อาการปวดประจำเดือน ภัยเงียบที่ผู้หญิงควรรู้


อยากให้เป็นวิทยาทาน

 

        คนเราเมื่อมีอาการเจ็บป่วย มักจะตอบคำถามในใจก่อนว่า”เราไม่เป็นอะไรมาก...ทานยา...พักผ่อน เดี๋ยวก็หาย” แต่เชื่อเถอะว่า ลึก ลึก ในใจ “คน” มีความกลัวอยู่ 3 อย่าง 1. กลัวการเข้าโรงพยาบาล 2. กลัวผี 3. กลัวตาย  และเมื่อความกลัว...เดินทางมาถึง ข้อที่3 แล้ว ( ต้องจำใจและจำยอม...เข้าโรงพยาบาลทุกคน) และนี่เป็นที่มา เรื่องราวของดิฉันเอง
        ดิฉันเป็นคนสุขภาพดี( มาก ) มาโดยตลอด  แต่เวลาที่มีประจำเดือนมักจะปวดท้อง   ปวดหลัง  ปวดหัว  เมื่อต้นปี 54 ยังคงมีอาการแบบเดิม จนถึงออกเป็นลิ่มเลือดในที่สุด  การแก้ไขเบื้องต้นคือการทานยาพาราฯ ทุกเดือน เพื่อระงับอาการปวด เพราะเคยได้ยินว่า “ คนที่มีเลือดออกมาก จะเป็นการขับเลือดเสียออกมา"  จนกระทั่งใน ช่วงน้ำท่วม ได้อพยพครอบครัวไปอยู่แถวประตูน้ำ บ้านญาติห่างๆ ( เป็นช่วงก่อนมีประจำเดือน 3 วัน ) ในคืนหนึ่งเวลา 21:00 น. เกิดปวดหลัง( แทบหลุด)จึงลุกมาทานยาพาราฯ 2 เม็ด และนอนพักต่อ รู้สึกตัวเวลา 23:00 น. คราวนี้เกิดปวดหลัง ร้าวมาถึงลิ้นปี่ เจ็บชายโครงสองข้าง จนยืนไม่ไหว  ทางบ้านให้ไปโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ซึ่งใกล้ที่สุดในเวลานั้น  คุณหมอมาถามอาการ และฉีดยา 1 เข็ม  หลับไปประมาณ 40 นาที ( พอตื่นขึ้นมา แรงมา อยากกลับบ้านทันที ) แต่คุณพยาบาลแจ้งว่า ขอเจาะเลือดเพราะผิวดูซีดขาวมาก  ผลเลือดออกมา พบว่า   เกร็ดเลือดต่ำมาก ( โดยปกติผู้หญิงจะมีเกร็ดเลือดที่ 33-36  แต่วันนั้นมีแค่ 21  จึงถูกสั่งให้เลือดทันที จำนวน 2 ถุง เป็นเวลา 6 ชั่วโมง  จนถึง 08:00 น. ของเช้าวันใหม่  คราวนี้มีการถามประวัติต่างๆจนมาถึงเรื่องของการมีประจำเดือนแต่ละรอบ  เวลา 09:00 น. ถูกส่งตรวจภายใน และรอผล  2 ชั่วโมง ปรากฏว่า “เป็นเนื้องอกที่มดลูกขนาด 9ซ.ม ( เก้าเซนติเมตร ) คุณหมอแนะนำให้ผ่าตัดมดลูกออกเลย  (กลัวมาก) ทำใจรับไม่ได้ ในใจคิดว่า  เราควรให้โอกาสโรงพยาบาลอื่นบ้าง เลยปฏิเสธการผ่าตัด   กลับบ้านทันที   ผ่านไป 3 สัปดาห์ ย้ายไปตรวจที่โรงพยาบาลวชิรพยาบาล  ผลตรวจคือ เป็นเนื้องอกที่มดลูก ขนาด 9.6 ซ.ม คุณหมอแนะนำว่า  ต้องตัดมดลูกทิ้งเพราะมิฉะนั้น เนื้องอกจะโตขึ้นเรื่อยๆ ได้แต่ คิดในใจว่า แค่ 3 สัปดาห์เอง เพิ่มอีก 0.6 ซ.ม จึงยอมเข้าโรงพยาบาลที่วชิรพยาบาลผ่าตัด  โดยคุณหมอได้นัดไปเจาะเลือด  ตรวจคลื่นหัวใจ  ตรวจปอด ( จัดหนัก ชุดใหญ่) เข้ารับการผ่าตัดตั้งแต่เวลา13:00 – 18:00 น. มารู้สึกตัวเวลา 19:00 น. ( เพลียสุดๆ เหมือนโดนรถสิบล้อทับ) พักฟื้นวันที่ 2   คุณหมอที่ผ่าตัดมาพูดคุยและแจ้งว่า “ ได้ตัดมดลูกออกทั้งหมด ซึ่งมีขนาด เท่ากับ 12 ซ.ม ( โตมากกว่าเดิม เกือบ 3 ซ.ม   แต่โชคดีที่ไม่ใช่เนื้อร้าย)  ต้องฝึกเดินใหม่ทั้งหมด ทำกายภาพบำบัด ประมาณ 1 เดือนกว่า ถึงจะเดินเป็นปกติได้   การที่กล้าออกมาเปิดเผยไม่ใช่อยากเด่นแต่อยากให้เป็นวิทยาทาน  กับคนที่มีอาการปวดประจำเดือน แต่ไม่กล้าพบหมอ   อายหมอ จงอย่ากลัวกับโรคภัย ก่อนจะสายไป    นอกจากเราจะรักตัวเอง  ต้องรู้จักที่จะรักคนในครอบครัวด้วยนะคะ....( Teacher..Kae )

หมายเลขบันทึก: 506889เขียนเมื่อ 26 ตุลาคม 2012 21:29 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 ธันวาคม 2012 18:38 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท