พบศูนย์รวมใจคนไทพุทธในรัฐเประประเทศมาเลเซีย

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 23 กันยายน  2555 ทีมวิจัยได้ลงพื้นที่ภาคสนาม ณ วัดโพธิยาราม  เมืองไทปิง รัฐเประ ในประเทศมาเลเซีย  ทีมวิจัยได้เข้ากราบนมัสการขอสัมภาษณ์ ท่านเจ้าคณะรัฐเประชื่อ  พระครูสุวรรณธรรมภิทักษ์ ( ท่านบ่าว ทองประเสริฐ ) พรรษา 52 อายุ 72 ปี ท่านเล่าให้ข้อมูลว่าดังนี้

รูปท่านเจ้าคณะรัฐเประ

เดิมท่านเป็นชาวบ้านปาดังแปลง ชอบอยู่วัดเหมือนเพื่อน ๆ อายุรุ่นเดียวกันโดยไปเป็นลูกศิษย์พ่อท่านวัดกาไหล ( พระราชธีราจารย์ หรือ พระอาจารย์ฤทธิ์ ) ท่านไปเป็นเด็กวัดและมาใหญ่ตามวัดตั้งแต่อายุ 14 ปี  เรียนหนังสือภาษาไทยที่วัด  มีพระอาจารย์เรือง  เดิมเป็นชาวบ้านกอหรามาสอนหนังสือให้พวกเรา  สมัยนั้นเด็กวัดมีประมาณ 20 – 30  คน  เรียนแต่แรกนั้น  เริ่มเรียนกอขอกอกา  เรียนผสมพยัญชนะและสระ  เรียนผสมแม่กก  แม่กม  แม่กน  แม่เกย  แม่เกอว  พระแต่แรกนั้นใช้เขียนเลขไทย เช่น ๑, ๒, ๓, ๔, ๕  แล้วก็มาเรียนโฉลก  ต่อมาตอนหลังมีการเรียนแบบเรียนเร็วเข้ามา

หลวงพ่อวัดกาไหลจะมีลูกศิษย์ลูกหามากที่ยังเป็นพระสงฆ์ช่วยกันปกครองดูแลคณะสงฆ์ในประเทศมาเลเซียก็มีเช่น  พระราชธรรมธาดา วัดเทพบัณฑิตหรือวัดบ้านไม้สน  พระ   เจ้าอาวาสวัดบ้านปลายระไม  พระครูเพียร  แห่งวัดเชตตะวัน  อยู่ที่เมืองปิแย  และอาตมา ( พระครูสุวรรณธรรมพิทักษ์ ) ได้มาอยู่จำพรรษาที่นี้ 16 ปีแล้ว  และได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าคณะรัฐเประได้ 3 ปีแล้ว ( บันทึกเมื่อ 2555 )  พระสงฆ์ที่เป็นพระเถระในสมัยก่อนนั้นมีบารมีธรรมสูงมากเป็นที่เคารพนับถือของชาวพุทธทั้งที่อยู่ใกล้และไกล  ท่านมีทั้งพระเดชและพระคุณมีความรู้รอบตัวอยู่ได้ด้วยตนเองและมีลูกศิษย์ลูกหามาอยู่อาศัยบุญบารมีเยอะ

กำลังเก็บข้อมูล

การปกครองคณะสงฆ์ในรัฐเประก็ทำตามรูปแบบการปกครองคณะสงฆ์ในประเทศไทย แต่ที่นี้มีคนไทมาอาศัยอยู่ไม่มากนัก  ในสายการปกครองที่นี้ไม่มีเจ้าคณะตำบล  ไม่มีเจ้าคณะอำเภอ  ไม่มีรองเจ้าคณะรัฐ  มีแต่เจ้าคณะรัฐเท่านั้นปกครองคณะสงฆ์ในรัฐเประโดยรวม  ก่อนหน้านี้มีการปกครองคณะสงฆ์ที่นี้โดยเจ้าคณะแขวง ( เทียบเท่าเจ้าคณะอำเภอ ) คือพระครูวิจิตรโพธิคุณ ( ท่านอิน ชาวบ้านลำปำ )  เมื่อท่านอินสิ้นบุญแล้ว  จึงได้แต่งตั้งอาตมาเป็นเจ้าคณะรัฐเประรูปแรก 

สำหรับพระสงฆ์ที่มาอยู่จำพรรษาโดยมากมาจากประเทศไทย  ดังนั้นพระลูกที่จึงมีน้อย  การบริหารงานคณะสงฆ์ที่นี้ก็เป็นแบบภาพรวม  ในสมัยก่อนนั้นการบริหารงานคณะสงฆ์ต้องถึงลูกถึงคนพระเถระก็มีอำนาจมีบารมี  ด้วยว่าคนสมัยก่อนนั้นด้นมาก  การปกครองบ้านเมืองสมัยนี้มีปัญหาอะไรเจ้าหน้าที่บ้านเมืองถึงกันหมด

 ยังจำได้ว่าการปกครองคณะสงฆ์สมัยก่อนนั้นเจริญคนละแบบ เคยเห็นการปกครองของท่านเจ้าคุณลิ้นดำ เป็นเจ้าคณะรัฐอยู่วัดบ้านนาข่า จนเมื่อท่านสิ้นบุญแล้ว ( มรณภาพ ) ท่านเจ้าคณะรัฐรูปต่อมา คือท่านนำ ( พระราชธรรมธาดา ) วัดบ้านไม้สน  และวัดตั้งแต่โบราณมาก็มีวัดที่บ้านลำปำ , วัดบ้านลำเด็น , วัดบ้านหลังควน  และวัดบ้านทุ่งควาย  ส่วนวัดบ้านปาดังแปลงกับวัดบ้านปลายระไมนั้นพึ่งสร้างมาทีหลัง ในวัดเหล่านั้นทั้งพระสงฆ์และชาวพุทธได้ให้ความเคารพครูแก่มาก ( พระเถระ ) แต่โบราณเรื่องเคารพนี้ตึง ๆ ในปัจจุบันนี้หย่อน ๆ ไปมาก  สำหรับกลุ่มคนไทในเมืองไทปิงนี้มีประมาณ 40 ครัวเรือน  และอยู่ที่หมู่บ้านบาตูปูเหลา ( หินยี่สิบ ) ประมาณ 10  ครัวเรือน  ในส่วนการจัดงานตามประเพณีทางพระพุทธศาสนานั้นที่จัดงานเป็นประจำได้แก่ประเพณีทำบุญวันสาทรเดือน 10  , ประเพณีสงกรานต์ , ประเพณีลอยกระทง สำหรับประเพณีการทำบุญขึ้นบ้านใหม่  และประเพณีการแต่งงานไม่มีแล้วที่มีก็ถือว่าธรรมดา  แต่งก็แต่งงานกันแบบธรรมดา

        จากการสังเกตผู้คนในเมืองไทปิงนั้นจะมีชาวจีนที่นับถือพระพุทธศาสนาอยู่มาก  และเป็นเมืองสงบอยู่ใกล้ภูเขาสูงน่าเดินทางไปเที่ยวชมความเป็นธรรมชาติและเข้าไปทำบุญในวัดโพธิยาราม  อันเป็นที่พักจำพรรษาของท่านเจ้าคณะรัฐเประนั้นเอง...

[ขจิต ฝอยทอง]

• ดูท่านยังแข็งแรงมากเลยนะครับ
• อาจารย์ข้ามไปเประ มาเลเซียเลยนะครับ

[ยูมิ]

สวัสดีครับ อาจารย์ ดร . ขจิต ฝอยทอง

ด้วยผมอยู่เมืองหาดใหญ่ จังหวัดสงขลาใกล้ประเทศมาเลเซียครับ

ผมเห็นช่างปั้น ช่างวาดภาดภาพคนไทในมาเลเซียท่านนี้คือ อ๋อง ลีม ผมนึกว่าหน้าตาคล้ายกับอาจารย์ขจิตมากละ

แต่เกิดคนละ พ.ศ. นะครับ อิ อิ อิ

ขอบคุณครับ