลี้ยง” เด็ก ตลอดการเดินทาง (เปลี่ยน เป็น “พ่อเลี้ยง” เพราะบ้านนี้ไม่มี “พี่เลี้ยง” ความหมายโดยนัยอย่างนั้นจริงๆ)

เริ่มต้นเดินทางกลางดึก เวลาเด็กก็เริ่มผิดไป เวลาเริ่มเข้านอนก็ต้องเลื่อน ......

ยกที่หนึ่ง...... ด้วยซันสมัยนั้น ต้องนอนราบถึงจะหลับได้ยาว ปัญหาคือ ที่นั่งบนเครื่องมันกว้างไม่พอ (เด็กอายุต่ำกว่า 2 ขวบ ตั๋วฟรีแต่นั่งกับผู้ใหญ่) ป่าป๊าต้องอุ้มให้ซันหลับ มาม้าอุ้มไม่ไหว อุ้มนานไม่ได้กลัวอู่เลื่อน  (คุณยายสอนลูกสาวมาดี ... กลัวมาจนซันจะสามขวบโน้นเลย ....ขำไม่ออก 555) แล้วถ้าซันหลับท่าไหนก็ตาม ถ้าหลับไปแล้วจะวางนอนราบอีกครั้ง หมดสิทธิ์ครับ....อาจร้องจนเครื่องแตกได้  ปาป้าต้องอุ้มซันไปเรื่อยๆๆ  มีนั่งบ้าง.....ไปๆมาๆก็ถึงพอดี...... “ตุรกี” 

ป่าป๊าจำได้ว่ามีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่ป่าป๊าอุ้มซัน ป้อนนม อุ้มหลับ อุ้มเดิน พาเดิน แทบจะตลอดเที่ยวบินเลย (คิดว่าคงเป็นขาไป หรือกลับ จากอเมริกา?) ตอนลงจากเครื่อง ระหว่างรอรับกระเป๋า มีผู้หญิงท่านหนึ่ง การแต่งตัว หน้าตาท่าทาง สุภาพมาก เดินเข้ามาทัก และชมป่าป๊าว่า  “เป็นคุณพ่อน่ารักมาก ....ผู้ชายที่ดูแลลูก (พูดอยู่หลายประโยค แต่ตอนนี้จำบ่ได้แล้ว 555)” เขาเอ่ยปากชื่นชมปาป๊าใหญ่เลย ทั้งที่ไม่รู้จักกันมาก่อน  ป่าป๊าภูมิใจมากว่าสิ่งที่เราทำนั้นก็มีคนชื่นชม มีคนมองเห็นเหมือนกัน ..... 

ถ้าพ่อ แม่ ลูก เดินไป จะมีใครดูออกไหมว่า ผู้ชายคนนั้นเขาสัมผัส ดูแลลูกเขามากเกินกว่า ชีวิตนี้ที่  “พ่อทั่วไป” จะมีให้ .......ไม่แน่นะ  ปาป้าอาจจะออกบันทึก  “คนสมัยใหม่กับ พ่ออาชีพเลี้ยงลูกเป็นหลัก ทำงานเป็นรอง” .....  555  (ตอนนั้นป่าป๊าไม่กล้าถามว่าชื่อเสียงเรียงนามเขาว่าเป็นใคร  ....รู้แต่ว่าเขาเป็นผู้หญิงที่แต่งตัวเรียบๆ แต่ภูมิฐานคนหนึ่ง (ดูใจดี) เขาตั้งใจเดินมาเพื่อทักทาย ป่าป๊าแล้วเขาก็เดินจากไป)

.....ป่าป๊าของกลับเข้าเรื่องอีกครั้ง (หลายกลับแล้ว เริ่มเขียนยาว) 

ทัวร์ครั้งนี้นะครับ ..... โดยส่วนมากขณะเที่ยว เมื่อรถถึงที่เที่ยว  ใครชวนไปไหน  ป่าป้าก็จะบอกว่า “ทุกท่านไปก่อนเลยครับผมขอดูน้องซัน....  แล้วเจอกันครับ....ไม่ต้องเป็นห่วง (เป็นความตั้งใจมาตั้งแต่เรียกแล้วว่า เราไม่ได้มาเที่ยวเรามาเป็น “พ่อเลี้ยง” เที่ยวมาก็มากพอแล้ว) หรือถ้ามีเวลาเหลือค่อยสลับกันไป.....” มีบ้างที่เขาเดินทัวร์ ปาป้าวิ่ง 100 เมตร ทัวร์ (อาศัย อาชีพนักบาสฯ เก่า  ) เพื่อกลับมาที่รถให้ทัน มันส์มาก....:):) แต่ซันกะป่าป๊าเป็นลูกทัวร์กิตติมศักดิ์มาก ทุกคนบริการเราเต็มที่ เอาใจคนเฝ้ารถทุกอย่าง 555......ดังนั้น เราก็ได้ตีซี้กับคนขับรถบัส รถยนต์คันแรกที่ซันขับคือ รถบัสปรับอากาศ สไตล์ อิตาเลียน มีถุงลมนวด ...รถของเราเป็นรถอนุรักษ์พลังงาน (ว่าไปเรื่อย..)...ขอให้ทุกท่านสะดวก สบายกับการบริการของเรา นครชัยแอร์  Oops!! ..ไม่ใช่ . ล้อเล่นครับ.....ตุรกีบัสฯ  คร้าบบบ.....:):)

เราเที่ยวไปๆ สนุกสนานๆ......  ซันเป็นเด็กที่น่ารัก เข้มแข็ง อดทนมากกว่า เด็กเล็กๆที่ป่าป๊าเคยเจอ......  แม้เวลากิน เวลานอน เปลี่ยน อาหารเปลี่ยน การเดินทาง..... ซันไม่เคยบ่นเลย (555 คือบ่นไม่ได้ ยังพูดไม่ได้ 5555)  จริงๆครับ ซันแทบจะไม่งอแงเลยตลอดการเดินทาง

เหตุมาเกิดตอนขากลับนี่แหละ...........  (บันทึกเริ่มยาวไป ขอต่อ ภาค 2 นะครับ)

[หยั่งราก ฝากใบ]

ภาพน้องซ้นเป็นกัปตันขับรถ น่ารักจริงๆ

เป็นบันทึกยาว ที่อ่านได้อย่างไม่รำคาญ ตามประสาคนรักเด็กล่ะนะ อิอิ

แต่มีประเด็นนิดหนึ่งที่ขำๆ ส่วนตัวก็คือ... เวลาที่เห็นพ่อดูแลโอบอุ้มลูก ทุกคนจะพากันรุมสรรเสริญว่า โอ...ช่างเป็นพ่อที่ดี น่ารัก ...เหลือเกิน...

แต่พอเป็น "คุณแม่" ซึ่งมักจะเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ อุ้มกระเตง ทั้งลากทั้งจูง... ก็ไม่แปลก นั่นมันเป็นหน้าที่ของแม่...นี่นา...ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

[ชลัญธร]

บันทึกน่ารักค่ะท่าน หัวอกคนเป็นป๊านี่เกิดมาช่างคือกันแท้ 555 แม่ยุคใหม่ ไม่ต้อหาพี่เลี้ยงให้ป๊าเลี้ยงแทน

[ชลัญธร]

จะว่าไปไจ่ไจ๋ก็เดินทางไกลครั้งแรกตอนอายุ 40 วัน แต่ไปแค่ โคราช-ชลบุรีน่ะ

[วิชญธรรม]

ถ้าเป็น  "คุณแม่" ซึ่งมักจะเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ อุ้มกระเตง ทั้งลากทั้งจูง นั้นส่วนตัวผมจะว่า คุณพ่อก็ทำเกินไป๊..... ไม่เป็นสุภาพขาหลุดเลย.....555

บางทีผมนั่งศึกษาสารนุกรมเลี้ยงเด็ก มีเคืองๆ ทำไมเขาเขียนไว้เพื่อ "คุณแม่" อ่านอย่างเดียว

หรือเราจะทำหน้าที่ผิดประ-"เพศ"  

พี่  เดี๋ยวจะบันทึก list งานประจำที่ ป่าป๊าทำ เทียบกับ ป๊า  ดูซิ

.99 ไม่ใช่คนปกติทั้วไป 555 ..... ฮื่อ.....ชีวิต

[ธิ]

"พ่อเลี้ยง" ๕ ๕ ๕

เลี้ยงต่อไป ลูกบาสยังชอบเลี้ยงนี่นา

[วิชญธรรม]

อื่ม...... พี่หมอครับ    เลี้ยงบาสฯ ยังมีเพื่อนร่วมทีมช่วยรับลูก ส่งลูก...

แต่ "พ่อเลี้ยง" นี้ต้องสามารถฉายเดียว เป็นส่วนใหญ่นะครับ....... :):)

[ภูสุภา]

มาบอกว่า่ คุณพ่อน้องภู ก็เป็นลูกทัวร์กิติมศักดิ์เช่นกัน เพราะตัวเองเดินทางมาเยอะ เวลาไปเที่ยวกันครอบครัวจึงยอมให้แม่ไปเดินเที่ยวกับทัวร์ ตัวเองอยู่โยงเลี้ยงลูกบนรถ

สาเหตุจริงอีกอย่างคือ พ่อลูกขอเล่นเกมบอยรอคนอื่น ๆ ดีกว่า ขี้เกียจเดิน

หลัง ๆ แม่ก็ขออ่านหนังสือรอ

ไม่รู้เหมือนกันว่าเสียเงิน ย้ายที่นอนเพื่อไปโดนกฎ หก เจ็ด แปด ทำไม ฮิ ฮิ

 

ไม่ไปมานานแล้วค่ะกับทัวร์ตั้งแต่ปีพศ.2549