เรื่องของสองเรา อ้อ สามเรา

เราสามคน นอนในห้องนอนที่อยู่คนละทวีป นาน...เท่าไรแล้วนะ

 

เรื่องของสองเรา อ้อ สามเรา

 

คิดถึง ลูก

พาให้คิดถึงบันทึกเดิมที่เขียนไม่เสร็จ ขอโพสต์ก่อนนะคะ

 

เพราะ ..คิดถึงเหลือเกิน

 

 

แม่เป็นนักร้องผิดคีย์

เป็นนักเล่านิทาน เป็นตัวตลก สามารถเล่นหรือทำอะไรบางอย่างซ้ำ ๆ ได้หลายสิบครั้งจนร้อยรอบต่อหน้าลูก

เพื่อเรียกเสียงหัวเราะของลูก

แม่เป็นแจ๋ว เป็นแม่ครัวเอก นักโภชนาการ คำนวณในหัวตลอดเวลาที่เดินตลาด

วันนี้ ทำอะไรให้ลูกกินดี ที่ดี และมีประโยชน์ต่อสุขภาพ

 

แม่เป็นนักเศรษฐศาสตร์ มักวางแผนในการซื้อข้าวของ ของเล่น เสื้อผ้าให้ลูกโดยเผื่อไซส์ เผื่อชำรุด เผื่อหายไว้เสร็จสรรพ

 

แม่เป็นคนขับรถ ขับรถรับส่งลูกไปทุกสถานที่ ตั้งแต่ลูกเกิด เข้าเรียน ไปเล่นบ้านเพื่อน

 

แม่เป็นครูคนแรก ครูสอนทำการบ้าน สอนพิเศษ สอนตั้งแต่คำแรก คำว่าแม่ ซึ่งทุกวันนี้ แม่ทุกคนยังจำเสียงครั้งแรกที่ลูกพูด

จำได้กระทั่งวันที่ อายุของลูกและเหตุการณ์ที่ลูกเริ่มพูดเป็น

 

แม่เป็นนางพยาบาล เป็นหมอประจำบ้าน เวลาลูกไม่สบาย ยาของแม่คือ การกอด และความรักที่บริสุทธิ์

แม่ทุกคนกอดลูกได้ทุกเวลา ทุกวินาที กอดให้ลูกหายเจ็บแม้กระทั่งลูกวิ่งซน หกล้ม หรือร้องไห้

 

แม่เป็นนักจด จดสิ่งสำคัญเกี่ยวกับลูก เก็บไว้เล่า เก็บไว้ให้คุณครูอ่าน เพื่อครูจะรู้ว่าลูกชอบ หรือไม่ชอบกินอะไร เรียนเก่งหรืออ่อนวิชาไหน

 

แม่เป็นนักพูด หรือนักบ่นตามคำของพ่อ

พูดได้ตั้งแต่เช้ายันค่ำ เพื่อย้ำให้พ่อจำได้ว่า เย็นนี้ช่วยซื้อสิ่งนี้ พรุ่งนี้ซื้ออะไร หรือ(ห้าม)อย่าซื้อขนมแบบนี้แล้วนะ ลูกกินแล้วปวดท้อง

 

แม่เป็นนักเก็บ เลือกเก็บเสื้อหล่อของลูกไว้ส่วนหนึ่ง เก็บถุงเท้าคู่แรก เก็บภาพลายเส้นโย้เย้ ภาพสีน้ำยึกยือ เศษกระดาษลายมือลูก หรือแผ่นกระดาษชิ้นโต ที่เราสองคนเล่นต่อสู้กันด้วยดินสอสี

 

 

แม่เป็นเพื่อนสนิทของลูก

ลูกเป็นเพื่อนซี้ของแม่

แม่เป็นผู้สอนลูก

ขณะเดียวกันลูกก็เป็นผู้สอนแม่

 

 

ลูกสอนให้แม่รู้จักกับความสุข ชนิดที่ไม่มีใดเทียบ

 

 

คิดถึง ลูก

 

 

แม่

 

 

 

 

 

[คนบ้านไกล]

แวะมาเยี่ยมครับ

[ภูสุภา]

 รู้สึกว่า บันทึกนี้เขียนช่วงวันแม่หรือเปล่า แหะ ๆ จำไม่ได้

ขอบคุณค่ะ คุณพี่