ซ้อมตาย
ความตายในความเชื่อของแต่ละคนชนชาติ อาจทำให้มนุษย์รู้สึกกลัวกับความตาย เพราะเป็นการผจญภัยคนเดียว หรือ รู้สึกฮึกเหิมกับการก้าวข้ามภพนั้น ด้วยจะได้ไปสู่ดินแดนแห่งพระผู้เป็นเจ้า ที่พวกเขาเคารพรัก
ในชวงชีวิตที่มีโอกาสเข้าใกล้สู่สภาวะใกล้ตาย จึงถือเป็นโอกาสการเรียนรู้เตรียมพร้อมว่าการสู่ความตาย เรามีสติ หรือพลัดเพลิดไร้สติด้วยความหวั่นเกรงกันอย่างไร
หลายคนบอกว่าคนที่เจ็บป่วยออดๆแอดๆ มักมีจิตที่สงบง่าย เมื่อเข้าสภาวทรมาน ไม่ใข่ความเคยชิน แต่ผู้เขียนว่าน่าจะเกิดจาก การเข้าสู่วิกฤตในแต่ละครั้ง ทำให้ได้อยู่กับตัวตนมากที่สุด เห็นความฟุ้งซ่าน การกระจัดกระจายปรวนแปรของธาตุ 4 ในตัวเรา ในยามนั้น แม้เสียงภายนอกจะอึกกระทึกปานใด ก็ยังดังน้อยกว่าเสียง ดิน น้ำ ลม ไฟ ที่กระพือปั่นปวนทั่วร่าง ดูอึดอัด เจ็บปวด เลื่อนลอย ไปตามสภาวะขาดสมดุลย์ หัวที่หนักอึ้งทำให้สับสนไร้การควบคุมชั่วคราว ทุกสิ่งอย่างได้แต่ปล่อยให้เป็นไป
การรักษาลมหายใจ ให้มีเพียงแผ่วๆ ที่ไม่มากไป น้อยไป ก็ดูจะเป้นภารกิจสำคัญ เพราการหายใจที่หนักแน่นเกินไป กลับทำให้รู้สึกว่าสะเทือนไปทั่วสรรพางค์ แผ่วๆ เบาๆ เท่านั้นพอ
บางครั้งเมื่อธาตุสงบ สติและจิตก็กลับมา การนิ่งจึงทำให้เห็นว่ารอบตัวเรานั้น สิ่งใดสำคัญนักหรือ อะไรที่ขาดไม่ได้ วันนี้มันไม่มีก็ได้นะ งานหลายชิ้น ยังค้างคา ครึ่งๆกลางๆ ถ้าจะตายตอนนี้ ก็หมดโอกาสมาทำต่อไปแล้ว ไม่กังวลเหมือนเคย ไม่คิดไกลไปถึงความฝันที่สวยหรู ที่ยังก้าวไม่ถึง
เวลาคิดจะจับจิต ให้เห็นเป็นสาย ทำไม่เคยได้ในยามอยู่ดีมีสุข ครั้นเข้าภาวะวิกฤต หรือเจ็บหนัก กับมองเห็นตั้งแต่ความฟุ้ง จนสงบได้ดี อย่างนี้นี่เอง เมื่อเห็นตามความเป็นจริงได้ หลายคนจึงเห็นความตายเป็นภาวะธรรมดา เหมือนการเดินทางไปตามเส้นทางที่แลเห็นเพียงคนเดียว ฝืนไม่ได้ เพราะมันจะสลายไปแล้ว ไปเพื่อพ้นความกดดัน แตก และดับ
ความเจ็บป่วยไม่ได้เลวร้าย หรือถือเป็นเคราะห์หนักหนาอะไร ถ้าจะมองให้เป็นมงคล ก็คิดเสียว่า ได้เรียนรู้ชีวิตอีกมุมหนึ่ง เป็นการซ้อมตาย ก่อนวันตายจะมาถึง
บันทึกจากความรู้สึก ในการเจ็บป่วยของผู้เขียนเอง ช่วง 7 วันที่ผ่านมา
ความเห็น (16)
ดีจังขอร่วมส่งเสริมด้วยนะครับ
พี่หายป่วยแล้วนะครับ......happy Ba นะครับ
สวัสดีค่ะคุณโสภณ มองเห็นทุกขเวทนายามป่วยค่ะ ความเจ็บป่วยทำให้เราได้อยู่กับตัวเอง ได้เห็นวิธีผ่อนหนักผ่อนเบาเพื่อความอยู่รอด เมื่อกลับมาปกติอีกครั้งรู้สึกว่าได้กำไรชีวิตค่ะ
สวัสดีค่ะคุณทิมดาบ วันนี้รู้สึกปกติแล้วค่ะ มีโอกาสมาดำเนินชีวิตบนลานHappy Baกันต่อไป เก็บละเอียดของช่วงชีวิตในยามเจ็บป่วยเอาไว้เตือนใจ ทำให้ปลงว่า จะอะไรกันนักหนา ป่วยขึ้นมาก็ไมอยากได้อะไร ตายเมื่อไหร่ก็หมดสิทธิ์กับของบนโลกนี้ทุกประการค่ะ
แวะมาเป้นกำลังใจให้ครับ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับและขอให้แข็งแรงไวๆนะครับคุณหมอ
- สาธุค่ะ
- เจริญมรณสติ เห็นความตายไม่ไกลตัว ทำให้ไม่ประมาทในลมหายใจที่มีิอยู่
- หวังว่าอาการดีขึ้นแล้วนะคะ ช่วงนี้ไม่ควรทำงานหนักหักโหมเกินไปนะคะ
- พักผ่อนเยอะๆ ค่ะ
- เป็นกำลังใจให้ค่ะ
- มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้หายป่วย ไวๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณแสงแห่งความดี อบอุ่นใจจังเลยค่ะที่มาเยี่ยมไข้ ใกล้จะปกติแล้วค่ะ หลังผ่านการพักฟื้นไปแล้ว ขอบคุณเป็นอย่างยิ่งเลยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพ.แจ่มจำรัส ความเจ็บป่วยเป็นเรื่องเฉพาะตัว ใครแก้ก็ไม่หายนะคะ แม้กินยาก็ต้องรอ ดิฉันกินฟ้าทะลายโจรได้ผลดีมาก คอที่กำลังเริ่มเจ็บหายไปไปก่อนเลยทำให้กินอาหารได้ คุณ พ.ลองกินยาสมุนไพรดูนะคะช่วยโรคที่เกิดจากไวรัสได้ชะงัก รักษาสุขภาพเช่นกันค่ะ เป็นห่วงเสมอ
สวัสดีค่ะคุณSila Phu-Chaya อยู่กับลมหายใจ หายใจแรงก็มีอาการไอสะดุดขึ้นมาทันที หายใจเบาไปก็รู้สึกเหนื่อยๆ ต้องพอดีๆๆ ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยม ทำงานได้แล้วค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครูทิพย์ เห็นคนเข้ามาเยี่ยมแบบนี้หายเป็นปลิดทิ้งไปเลย พอสมองโล่งก็อยากเขียนโน่น นี่ แต่ตอนป่วยนึกอะไรไม่ออก ไม่ประติด ประต่อเลย ขอบคุณคุณครูที่มาเยี่ยมอีกครั้งค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ Tuknarak พอได้รับดอกไม้กำลังใจเยี่ยมไข้ ก็มีแรงขึ้นมาเลยค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ
เห็นทุกข์..เห็นธรรม..นำใจสุขสงบ..รักษาสุขภาพกาย-ใจนะคะ..
สวัสดีค่ะคุณพี่ นงนาท ใกล้ตาย ก็ใกล้สงบนะคะ ขอบคุณเป็นอย่างยิ่งที่มาเยี่ยมค่ะ
ขอบคุณค่่ะคุณVittaya low ที่ติดตามอ่านบันทึกและมอบดอกไม้ให้เป็นประจำ ขอให้มีความสุขกับทุกบันทึกนะคะ