น่านจัดการตนเอง เตรียมรับอาเซียน

นับปีเลยทีเดียวที่ผู้เขียนไม่ได้เขียนเรื่องราวของฮักเมืองน่าน

อาจเป็นเพราะภาระและบทบาทหน้าที่ที่เปลี่ยนไป โอกาสในการเข้าไปคลุกคลีตีโมงกับกัลยาณมิตรฮักเมืองน่านก็น้อยลงไปด้วย

หลังจากปล่อยวางตนเองลงจากหน้าที่เลขานุการมูลนิธิฮักเมืองน่าน

ด้วยเจตจำนง ๒ เรื่อง หนึ่งคืออยากเปลี่ยนให้คนอื่นมาทำหน้าที่ตรงนี้เพื่อการเติบใหญ่ขององค์กร ที่ไม่ยึดอยู่กับผู้ใดผู้หนึ่ง สองคืออยากมีเวลาในการเรียนรู้ในการเปลี่ยนแปลงภายในตัวตน ซึ่งเป็นความศรัทธาส่วนตัวที่มองว่า โลกจะเปลี่ยนได้หากใจเราเปลี่ยนแปลง 

ด้วยเหตุผลข้อที่ ๑ นั้น ในระยะแรกๆ ก็ประหวั่นพรั่นพรึงอยู่ไม่น้อยว่า หากเราละจากตรงนี้ไป องค์กรจะเป็นเช่นไร จะเดินไปได้เช่นไร นั่นเป็นความหวาดหวั่นอยู่ในใจ

แต่มาวันนี้ วันที่ฮักเมืองน่าน ได้จัดงานบุญประจำปี เนื่องในโอกาสวันก่อตั้ง "กลุ่มฮักเมืองน่าน" ในปีที่ ๒๒ โดยใช้ชื่องานว่า "น่านจัดการตนเอง เตรียมพร้อมสู่ประชาคมอาเซียน" เมื่อวันที่ ๒๙ พฤศจิกายน ที่ผ่านมา ณ ลานโพธิ์ลานไทร วัดอรัญญาวาส อำเภอเมืองน่าน ถือว่าเป็นงานบุญประจำปีของเครือข่ายที่จะได้มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน เอาสิ่งดีดีมาอวด มาแบ่งปันกัน ทั้งองค์ความรู้ ประสบการณ์ ผลงาน ศิลปะ วัฒนธรรม การละเล่นพื้นบ้าน ผลิตผลทางการเกษตรจากหัวไร่ปลายนา งานฝีมือ หัตถกรรมต่างๆ 

งานบุญประจำปีนี้นับว่าจัดกันมาต่อเนื่องในระยะหลัง ซึ่งก่อนหน้าก็จะจัดกันในลักษณะย่อมๆ เช่น จัดค่ายเยาวชน จัดเวทีสิ่งแวดล้อม เวทีชาวบ้านบ้าง ตามแต่โอกาส

แต่นับจากปี ๒๕๔๗ ที่ได้จัดเป็นมหกรรมใหญ่ ณ ลานโพธิ์ลานไทร วัดอรัญญาวาส น่าจะเป็นครั้งแรก ครั้งนั้นจัดในโอกาส "กว่าทศวรรษฮักเมืองน่าน" พร้อมกับหนังสือเล่มแรกที่รวบรวมเขียนโดยอาสาสมัครฮักเมืองน่าน หลังจากนั้นก็จัดเรื่อยมาทุกปี กลายเป็นงานบุญประจำปีไป

และที่ผ่านมาผู้เขียนก็มีส่วนร่วมอย่างมากในการตระเตรียมงาน ออกแบบงานร่วมกับอาสาสมัครและเครือข่าย โดยเฉพาะบทบาทด้านการวิชาการ

แต่ในปีนี้ผู้เขียนแทบไม่ได้มีส่วนร่วมใดใดเลย

และวันที่เข้าไปร่วมงานนั้น

ก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น มิตรภาพ ของมวลหมู่กัลยาณมิตร ที่เข้ามาร่วมจัดแสดง แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันอย่างคึกคัก ทั้งนิทรรศการผลงาน เวทีแลกเปลี่ยน ตลาดนัดแบบบ้านบ้าน การจัดร่วมผ้าป่าบุญข้าวใหม่ การละเล่นพื้นบ้าน หลากหลาย 

ทำให้รู้สึกได้ว่า นี่มันเป็นบุญประจำปีที่ขาดไม่ได้เสียแล้ว

เพราะมันเป็นบุญที่ทุกคนตั้งตารอมาเป็นปี เพื่อจะได้มาพบปะแลกเปลี่ยนกัน 

ผู้เขียนกลับมาทบทวนตัวเอง จากที่เคยประหวั่นพรั่นพรึงนั้น

เป็นเพียงจิตที่เรายึดติด

ยึดติดว่าต้องมีเรา

เป็นอัตตาในตัวตนที่พอกพูนโดยไม่รู้ตัว

การปล่อยวางละทิ้งบางอย่างลงไป

มิง่ายเลย หากเรายังคงยึดมั่นถือมั่นไว้

วันนี้ได้คำตอบที่เป็นสุขว่า

"ฮักเมืองน่าน" มีรากฐานแบบแผนการดำรงอยู่ที่เหนียวแน่น

ไม่ว่าใครจะอยู่ ใครจะไป

อุดมการณ์ ความคิด จิตวิญญาณยังคงอยู่

ยังคงถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น

ยังคงมีความงดงามของการให้และการแบ่งปัน

มีความงอกงามของการรังสรรค์ผืนแผ่นถิ่นเกิดนี้

ให้คงความงดงามตลอดไป

ด้วยความขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่าน