การศึกษากับประชาคมอาเซียน และมาตรฐานสากล
สวัสดีครับ เพื่อนสมาชิกทุกท่าน วันนี้ผมขอนำเสนอเรื่องการศึกษากับประชาคมอาเซียน และมาตรฐานสากล ในปี 2558 นี้ ประเทศในกลุ่มประชาคมอาเซียน รวมทั้งประเทศไทยก็ต้องดำเนินการตามข้อตกลงที่ได้มีพันธะสัญญากันไว้กับประเทศเพื่อนบ้าน ในความเห็นของผมว่าเป็นเรื่องที่ดีครับ ที่ประเทศในกลุ่มสมาชิกอาเซียน จะมาให้ความร่วมมือกันในเรื่องต่าง ๆ ซึ่งในสามเรื่องที่สำคัญ คือความมั่นคง เศรษฐกิจ และสังคม สรุปโดยย่อนะครับ เพราะหากประเทศเพื่อนบ้านต่างคน ต่างอยู่ไม่สนใจกันแล้ว และหากมีความขัดแย้งกัน สุดท้ายก็คงไปไม่รอดกันทั้งหมดแน่ครับ
ในปัจจุบันนี้ โลกเราเปลี่ยนแปลงไปมากครับ เช่น การสื่อสารและการคมนาคม ทำได้อย่างรวดเร็วครับ สังคมและวัฒนธรรมสามารถส่งผ่านถ่ายทอดกันอย่างรวดเร็วมาก ดูจากแฟชั่นในประเทศชั้นนำ ก็สามารถส่งผ่านไปยังประเทศอื่น ๆ ได้ภายในชั่ววันแค่นั้นครับ อย่างกรณีกังนั่มสไตล์ของนักร้องในประเทศเกาหลีใต้สิครับ แผล๊บเดียวกระจายไปทั่วโลกแล้วครับ ดังนั้น หากประเทศของเราไม่เร่งพัฒนา และเข้าร่วมกลุ่มกับประเทศเพื่อนบ้านแล้ว เราคงต้องหล้าหลังเขาแน่ครับ การรวมกลุ่มกันของประเทศอาเซียน เราก็ควรใช้หลักที่เป็นประโยชน์ร่วมกันมาพิจารณาเป็นลำดับแรกก่อนสิครับ ผมว่าเรื่องการศึกษานี้หละดีที่สุดครับ เพราะการศึกษาของทุกประเทศมี นโยบายเหมือนกัน คือพัฒนาคนให้มีคุณภาพที่จะอยู่ในสังคมโลกนี้อย่างมีความสุข เดี๋ยวนี้ ผมว่าทุกประเทศต้องการให้เด็กนักเรียนเป็นคนดี มีคุณธรรมจริยธรรมที่ดี กตัญญููกับผู้มีพระคุณคือคุณพ่อคุณแม่ และกตัญญูกับประเทศของตน มีความรู้ในด้านภาษาสากล สามารถใช้ ฟังพูดและอ่านเขียนได้ สามารถใช้ระบบสารสนเทศได้เป็นอย่างดี มีความรู้ทางวิชาการได้เป็นอย่างดี สามารถเลือกอาชีพตามที่ตนต้องการได้ ประกอบอาชีพอย่างสุจริตและอยู่ในสังคมอย่างมีความสุข คำว่าอยู่สังคมอย่างมีความสุข ที่ผมต้องเน้นเพราะ บางทีเราอาจจะไม่ได้ใช้ชีวิตในประเทศบ้านเกิดเมืองนอนของเราครับ เราอาจเปลี่ยนวิถีชีวิตไปอยู่ในกลุ่มประเทศอาเซียนหรือประเทศอื่น ที่เขาต้องการอาชีพที่มีความจำเป็นเพื่อไปพัฒนาสังคมของประเทศของเขาก็ได้ครับ ถ้าในสังคมของประเทศเพื่อนบ้านเขายังขาดแคลนในอาชีพที่จำเป็นนั้น ๆ ครับ ดังนั้นผมจึงเห็นว่า การศึกษานี้และครับที่จะทำให้ประเทศในประชาคมอาเซียนมีความผูกพันกันได้อย่างง่ายที่สุด
ผมเห็นว่าประเทศในกลุ่มอาเซียนควรจัดการศึกษาในระดับมาตรฐานสากลครับ ยกเว้นบางรายวิชาที่มีความจำเป็นต้องมีความเป็นชาติของตนเอง และควรมีการแลกเปลี่ยนนักเรียนต่อกัน มีการจัดค่ายฤดูร้อนให้นักเรียนของแต่ละประเทศแลกเปลี่ยนกัน เพื่อสร้างความสามัคคี สร้างความเป็นมิตรที่ดีต่อกัน ในทุกระดับการศึกษา ที่สามารถดำเนินการได้ครับ ควรจัดงานทางการศึกษาในระดับประเทศกลุ่มอาเซียนกันอย่างต่อเนื่อง มีการให้ความช่วยเหลือประเทศที่มีความขาดแคลน ทั้งทรัพยากรบุคคล และงบประมาณ ผมว่าถ้าเรามาเริ่มต้น ในเรื่องนี้แล้ว ต่อไปประเทศในกลุ่มประชาคมอาเซียน จะเป็นพันธมิตรที่ดีต่อกันอย่างมั่นคง ท่านลองคิดสิครับ ทำไมเราไม่เสียเอกราชแก่ประเทศมหาอำนาจในอดีต ประเทศไทยเราเกือบถูกแบ่งเป็นสองประเทศโดยมีแม่น้ำเจ้าพระยา เป็นเส้นเขตแดนแล้วครับ แต่เพราะพระปรีชาชาญของสมเด็จพระปิยะมหาราชทรงใช้กระบวนการทางการศึกษานี้แหละครับ ทำให้ประเทศไทยเราไม่ต้องเสียเอกราชให้แก่ประเทศใดครับ และยังเกิดการพัฒนาบ้านเมืองไทยให้มีความเป็นยู่ที่ดีขึ้นเป็นอย่างมากจนถึงในปัจจุบันนี้ครับ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น